Główna zawartość
Kurs: Historia USA - kurs rozszerzony > Rozdział 3
Lekcja 5: Wpływ ideałów rewolucyjnychKobiety w wojnie o niepodległość USA
Kobiety wspierały wojnę o niepodległość przędąc tkaniny oraz oferując armii dobra materialne i usługi, także szpiegowskie.
Streszczenie
- Kobiety wykonywały kluczowe zadania w czasie amerykańskiej wojny o niepodległość, organizując zbiórki pieniędzy, zaopatrując oddziały, pracując w obozach wojskowych i opiekując się rannymi żołnierzami.
- Jednym z najczęstszych sposobów, w jaki kobiety wspierały wysiłek wojenny, było robienie homespun (ręcznie tkane), domowej tkaniny, która nabrała rewolucyjnego symbolu po tym, jak kolonie wprowadziły bojkot brytyjskich towarów, w tym tekstyliów.
- Niektóre kobiety pełniły nawet rolę szpiegów i istnieje co najmniej jeden udokumentowany przypadek kobiety przebierającej się za mężczyznę, aby walczyć na wojnie.
Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych
Do czasu, gdy Brytyjczycy nałożyli ustawy przymusowe , lub ustawy nieznośne, jak były one zwane w koloniach północnoamerykańskich, nastroje rewolucyjne i aktywizm wzrastały.
Akty przymusu, uchwalone w 1774 roku jako kara za herbatkę bostońską,podczas której bostońscy radykałowie wrzucili do portu ponad 300 skrzyń brytyjskiej herbaty, okazały się przysłowiową słomą, która złamała wielbłąda w kwestii dalszej lojalności wobec ojczyzny. Akty te przekonały wielu kolonistów, że nie mogą sobie dłużej pozwolić na życie pod coraz bardziej despotycznymi rządami Brytyjczyków i przyczyniły się do zjednoczenia kolonii w opozycji do dalszej kontroli kolonialnej.
Córki Wolności i homespun
Po uchwaleniu przez brytyjski parlament ustawy stemplowej, powstała organizacja Córki Wolności. Założona w 1765 roku składała się wyłącznie z kobiet, które chciały zademonstrować swoją lojalność wobec sprawy rewolucyjnej poprzez bojkotowanie brytyjskich towarów i tworzenie własnych. Marta Waszyngton, żona Jerzego Waszyngtona, była jedną z najbardziej wybitnych Córek Wolności.
Kobiety nie tylko stały na czele wysiłków mających na celu narzucenie bojkotu brytyjskich towarów, ale także stały na czele wysiłków związanych z produkcją domową. Ponieważ większość tekstyliów w koloniach była importowana z Wielkiej Brytanii, tkanie domowych tkanin stało się aktem politycznego buntu. Córki Wolności organizowały publiczne pokazy przędzenia, takie jak ten w Newport w stanie Rhode Island, gdzie 92 kobiety zebrały się w domu spotkań i wyprodukowały 170 szpulek przędzy.
Kobiety wspierały działania wojenne na inne ważne sposoby, szyjąc mundury i koce dla żołnierzy, produkując pociski i zbierając fundusze na działania wojenne. Wiele kobiet, które zostały w domu, by zajmować się sprawami biznesowymi i majątkiem swoich mężów, zaczęło z zadowoleniem przyjmować dodatkową odpowiedzialność i postrzegać siebie jako skuteczne menedżerki, poszerzając tym samym zakres tego, co uważano za "pracę kobiet". Niektóre kobiety organizowały akcje pomocy, aby zebrać bardzo potrzebne zapasy dla żołnierzy. Na przykład Esther DeBerdt Reed, żona byłego sekretarza Jerzego Waszyngtona, zorganizowała ochotnicze stowarzyszenie na rzecz ubrań dla żołnierzy. Poprowadziła kampanię zbierania funduszy, dzięki której udało się zebrać 300 000 dolarów. Jej stowarzyszenie rozszerzyło się na sześć stanów i zainspirowało wiele lokalnych kościołów do przyłączenia się do akcji wsparcia.
Kobiety rewolucji
Mimo że kobiety nie mogły służyć w wojsku ani w milicji, wspomagały sprawę w istotny sposób. Żony, dziewczyny, córki i siostry żołnierzy i oficerów dołączały do ich obozów, by wykonywać ważne zadania. Marta Washington towarzyszyła swojemu mężowi, generałowi George'owi Washingtonowi, przez większą część wojny. Te zwolenniczki obozu, jak je nazywano, gotowały, sprzątały, szyły, cerowały mundury, opiekowały się chorymi i rannymi, a nawet pasły zwierzęta hodowlane, doiły krowy i szukały pożywienia. Jeden z obserwatorów opisał te kobiety jako podobne do "zwierząt pociągowych, z koszami na plecach, przez które były podwójnie zgięte".
Niektóre kobiety pokazały swoje oddanie sprawie, narażając własne życie. Istnieją udokumentowane przypadki amerykańskich kobiet działających jako szpiedzy. Kobiety te wchodziły do brytyjskich obozów i miejsc wypoczynku, aby wydobyć informacje, które mogłyby przekazać rebeliantom. Brytyjski generał Thomas Gage był żonaty z Amerykanką, Margaret Kemble Gage, która prawdopodobnie służyła rebeliantom jako pośredniczka w przekazywaniu informacji o brytyjskich planach. Choć nigdy nie zostało to jednoznacznie udowodnione, wydaje się, że pani Gage służyła jako szpieg dla Amerykanów.
W bitwie pod Monmouth kobiety - zazwyczaj żony lub dziewczyny amerykańskich żołnierzy - dostarczały żołnierzom wodę, aby utrzymać ich w chłodzie podczas upału. Jeden z artylerzystów, William Hays, został ranny podczas akcji, a jego żona, Mary Ludwick Hays, przejęła jego stanowisko. Ona również służyła w bitwie w Valley Forge i być może faktycznie walczyła w tych bitwach. Za swoją wojenną służbę otrzymała później od rządu rentę i przeszła do historii jako Molly Pitcher.
Jedna kobieta, Deborah Sampson z Massachusetts, przebrała się za mężczyznę, aby móc wstąpić do armii. Zaciągając się do wojska pod nazwiskiem Robert Shurtliff, została ranna w potyczce w Tarrytown. Podczas leczenia przez lekarza nie powiedziała mu, że dostała kulę muszkietową w udo, ponieważ obawiała się, że zostanie zdemaskowana. Zamiast tego sama ją wycięła i zaszyła ranę z powrotem. Sampson została później odnaleziona, honorowo zwolniona i otrzymała rentę za swoją służbę.
Jak uważasz?
Dlaczego akcję homespun możemy nazwać wywrotową?
Twoim zdaniem, jaki był najważniejszy sposób, w jaki kobiety przyczyniły się do rewolucji amerykańskiej?
Jak myślisz, jak służba wojenna kobiet mogła wpłynąć na ich pogląd na role płciowe w okresie porewolucyjnym?
Chcesz dołączyć do dyskusji?
Na razie brak głosów w dyskusji