If you're seeing this message, it means we're having trouble loading external resources on our website.

Jeżeli jesteś za filtrem sieci web, prosimy, upewnij się, że domeny *.kastatic.org i *.kasandbox.org są odblokowane.

Główna zawartość

Wczesna twórczość Picassa

Gotycki dwudziestolatek

Pablo Picasso, Self Portrait, 1901, oil on canvas (Musée Picasso)
Pablo Picasso, Autoportret, 1901, olej na płótnie (Muzeum Picassa)
Przebywając w galeriach Muzeum Sztuki Metropolitan, większość czasu zajmuje mi z pewnością patrzenie na dzieła sztuki. Obserwuję również ludzi, którzy przyszli je zobaczyć i słucham co mają na ich temat do powiedzenia. Uwagi odwiedzających muzeum dały mi dużo do myślenia, a ich komentarze i pytania sprawiły, że przez te wszystkie lata mogłam jeszcze bardziej docenić sztukę. Wśród nich było także wiele uwag wskazujących na kompletny brak jej zrozumienia. Wiele z nich dotyczyło Picassa.
Według wielu ludzi, abstrakcyjne podejście Picassa do ludzkiej sylwetki i typowe dla niego zniekształcanie ciała poprzez, na przykład, zamienianie miejscami nosa i oka, wynikało z faktu, że po prostu nie potrafił on rysować. Nic bardziej mylnego. Istnieje nawet związana z tym anegdota. Według niej Picasso wracając z wystawy prac małych dzieci stwierdził: “Kiedy byłem w ich wieku, potrafiłem rysować jak Rafael, całe życie zabrało mi, aby nauczyć się robić to tak jak one.”
Nawet jeżeli ten cytat jest zmyślony, to i tak mówi szczerą prawdę na temat Picassa: był on geniuszem w swoim rzemiośle, nawet w porównaniu z wielkimi mistrzami malarstwa z przeszłości. Sam zdecydował się porzucić artystyczne dziedzictwo i odnaleźć środki wyrazu bardziej odpowiadające współczesnym czasom. Jego dokonania wywarły znaczący wpływ na sztukę całego naszego świata. Twórczość Picassa inspirowała jednak nie tylko artystów, ulegli jej także architekci, projektanci, pisarze, matematycy, a nawet filozofowie. Za ich pośrednictwem możemy znaleźć jego sztukę nie tylko w muzeach, ale zobaczyć jej wpływ w wielu rzeczach oglądanych na co dzień. Wystarczy pomyśleć o reklamach artykułów, które kupujemy, budynkach, w których mieszkamy i pracujemy czy książkach, które czytamy, a nawet sposobie w jaki postrzegamy naszą rzeczywistość.

"Moje dziecko by to zrobiło"

Pablo Picasso age 12 or 13, Study of a Torso, After a Plaster Cast, 1893-94 (Musée Picasso)
Pablo Picasso w wieku 12 lub 13 lat, Studium torsu, na podstawie gipsowego odlewu, 1893-94 (Muzeum Picassa)
Żaden artysta nie wywarł tak znaczącego wpływu na XX-wiecznych twórców jak Pablo Picasso. Był artystą, który często podkreślał walory braku znajomości akademickiej tradycji. Musimy jednak pamiętać, że sam świetnie opanował jej techniki, i to już w bardzo wczesnym wieku. Jego ojciec, Don José Ruiz Blasco, był nauczycielem rysunku oraz kustoszem w małym muzeum. Młody Picasso rozpoczął więc swoją przygodę z rysunkiem bardzo wcześnie, bo w wieku siedmiu lub ośmiu lat. Mając lat dziesięć już asystował ojcu, czasami wykonując nawet drobne elementy na jego obrazach. Wkrótce po tym jak jego ojciec został profesorem w akademii sztuki w Barcelonie, Picasso zdał egzaminy wstępne (w rekordowym tempie) i dostał się do grupy realizującej zaawansowany program nauczania. Udało mu się powtórzyć to dokonanie podczas zdawania do Królewskiej Akademii w Madrycie.
Edgar Degas, Prasująca kobieta, olej na płótnie, ok. 1890 (Walker Art Gallery, Liverpool)
Edgar Degas, Prasująca kobieta, olej na płótnie, ok. 1890 (Walker Art Gallery, Liverpool)

