Richard Caton Woodville, War News from Mexico (Wieści Wojenne z Meksyku)

The young man in the center of a crowd in Richard Caton Woodville’s War News From Mexico (1848) holds open a newspaper with his elbows up, but the paper is low enough that we can see the astonished look on his face.

A same wieści? Jak wskazuje tytuł, są one meldunkiem z frontu wojny amerykańsko-meksykańskiej. Oddziały Stanów Zjednoczonych wkroczyły do miasta Meksyk w 1848 roku, kończąc wojnę o terytoria Teksasu rozpoczętą w 1846 roku. W ramach traktatu z Guadalupe Hidalgo Meksyk zrzekł się połowy swojego terytorium na rzecz Stanów, skutecznie kończąc program ekspansji zachodniej USA.

Aby oddać cechy zachodniego przyczółku, stojący mężczyźni zebrani na obrazie, ukazani są na ganku typowego budynku wzniesionego na amerykańskim pograniczu podczas pogoni za terytoriami we wczesnych dekadach XIX wieku. W rzeczywistości budynek ten pełni kilka funkcji: jak wskazują szyldy, jest jednocześnie "amerykańskim hotelem" i urzędem pocztowym. Podczas gdy ten drewniany obiekt naśladuje styl klasycznych kamiennych konstrukcji z Filadelfii czy Nowego Jorku, artysta dołożył wielu starań ukazując szczegóły przypominające widzowi, że scena ma miejsce na pograniczu: drewno jest zniszczone, a pod szyldem "post office" (urząd pocztowy) przyczepiona jest notka rekrutacyjna zwołująca "wolontariuszy na Meksyk".

Opinie na temat wojny były podzielone, Woodville ukazuje zatem spektrum reakcji. Starszy mężczyzna w ubiorze z okresu rewolucji, po prawej od postaci trzymającej gazetę, wytęża słuch, podczas gdy inna osoba powtarza mu to, co jest czytane, do ucha. Jeden młody człowiek w tle podrzuca kaszkiet, jest wyraźnie zadowolony z wiadomości, natomiast starzec wykazuje dużo mniejszy entuzjazm. Jego staromodny ubiór plasuje go w części generacji, która walczyła w wojnie o niepodległość, jednak nie popierała ekspansji przyjętej przez nową demokrację ery Jacksona. A co z samymi mieszkańcami byłych kolonii hiszpańskich na południowym-zachodzie (Meksyk uzyskał niepodległość od Hiszpanii w 1821 roku)? To mogą być jedynie złe wieści; poddanie terytorium oznaczało utratę tożsamości kulturowej. Protestancka, angloamerykańska kultura przemieszczająca się na zachód, zdobywająca nowe stany dla Unii, dążyłaby do wykorzenienia pozostałości po tożsamości hiszpańsko-katolickiej. Meksykanie obudziliby się dzień po podpisaniu traktatu i znaleźliby się w nowym kraju, jako obywatele drugiej kategorii.

American genre-scene painters during this period typically strove to represent an array of social types in their rapidly modernizing nation, and Woodville’s painting is no exception ("genre" paintings depict scenes of everyday life). There were often humorous illustrations of class status or newly immigrant Americans in genre scene paintings but they also betrayed, in equal measure, social anxiety about a shifting demography in a new political environment. There are African-American figures in the painting but they are pushed to the border, outside the framing beams of the hotel’s portico—a seated man in a bright orange shirt and a child wearing a tattered white dress. They look on from the bottom right, at the foot of the steps, but their facial expressions seem to register only weariness or perhaps resignation. The question as to whether the new territories would be slave states or free ones was hotly debated—some saw the war as extending the institution of slavery—and Woodville nods to this larger political reality. There is also an elderly woman barely visible in the shadows; she leans out a window and looks in the direction of the group on the porch. These figures are not included within the immediate circle of white men—perhaps suggesting their less central position within society.

