Główna zawartość
Obieg fosforu w przyrodzie
Powolny obieg fosforu przez biosferę. Jak nawozy zawierające fosfor mogą powodować tworzenie się martwych stref w zbiornikach wodnych. Tłumaczenie na język polski: Fundacja Edukacja Przyszłości dzięki wsparciu Fundacji HASCO-LEK.
Kluczowe informacje
- Fosfor jest niezbędnym składnikiem odżywczym występującym u ludzi i u innych organizmów w makrocząsteczkach, takich jak
- Obieg fosforu w przyrodzie jest powolny. Większość fosforu w przyrodzie występuje w postaci jonów fosforanowych—
- Fosfor jest często ograniczającym składnikiem odżywczym, czyli składnikiem odżywczym, którego zawartość w środowisku jest stosunkowo mała, a tym samym może ograniczać wzrost organizmów, szczególnie w ekosystemach wodnych.
- Gdy nawozy z azotem i fosforem są odprowadzane do jezior i oceanów, mogą powodować eutrofizację, czyli przerost glonów. Glony mogą zużywać tlen z wody i tworzyć martwe strefy.
Wprowadzenie
Czy fosfor jest ważny? To zależy - czy podoba Ci się posiadanie
Fosfor jest niezbędny dla organizmów żywych. Jest kluczowym elementem kwasów nukleinowych, np.
W przyrodzie, fosfor jest często czynnikiem ograniczającym — innymi słowy, takim, którego niedobór powoduje ograniczenie wzrostu — jest to szczególnie istotne dla ekosystemów słodkowodnych.
Obieg fosforu w przyrodzie
Obieg fosforu w przyrodzie jest powolny w porównaniu do innych cykli biogeochemicznych, takich jak cykl hydrologiczny, węgla czy azotu.
W przyrodzie, fosfor znajduje się głównie w postaci jonów fosforanowych —
Związki fosforu w glebie mogą być pobierane przez rośliny, później dostarczone zwierzętom, które zjedzą te rośliny. Gdy rośliny i zwierzęta wydalają, albo umierają fosforany mogą być wykorzystane przez destruentów lub powrócić do gleby. Związki zawierające fosfor mogą również spłynąć do rzek, jezior i oceanów, gdzie są pobierane przez organizmy wodne.
Gdy związki zawierające fosfor z ciał lub odpadów morskich organizmów opadają na dno oceanu, tworzą nowe warstwy osadowe. Przez długi czas skały osadowe zawierające fosfor mogą być przenoszone z oceanu na ląd przez procesy geologiczne zwane wypiętrzeniem. Jednak proces ten jest bardzo powolny, a średni czas przebywania jonów fosforanowych w oceanie to — od 20 000 do 100 000 lat.
Eutrofizacja i martwe strefy
Większość nawozów stosowanych w rolnictwie — oraz tych na trawniki i ogrody — zawiera zarówno azot jak i fosfor, które mogą przedostawać się do ekosystemów wodnych w spływach powierzchniowych. Nawóz ten może spowodować nadmierny wzrost glonów lub innych mikroorganizmów, które wcześniej były ograniczone przez ilość azotu lub fosforu. Zjawisko to nazywane jest eutrofizacją. Przynajmniej w niektórych przypadkach wydaje się, że to fosfor, a nie azot jest główną przyczyną eutrofizacji.
Dlaczego eutrofizacja jest szkodliwa? Niektóre glony zmienią smak lub zapach wody albo produkują toksyczne związki.
Obszary jezior i oceanów, które są zubożone z tlenu ze względu na napływ pierwiastków takich jak fosfor czy azot to martwe strefy. Przez ostatnie kilka lat liczba martwych stref znacząco wzrosła. W 2008 roku istniało już ponad 400 tych stref. Jedna z największych takich stref znajduje się u wybrzeży Stanów Zjednoczonych w Zatoce Meksykańskiej. Spływ nawozów z dorzecza Missisipi spowodował utworzenie martwej strefy o powierzchni ponad 8,463 mil kwadratowych (ok 22 km^2). Jak widać na rysunku poniżej, martwe strefy znajdują się w obszarach wysokiej industrializacji i dużej gęstości zaludnienia.
W jaki sposób można ograniczyć lub zapobiec eutrofizacji? Nawozy, detergenty zawierające fosfor i niewłaściwie utylizowane ścieki mogą być źródłem pierwiastków napędzających eutrofizację. Wykorzystanie mniejszej ilości nawozów, wyeliminowanie detergentów zawierających fosfor i zapewnienie, że ścieki nie będą dostawać się do dróg wodnych - np. z nieszczelnego systemu septycznego—to wszystko sposoby, w jakie osoby, firmy i rządy mogą pomóc w ograniczeniu eutrofizacji
Chcesz dołączyć do dyskusji?
Na razie brak głosów w dyskusji