Sztuka naskalna Afryki Północnej

Algieria jest największym krajem w Afryce, a jego większa część przypada na Saharę. Znajduje się tam bogata koncentracja sztuki naskalnej. Większość miejsc znajduje się na południowym wschodzie kraju, w pobliżu granicy z Libią i Nigrem, ale również w Algierii Maghrebu (zachodu) i górach Hoggar w centralnej części południa.

Najbardziej znanym ze wszystkich tych obszarów jest Tassili n'Ajjer (co oznacza "płaskowyż otchłani") na południowym wschodzie. Erozja wody i piasku wytworzyła krajobraz wąskich korytarzy, dużych łuków i wysokich kolumn, określanych jako "lasy kamienne" przez francuskiego archeologa i etnografa Henri Lhote. Powstałe podcięcia u podstawy klifu stworzyły schrony skalne z gładkimi ścianami, idealne do malowania i grawerowania.

Płaszczyzna Ajjer wznosi się na wysokość około 500-600 metrów nad równiną Djanet, miastem oazą i stolicą Djanet District, w prowincji Illizi, w południowo-wschodniej Algierii. Region ten był zamieszkiwany od czasów neolitu, kiedy otoczenie było znacznie bardziej wilgotne i utrzymywała się w szerszym zakresie flora i fauna, czego dowodem są liczne skalne obrazy Tassili n'Ajjera (Tasili Wan Ahdżar). Zaklasyfikowane jako Światowe Dziedzictwo UNESCO w 1982 roku i Rezerwat Biosfery w 1986 roku, Tassili n'Ajjer obejmuje rozległy obszar pustynnego krajobrazu w południowej Algierii, rozciągający się od granicy Nigru i Libii, na północ i wschód od Djanet (Dżanat), aż do Illizi i Amguid, o powierzchni 72 000 km2.

Sztuka naskalna regionu Tassili została przedstawiona Zachodowi w wyniku wizyt i szkiców francuskich legionistów, w szczególności porucznika Brenans w latach 30. XX wieku. Podczas kilku swoich wypraw porucznik Brenans zabrał francuskiego archeologa Henri Lhote, który w latach 1956-1970 ponownie odwiedził miejsca w Algierii, dokumentując i rejestrując znalezione obrazy. Niestety, niektóre wcześniejsze metody nagrywania i / lub dokumentowania spowodowały uszkodzenie żywotności i prawdziwości obrazów.

W tym regionie znajduje się ponad 15 000 malowideł i rytów skalnych datowanych na 12 000 lat, dzięki czemu świat Tassili zyskał sławę z tego powodu. Sztuka przedstawia stada bydła i dużych dzikich zwierząt, takich jak żyrafa i słoń, a także działania ludzkie, takie jak polowanie i taniec. Obszar ten jest szczególnie znany ze swoich obrazów okrągłych głów, które po raz pierwszy opisał i opublikował Henri Lhote w latach 50. XX wieku. Dotychczas sądzono, że datowane są na około 9000 lat, niektóre z tych obrazów to największe znaleziska na kontynencie afrykańskim, mierzące do 13 stóp wysokości.

Chociaż style i tematyka północnoafrykańskiej sztuki naskalnej różni się, istnieją pewne podobieństwa: obrazy są najczęściej figuratywne i często przedstawiają zwierzęta, zarówno dzikie, jak i domowe. Istnieje również wiele wizerunków postaci ludzkich, czasem z akcesoriami, takimi jak rozpoznawalna broń lub odzież. Mogą być malowane lub grawerowane, często występuje połączenie obu, czasami w tym samym kontekście. Ryciny są bardziej powszechne, chociaż może to być po prostu spowodowane ich większą trwałością.

Materialny kontekst miejsc sztuki naskalnej jest różny w zależności od czynników geograficznych i topograficznych - na przykład ryciny marokańskie często znajdują się na otwartych skalistych skałach, podczas gdy tunezyjskie miejsca sztuki naskalnej Djebibina zostały znalezione w jaskiniach skalnych. Sztuka naskalna w rozległych i trudnych warunkach Sahary jest często niedostępna i trudna do odnalezienia, a prawdopodobnie jest, jeszcze wiele miejsc, których archeologowie nie widzieli; to, co wiadomo, zostało udokumentowane w ciągu ostatniego stulecia.

© Rada Powiernicza Muzeum Brytyjskiego