Historyczny Budda

Wśród założycieli największych religii świata Budda był jedynym, który nie twierdził, ze jest kimś więcej niż zwykłym człowiekiem. Pozostali albo sami byli bogami, albo działali pod bożym natchnieniem. Budda był zwyczajnie człowiekiem i nie wspominał o żadnym natchnieniu boskim ani innej zewnętrznej sile. Wszystkie swoje osiągnięcia przy przypisywał on ludzkiemu wysiłkowi i inteligencji. Człowiek i tylko człowiek mógł stać się Buddą. Każdy więc może nim zostać jeżeli tylko będzie tego pragnął i zacznie nad sobą pracować. Budda był jednak tak idealnym człowiekiem, że zaczął być uważany za istotę nadprzyrodzoną.

Według Buddy człowiek stoi na najwyższej pozycji. Jest swoim własnym panem i nie ma żadnej istoty wyższej która rządziła by jego przeznaczeniem. Jeżeli w ogóle chcielibyśmy nazwać Buddę "zbawcą" to tylko po to aby podkreślić, że pokazał on swoim uczniom ścieżkę prowadzącą do wyzwolenia i osiągnięcia Nirwany, ścieżkę którą każdy z nas mógłby podążać.

Tylko pod warunkiem wzięcia odpowiedzialności za samego siebie, Budda oferuje swoim wyznawcom osiągnięcie wolności. Ta wolność myśli jest wyjątkiem w historii religii jest jednak niezbędna, gdyż jak twierdził Budda, wyzwolenie człowieka zależy od jego własnego sposobu zrozumienia Prawd, a nie od bożej łaski czy innej nadludzkiej siły ofiarującej dobrodziejstwa z zamian za posłuszeństwo.

Najważniejsze wydarzenia z życia Buddy są wszystkim dobrze znane. Urodził się on jako Siddhartha Gautama klanu Shaka. Mówi się o niem, że miał cudowne narodziny, dzieciństwo pełne dojrzałości i królewskie wychowanie. Ożenił się i miał syna.

Podczas swych wędrówek spotkał 4 postacie: starca, chorego, trupa i ascetę. Dzięki nim, uświadomił sobie czym jest cierpienie i przekonał się, że jego powołaniem jest szukanie wyzwolenia dla siebie i innych. Porzucił wówczas swoje książęce życie spędzając sześć lat zasięgając nauk i poddając się surowym praktykom jogi. Po upływie swojej ascezy rozpoczął normalne życie. Oświecenia doznał pewnej nocy, tuż przed świtem, po siedmiu tygodniach spędzonych w cieniu drzewa Bodhi. Zaczął głosić kazania i na 45 lat wyruszył w podróż aby szerzyć swoje nauki. Dzięki nim zainspirował tysiące ludzi. W wieku 80 lat Budda doświadczył paranirwany—ostatecznej nirwany która była dla niego momentem opuszczenia świata żywych.

Oto najogólniejszy zarys jego życia i misji. Książek zainspirowanych historiami Buddy jest tak wiele jak ludzi którzy słuchali ich przez ostatnie 2500 lat. Dla swoich pierwszych wyznawców, tradycji związanej z Buddyzmem Therawada czy dla postaci takich jak Cesarz Ashoka, Budda był człowiekiem, a nie Bogiem. Był nauczycielem, a nie zbawicielem. Tradycja Therawady przetrwała do dnia dzisiejszego w niektórych częściach Indii, Sri Lanki, Myanmaru, Kambodży czy Tajlandii.

Dla tych, którzy kilkaset lat później założyli Szkołę Mahajana, Budda był zbawicielem, a nawet często Bogiem - Bogiem który ponad wszystko troszczył się o los człowieka. Buddyjska Szkoła Mahajana jest wyznawana w Tybecie, Mongolii, Wietnamie, Korei, Chinach i Japonii. Historyczna postać Buddy (Siddharta Gautama) jest również znana jako Shakyamuni.

Autorka: dr Jennifer N. McIntire