Images of frontier life were popular in the years leading up to the Civil War and Woodville had great success depicting this kind of everyday subject matter. He specialized in domestic interiors—an important subset of this newly emergent category of genre-scene painting. This subject type was popular in Europe (particularly during the 17th century in the Dutch Republic), however it was a relatively new phenomenon in American art—reaching its height of popularity in the period that stretched from the 1830s through the Civil War of 1861-65. Genre scene paintings were aimed at a broadly expanded and increasingly literate middle-class whose tastes ran to familiar scenarios of everyday life, rather than the mythic or historical themes favored by the art academies (the Royal Academies of Europe and the National Academy in the United States). Genre-scene paintings were promoted by organizations like the American Art Union (AAU). The AAU was formed in 1839 to promote American artists and specifically to forge a uniquely American art. Once exhibited under the aegis of the AAU—Woodville’s War News From Mexico was exhibited in 1849 right after the war ended—paintings were then turned into engravings and sold to AAU members by subscription.

W przeciwieństwie do zmarginalizowanych postaci kobiety i Afroamerykanów gazeta zajmuje na obrazie dumne miejsce. Prasa groszowa, jak ją zwano, była względnie nowym wynalazkiem masowo produkowanym przez komercyjne redakcje, które pojawiły się w latach 30. XIX wieku, w okresie błyskawicznej industrializacji i modernizacji. W odróżnieniu od swoich droższych, bazujących na subskrypcji odpowiedniczek, prasa groszowa (nazwana tak, bo kosztowała grosze) szeroko sięgała do amerykańskiego ogółu. Wojna amerykańsko-meksykańska była nie tylko pierwszym fotografowanym konfliktem, ale też pierwszym tak obszernie relacjonowanym za pomocą druku — na tym samym papierze, który ukazany jest na obrazie, z banerem górnym zdobionym słowem "EXTRA". Gazeta w rzeczywistości funkcjonowała jako potężny symbol siły prasy w zbliżaniu Amerykanów, a obraz sugeruje rolę gazety w kształtowaniu opinii publicznej.

Genre-scene paintings often conveyed a sense of immediacy and here War News From Mexico orients itself towards the viewer in such a way that one feels as if one has just stumbled upon the scene. Notice, for example, how the perspective is tilted to the right of the viewer; this has the effect of positioning us off to the left side as if we have just come around some imaginary corner and the American Hotel, its porch crowded with the town’s inhabitants, careens into view.

Despite this seeming spontaneity, War News from Mexico is as carefully composed and even as moralizing as the staid history paintings and Neoclassical subjects favored by the academies. Though it was commonplace to view genre-scene paintings as “snapshots” of daily American life without larger purpose, this unfolding scene (meant to indicate some place on the frontier far removed from the military action, but close enough that it mattered), takes place against the backdrop of Manifest Destiny—the theory that drove and justified westward expansion.

The ideology of Manifest Destiny construes Anglo-Americans as God’s chosen people who—like the ancient Israelites of the Old Testament—are guided by God to their destiny. This was a subject often depicted in painting. For example, in Emmanuel Leutze’s mural for the west stairway of the U.S. Capitol, Westward the Course of Empire Takes its Way, we see American pioneers and their covered wagons looking towards the sunset and the Pacific Ocean while one of the scenes in the lower right border (illustrated left) depicts Moses leading the Israelites through the desert.

Poczynając od rewolucji amerykańskiej, ta amerykańska "wyjątkowość" (jak ją również zwano), racjonalizowała nie tylko przejmowanie ziem aż po Pacyfik, ale również podbój i usunięcie ludów z ich terytoriów — ustawa o wysiedleniu Indian z 1830 roku, którą podpisał prezydent Andrew Jackson, wzmacniała niepohamowane podporządkowywanie terenów, które szło w parze z wygnaniem i eksterminacją.

Woodville makes no overt statement of his politics in War News from Mexico but his painting nevertheless encapsulates a larger history than the scale of this relatively small painting (it measures approximately 27 x 25 inches) would seem to allow. If War News from Mexico does, however ambiguously, extol the ideology of Manifest Destiny and the inevitability of America’s domination of a large part of the continent, it is an ironic fact of history that Woodville’s scenes of life in the American West were painted while he lived in Europe. Born in Baltimore, Woodville left for Europe as a young man to train in Düsseldorf, Germany, and remained abroad until his death in London at the age of 30.

Autor eseju: dr Tom Folland