Dodawanie krzywych popytu

Poprzednio uzyskaliśmy krzywą przychodów z produktu krańcowego dla naszej konkurującej myjni. I doszliśmy do wniosku, że właściwie jest to krzywa popytu na pracę, dotycząca tej firmy. A w pierwszym odcinku tego działu mówiłem, że jeśli znamy krzywą popytu dla danego rynku… Bo tu mamy rynek pewnego rodzaju pracy, pracy odpowiedniej dla myjni. I jeśli znamy krzywe innych firm poszukujących tego rodzaju pracy, to możemy dodać te krzywe, aby uzyskać rynkowy popyt na tego rodzaju pracę; takie dobro lub usługę. W tym odcinku chcę pokazać, jak dodaje się krzywe popytu. Z jednej strony, to proste, ale z drugiej, wcale nie oczywiste, z powodu specyficznego definiowania osi w ekonomii: cena jest na osi pionowej. Narysujmy krzywe popytu dla 2 firm. W uproszczonej wersji. Nie będę używał tej. Narysuję 2 proste krzywe popytu. Ta dotyczyła rynku pracy, a te będą dotyczyły każdego. Dodajmy do siebie 2 krzywe. To będzie popyt jednego podmiotu, powiedzmy, jednej firmy… Tu mamy cenę, a tu ilość. Tu jest ilość. I załóżmy, że przy cenie 10 nikogo nie zatrudni…. To stawka godzinowa. A przy cenie 0 oczywiście pójdzie na całość i zatrudni 10 osób. Mamy więc taką sytuację. Mamy więc krzywą popytu wyglądającą… krzywą popytu wyglądającą tak. Taką krzywą popytu. Zaznaczę na niej jeden punkt. Przy cenie 5, czyli 5 dolarach za godzinę firma zatrudniłaby… Rozważamy to w kategoriach pracy. Przy 5 dolarach za godzinę pracy, ta firma zatrudniłaby 5 osób na godzinę. Oczywiście uogólnię to na wszystkie krzywe popytu, ale pozostańmy na rynku pracy. To jest popyt firmy nr 1. Firma 1. Gdyby chodziło o owoce, tu nie byłaby firma lecz konsument. Albo hurtownik. To jest więc popyt firmy 1 na pracę. A popyt firmy 2 niech wygląda tak. Spróbuję równo z tym. A więc popyt firmy 2 niech wygląda tak. Osie opisuję tak samo. Poziomo – ilość, pionowo – cena. 5… 10… i 15. A tutaj niech będzie 5… i 6 tutaj. I krzywa popytu biegnąca tak. Biegnąca tak. Spróbuję ładniej. Biegnąca… Nie wyszło. Biegnąca tak. Dodajmy ze dwa punkty. Przy cenie równej 10 wielkość popytu wynosi 2 jednostki. Za 10 dolarów za godzinę zatrudni 2 osoby na godzinę. A przy cenie równej 5 wielkość popytu to 4. Zatrudni 4 osoby. Mamy 2 punkty na tej krzywej popytu. Możemy więc dodać krzywe. To jest firma 2. Popyt na pracę firmy 2. Dodajmy te krzywe. Powiedziałem, że to nieoczywiste, bo jaka dla danej ceny jest teraz łączna wielkość popytu na pracę? Dodajmy te krzywe, a za chwilę zrozumiecie, o czym mówię. Gdy je dodam… Dodaję, więc osie opisuję tak samo. Tu niech będzie… powiedzmy 5… 10… Może narysuję tę oś nieco dłuższą. Na osi poziomej… Spróbuję jej nie wykrzywić. Niech tu będzie 5… 10… i 15. 5, 10, 15. A tu 5… 10… i 15. Staram się, żeby były wyrównane: ta 15 z tą 15… ta 10 z tą 10… i tą 10, a ta 5 z tą 5 i tą 5. A więc przy cenie rynkowej równej 15 jaka jest łączna wielkość popytu? Wyniesie 0, bo nawet firma 2 za tyle wciąż nie zatrudni nikogo. A gdy cena rynkowa wyniesie 10? Firma 1 nie zatrudni nikogo, ale firma 2 zatrudni 2 osoby. Zaznaczamy więc 10 tutaj. Tu jest mniej więcej 2. Ta odległość to mniej więcej 2. A gdy cena rynkowa wyniesie 5? Firma 1 zatrudni 5 osób, a firma 2 zgłosi zapotrzebowanie na 4 jednostki pracy. Zatem przy cenie 5 wielkość popytu to 5 + 4. Przy cenie wynoszącej 5 wielkość popytu to 5 + 4, czyli 9 jednostek pracy. 9 jednostek pracy. A przy cenie 0, czyli darmowej pracy firma 1 zatrudni 10 osób, a firma 2 – 6 osób. Razem 16 jednostek pracy. 16 jednostek pracy. Zatem krzywa łącznego popytu na pracę wygląda… Narysuję ją na niebiesko. Krzywa łącznego popytu na pracę wygląda tak. Między 15 a 10 tylko firma 1 jest gotowa kupić pracę, więc ten odcinek będzie identyczny jak tu, lecz dalej dodajemy już popyt firmy 2. A wtedy… Może odtąd zmienię kolor. Dalej krzywa wygląda więc tak. Zsumowaliśmy… Zsumowaliśmy poziomo ten wykres i ten wykres. Bierzemy dowolny punkt tej krzywej, na przykład dla ceny 5, bierzemy jego wielkość popytu i dodajemy do tej wielkości. Powiedziałem, że to trochę nieoczywiste, bo mnie łatwiej byłoby je dodać, gdyby przestrzegano tu matematycznych konwencji. Naturalne jest dla nas dodawanie w pionie. Gdyby zamienić miejscami osie, moglibyśmy ułożyć stosik z wartości. Dlatego to nie jest oczywiste. Ale chyba rozumiecie. Patrzymy na wielkości popytu dla tej samej ceny, sprawdzamy, jaką ilość chce firma 2, a jaką firma 1, i dodajemy je do siebie. Otrzymujemy w ten sposób taką krzywą łącznego popytu firmy 1 i firmy 2.