Płaskorzeźba "Królowa Nocy"

Ta duża płaskorzeźba wykonana jest z wypalanej gliny ze słomą, która otrzymała formę wysokiej płaskorzeźby. Postać nagiej kobiety o zaokrąglonych kształtach była oryginalnie pomalowana na czerwono. Nosi stożkowate nakrycie głowy charakterystyczne dla mezopotamskich bóstw, a w rękach trzyma rózgę i pierścień sprawiedliwości, symbole jej boskości. Jej długie, wielobarwne skrzydła opadają w dól, wskazując, że jest ona boginią świata podziemnego. Nogi zakończone są szponami drapieżnego ptaka, podobnymi do pazurów dwóch sów, które stoją po obu stronach bogini. Tło było oryginalnie pomalowane na czarno, sugerując jej związek z nocą. Stoi na grzbietach dwóch lwów, a łuskowaty wzór poniżej oznacza góry.

Postać może być wyobrażeniem bogini Isztar, mezopotamskiego bóstwa miłości cielesnej i wojny, lub siostry i rywalki Isztar - bogini Ereszkigal, która rządziła światem podziemnym, lub też żeńskiego demona Lilitu, występującego w Biblii jako Lilith. Plakietka umieszczona była prawdopodobnie w świątyni.

Ta sama bogini pojawia się na małych, prymitywnych płaskorzeźbach wytwarzanych za pomocą form w Babilonii w latach ok. 1850-1750 p.n.e. Datowanie termoluminescencyjne potwierdza, że płaskorzeźba Królowej Nocy została wykonana między 1765 a 45 r. p.n.e.

Płaskorzeźba przybyła do Anglii prawdopodobnie już w roku 1924 i znalazła się w Muzeum Brytyjskim w 1933 r. dla przeprowadzenia badań naukowych. Od czasu publikacji w 1936 r. artykułu na jej temat w Illustrated London News stała się znana pod nazwą "relief Burneya" - od nazwiska jej ówczesnego właściciela. Aż do 2003 r. znajdowała się w prywatnych rękach. Dyrektor i Rada Powiernicza Muzeum Brytyjskiego zdecydowali wówczas, że ta efektowna terakotowa plakietka będzie głównym zakupem z okazji obchodów 250-lecia Muzeum Brytyjskiego.

© Rada Powiernicza Muzeum Brytyjskiego