Picasso w Paryżu

Przybywając do Paryża, Picasso, tak samo jak niegdyś Van Gogh, miał zamiar zająć się tematyką i technikami sztuki awangardowej oraz tym sposobem lepiej ją zrozumieć. Owoce jego pracy możemy zaobserwować porównując jedno z jego malowideł z dziełem Edgara Degas.
Pablo Picasso, Prasująca kobieta, 1904, olej na płótnie 116,2 x 73 cm (Muzeum Guggenheima, Nowy Jork)
Pablo Picasso, Prasująca kobieta, 1904, olej na płótnie, 116,2 x 73 cm (Muzeum Guggenheima, Nowy Jork)
Nie ma nic dziwnego w tym, że osoba pokroju Picassa zainteresowała się pracami “odstającego od innych” Degas, artysty, który był chyba jedynym impresjonistą nadal przywiązanym w swoim malarstwie do linii. Postać z obrazu Prasująca kobieta Picassa jest niezwykle rzewna, niewątpliwie znużona swoją pracą, a jednocześnie w dziwny sposób zmysłowa. Trzeba podkreślić, że Picasso dobrze rozumiał eksperymenty Degas z abstrakcją. Przyjrzyjmy się wizerunkowi stworzonemu przez Degas. Świetlista przestrzeń pomiędzy ramionami postaci, zamiast za nią znikać, zdaje się być uwięziona w środku. Picasso w centrum swojego obrazu umieścił bardzo podobny kształt. W dolnym lewym rogu dodał miskę. Tak jak wszystko inne na tym płótnie, ma ona nieregularną formę, wykonaną suchym pędzlem. Proste, białe i szare pociągnięcia pędzla, tworzą głębie kolorów. Odtwarzają również przestrzeń w pewien magiczny sposób, który Picasso uwielbił i chętnie powtarzał przez wszystkie lata swojej pracy.

Rodzina Saltimbanques

Pablo Picasso, Family of Saltimbanques, 1905, oil on canvas, 212.8 x 229.6 cm (National Gallery of Art, Washington, D.C.)
Pablo Picasso, Rodzina Saltimbanques, 1905, olej na płótnie, 212,8 x 229,6 cm (Narodowa Galeria Sztuki w Waszyngtonie)
Ten znakomity obraz Picassa z wczesnych lat jego twórczości przedstawia rodzinę cyrkowców zwanych "saltimbanques". Była to grupa bardzo specyficznych artystów, którzy podróżowali z miasta do miasta oferując rozrywkę. Przyjmowani byli raczej chłodno, a ich obecność była tolerowana jedynie na krótki czas ich występów.
Na początku swojej kariery, czyli w okresie Niebieskim i Różowym (pierwsze lata XX wieku) Picasso często chwytał się podobnej tematyki, czyniąc z wyalienowanych jednostek żyjących na marginesie społeczeństwa bohaterów swoich dzieł. Grupa przedstawiona na tym obrazie, to postacie związane z XVI-wieczną tradycją włoskiej commedi dell’arte. Jedną z nich jest Arlekin, błazen w kostiumie w kolorowe trójkąty. Picasso wyraźnie identyfikował się w tamtym okresie z podobnymi postaciami. Jak sam często przypominał, żył wówczas w ubóstwie. Był mieszkającym we Francji Hiszpanem, nieznającym języka, nikomu nieznanym malarzem przed trzydziestką - nic dziwnego, że utożsamiał się z odrzuconymi ulicznymi artystami, podobnymi do tych na jego obrazie.

Barka z praniem

In Paris in 1904, Picasso rented a studio in an old, dilapidated building filled with artists and poets. Located at 13 Rue Ravignan, the building was dubbed the Bateau-Lavoir (or laundry barge) by poet-in-residence, Max Jacob. It is at this time that Picasso first came into contact with French painter Henri Matisse, as well as American ex-pat Gertrude Stein, who—along with her brother Leo—was one of the foremost patrons of modern art in Paris.
Autorami eseju są dr Beth Harris i dr Steven Zucker.

Czytaj więcej:

Chcesz dołączyć do dyskusji?

Na razie brak głosów w dyskusji
Rozumiesz angielski? Kliknij tutaj, aby zobaczyć więcej dyskusji na angielskiej wersji strony Khan Academy.