If you're seeing this message, it means we're having trouble loading external resources on our website.

Jeżeli jesteś za filtrem sieci web, prosimy, upewnij się, że domeny *.kastatic.org i *.kasandbox.org są odblokowane.

Główna zawartość

Obserwacje w różnych rozdzielczoścach

Najpierw musimy poczuć się swobodnie z wyższą i niższą rozdzielczością szczegółów.

Chcesz dołączyć do dyskusji?

Na razie brak głosów w dyskusji
Rozumiesz angielski? Kliknij tutaj, aby zobaczyć więcej dyskusji na angielskiej wersji strony Khan Academy.

Transkrypcja filmu video

PIXAR W PUDEŁKU Poprzednia lekcja dotyczyła geometrii płytek i skóry dinozaura. Strukturę uzyskiwałyśmy za pomocą diagramów Woronoja. Uprościłyśmy jednak kolorystykę, używając dwu barw bez wrażenia tekstury. Efekt nie był realistyczny! Pominęłyśmy drobniejsze cechy skóry. Czy twoja skóra ma jedną barwę? Widzę drobne zmiany koloru i tekstury. Różnorodność dobrze widać w powiększeniu lub w wysokiej rozdzielczości. Oto zdjęcie ludzkiej skóry w wysokiej rozdzielczości. Co za zróżnicowanie tekstury i kolorów! Skóra nie jest gładka ani twarda. A ponieważ widzimy różne wzory zależnie od rozdzielczości, mówimy, że naturalne powierzchnie mają wielorozdzielczą strukturę. Rozpatrzmy przykład. W pakiecie shaderów mamy zdjęcie aligatora na wzór dla płytek dinozaura. W niskiej rozdzielczości skóra jest nierówna i ma ciekawe kolory. Zwróćcie uwagę na wzór szachownicy. Kolor każdej płytki wydaje się jednorodny. Teraz wyższa rozdzielczość. Widzimy mniejsze płytki, gładkie i zaokrąglone. Zróżnicowanie kolorów jest większe niż na pierwszym zdjęciu. Widać plamki - efekt naturalnej pigmentacji oraz brudu. Za odniesienie służy nam także skóra węża. W niskiej rozdzielczości widzimy jednorodne czarne i białe płytki. W wyższej dostrzegamy zróżnicowanie barw. Na białych płytkach są brązowe kropki, a te czarne mają jaśniejsze kontury. W jeszcze większym zbliżeniu to już szaleństwo! Straszne! Im jesteś bliżej, tym więcej widzisz. O to chodzi w wielorozdzielczych strukturach. Kolor i tekstura wynikają z połączenia rozmaitych szczegółów. Zanim zajmiemy się skórą dinozaura, popatrzcie sobie na świat w różnych rozdzielczościach. W ćwiczeniu będziecie określać powierzchnie w różnej rozdzielczości. Pamiętajcie, pozory mylą! Najciekawsze połączenie wzorów, nad którym pracowałaś? Pterodaktyle w "Dobrym Dinozaurze" miały inną teksturę na każdej części ciała, np. grzebień był pofałdowany jak mózg, obrzydliwy, a szyja przypominała wyschniętą lawę. Było wrażenie zmarszczek. Skrzydła, wzorowane na skórze słonia, wydawały się miękkie, a korpus, jak z przesuszonej skóry, przywodził na myśl E.T. Ładnie to wyszło. Wszystko pasowało i zyskało ciekawy wymiar dzięki różnym technikom oświetlenia. Połączyłyśmy sporo tekstur, żeby przepływały z jednej części ciała do drugiej. - Super. - Udało się!