Czym jest "Nastawienie na Rozwój"?

Oto dwóch przyjaciół - Szymon i Milena. Szymon zawsze dostawał dobre oceny z matematyki i czuł, że jest w niej naprawdę dobry. Pewnego dnia, siedząc na lekcji, zdał sobie sprawę, że ma problem z jednym zagadnieniem. "Mam problem z matmą? Niemożliwe! To po prostu niemożliwe!" - pomyślał Szymon. "Przecież jestem dobry z matematyki, prawda?". Szymon zaczął się frustrować i pomyślał sobie: "Wcale nie jestem dobry z matematyki. Nie ma sensu się uczyć. Nigdy mi się to nie uda." Wtedy Szymon przestał się uczyć. Milena nigdy nie uważała się za osobę uzdolnioną matematycznie. Zawsze uważała, że Szymon jest w niej lepszy. Tego samego dnia, kiedy Szymon miał problemy, Milena również miała problemy. Chciała się poddać. Chciała uciec i nigdy więcej nie mieć do czynienia z matematyką. W swojej frustracji krzyknęła: "Rezygnuję!". Eliza, przyjaciółka Mileny, była zaskoczona jej frustracją. Eliza przypomniała Milenie, że potrzeba czasu i praktyki, aby neurony w mózgu nauczyły się współpracować ze sobą. Powiedziała: "Daj swojemu mózgowi trochę czasu, aby się tego nauczył!". Zamiast się poddać, Milena kontynuowała ćwiczenia i popełniła kilka błędów. Patrzyła na swoje błędy i myślała: "Teraz się pomyliłam, ale wyciągnę z tego wnioski i następnym razem zrobię to poprawnie". Mia kontynuowała naukę i zaczęła zauważać, że - powoli stawała się ona coraz łatwiejsza, ponieważ jej mózg tworzył nowe połączenia neuronowe potrzebne do rozwiązywania zadań matematycznych.

Milena i Eliza stały się przyjaciółkami do wspólnej nauki. Robią razem wiele rzeczy.

1. Proszą o pomoc. 2. Korzystają z korepetycji. 3. Patrzą na błędy jak na okazję do zdobycia wiedzy.

W części pierwszej tego ćwiczenia, Szymon i Milena, zaprezentowali różne sposoby myślenia oraz odmienne strategie uczenia się trudnych zagadnień z matematyki.

Szymon uważał, że jeśli nie potrafi tego zrobić od razu, to nigdy nie będzie w stanie tego zrobić. Milena wierzyła, że dzięki odpowiednim strategiom uczenia się, takim jak dawanie sobie czasu na naukę i szukanie pomocy u przyjaciół i nauczycieli, będzie w stanie nauczyć się czego tylko chce.

Szymon nie pielęgnuje w sobie nastawienia na wzrost, ponieważ nie wierzy w to, że jego mózg może nauczyć się czegoś nowego. Natomiast Milena wie, że mózg jest plastyczny i może się rozwijać!

Milena praktykuje coś, co nazywa się nastawieniem na wzrost.

Nastawienie na rozwój to przekonanie, że możesz rozwijać swój mózg i że Twoja inteligencja rośnie wraz z podejmowaniem odpowiedniego wysiłku i stosowaniem właściwych strategii uczenia się.

Szymon praktykuje coś co nazywa się nastawieniem na trwałość.

Nastawienie na trwałość to przekonanie, że nie możesz rozwijać swojego mózgu i że jeśli nie możesz zrobić lub zrozumieć czegoś od razu, to nie zrozumiesz tego już nigdy.