Sumerowie i Mezopotamia

Srebrna lira z Ur, południowy Irak, ok. 2600-2400 r. p.n.e., 106 x 97 cm

LIra znaleziona została w "wielkiej jamie śmierci", jednym z grobów na terenie grobowców królewskich w Ur, obok szczątków siedemdziesięciu czterech osób - sześciu mężczyzn i sześćdziesięciu ośmiu kobiet - ułożonych w rzędach na podłodze jamy. Trzy liry leżały jedna na drugiej. Wszystkie były zrobione z drewna, które nie przetrwało do naszych czasów, ale dwie z nich, w tym wspomniany wyżej egzemplarz, były pokryte arkuszami srebrnej blachy połączonymi małymi srebrnymi gwoździkami. Płyty zdobiące przednią część pokrywa mozaika z muszli. Srebrna głowa byka powyżej ma oczy z muszli i lapis lazuli. Krawędzie pudła rezonansowego zdobią wąskie, dekoracyjne pasy inkrustowane muszlami i lapis lazuli. Lirę znaleziono w ziemi. Metalowe części były bardzo kruche i zostały ściśnięte pod ciężarem warstw gleby. Zostały najpierw sfotografowane, a potem pokryte woskiem i woskowanym płótnem, by nie rozpadły się w czasie podnoszenia. Srebrne pokrycie górnej i tylnej krawędzi pudła rezonansowego było zniszczone. Na niektórych elementach metalowych zachowały się odciśnięte ślady maty, na której kiedyś zapewne leżały. Jedenaście srebrnych rurek służyło oryginalnie jako kołki do naciągania strun. Takie instrumenty pełniły zapewne ważną rolę w dworskich lub religijnych obrzędach. Wizerunki harfistów akompaniujących śpiewakom znaleźć można na pieczęciach cylindrycznych oraz na sztandarze z Ur.

Logo Muzeum Brytyjskiego