Nastawienie na rozwój: Dave Paunesku o kształtowaniu wśród uczniów postawy "Nastawienia na rozwój" - film z polskimi napisami

Nauczyciele odgrywają wielką rolę w tworzeniu kultury nastawienia na rozwój. Mają do dyspozycji cały wachlarz strategii i metod. Nauczyciel może być wzorem do naśladowania, podchodząc z nastawieniem na rozwój do każdego z uczniów. Musi mieć takie przekonanie i komunikować uczniom, że po każdym z nich spodziewa się sukcesu, że przy właściwej strategii i odpowiedniej ilości wysiłku mogą świetnie sobie radzić w szkole i osiągać wysokie poziomy. Równie ważny jest komunikat, że nauczyciel wspiera uczniów w tym procesie. Nie powie zdawkowo: „Dasz radę, powodzenia”, ale: „Jestem tu, aby ci pomóc. Będę cię szkolić, żebyś nauczył się rozwoju i był świetny z mojego przedmiotu". Aby stworzyć kulturę nastawienia na rozwój, można też się skupić na procesie uczenia się. Nie na wynikach, nie na stopniach, lecz na procesie rozwoju i strategii ulepszania pracy ucznia. Pomocne i zachęcające będzie też budowanie poczucia wydajności. Uczniowie muszą czuć, że się rozwijają, nawet jeśli nie mają dobrych ocen - a tak będzie, gdy nauczyciel pochwali ich za to, co robią dobrze. Dla nauczycieli może to być trudne i czasochłonne. Trzeba się uważnie przyglądać pracy uczniów, by określić i podsunąć im właściwe strategie. Ale warto. W ten sposób kierujemy uwagę uczniów na stosowanie tych strategii i pomagamy im pojąć, że sukces w dowolnej dyscyplinie: matematyce, przyrodzie czy literaturze, jest efektem poznawania i stosowania różnych strategii. Uczniowie zobaczą, że się rozwijają i są doceniani za sukcesy w etapach drogi do doskonałości w danej dyscyplinie. Aby zademonstrować uczniom nastawienie na rozwój, nauczyciele mogą też mówić o sobie, o własnych procesach uczenia się i o podejściu do błędów. Warto stworzyć środowisko, w którym błędy są mile widziane. W takich warunkach uczniowie nie boją się mylić, bo rozumieją, że nauczyciel nie będzie nimi gardzić. Przeciwnie, te błędy, jeśli zwróci się na nie uwagę, będą ważnymi wskazówkami. Pomogą poprawić osiągnięcia. Niektórzy nauczyciele celowo popełniają błędy, włączają je w proces przekazywania wiedzy, żeby wyczulić uczniów i pokazać właściwą reakcję na pomyłkę. Kiedy np. uczniowie przyłapią nauczyciela na błędzie, on się wcale nie broni ani nie próbuje zamieść sprawy pod dywan. Powie raczej: „Dziękuję bardzo, że poprawiacie mój błąd. Zastanówmy się, czemu go popełniłem i jaką strategię mogę zastosować, żeby uniknąć go w przyszłości”. Nauczyciel daje przykład, zapewnia umysłową podstawę. Pokazuje, że uczniowie muszą się zaangażować. Dzięki temu, gdy sami popełnią błąd, będą umieli zdrowo na niego zareagować. MOŻESZ SIĘ NAUCZYĆ WSZYSTKIEGO