Poczęcie przyszłego Buddy we śnie królowej Mayi

Scena z płaskorzeźby z okresu pomiędzy 100 a 300 r. ukazuje sen Mayi, matki historycznego Buddy. Królowa Maya śpi w swoim pałacu w pełni księżyca. Ochroniarz stoi na straży na zewnątrz. W jej śnie biały słoń stoi po jej stronie. To jest cudowne poczęcie, które prowadzi do narodzin Buddy przyszłości. Ta scena, wraz z innymi z życia Buddy była rozpoznawalna dla widzów w okresie gdy była zrobiona, tak jak sceny z życia Chrystusa na ścianach katedry były znane dla średniowiecznych widzów z Europy.

Kilka scen z życia Buddy jest pokazywanych razem w galerii Muzeum Sztuki Azjatyckiej. Są tam sceny z narodzin Buddy w ogrodach Lumbini, jego odejście z pałacu w nocy (symbolizuje rezygnację z jego książęcego życia), pokonanie Mary w chwili jego oświecenia, kazanie w Deer Park w Sarnath, i jego śmierć w otoczeniu uczniów a następnie osiągnięcie Nirvany. W niektórych dziełach sztuki można zobaczyć wiele z tych scen, które otaczają centralny wizerunek Buddy.

Fragmenty, które są wyrzeźbione z jednej strony tak jak te, nazywają się frezy. Mogły dekorować ściany Buddyjskich zabytków lub zabudowań klasztornych u podnóża cokołu bądź wzdłuż schodów. Te obrazy opowiadają historię wiernym, głównie przypominając im o najważniejszych momentach z życia Buddy. Wzmocnili oni koncepcje w formie wizualnej dla ogromnej populacji analfabetów.

Prawdopodobnie ten fragment pochodzi z regionu Gandhara, części imperium Kuszanów. Władcy z dynastii Kuszan wyemigrowali z Azji Centralnej, i rządzili częściami centralnej Azji oraz północnych Indii. Ten teren był skrzyżowaniem handlu i kultury. To było w czasie, kiedy pierwsze obrazy Buddy i powiązanych postaci pojawiły się w dużej ilości. Styl postaci, dbałość o anatomię i zainteresowanie draperią ujawniającą formy ciała przypomina rzeźby hellenistyczne. Wieki handlu i wymiany idei artystycznych doprowadziły do wyjątkowej estetyki, która połączyła wpływy Indyjskiego, Greckiego oraz Zachodnioazjatyckiego świata.