Dhratarastra, Król Strażnik Wschodu

Po upadku dynastii Koryo/Goryeo w 1392 roku, nowa dynastia Choson/Joseon stała się restrykcyjnym państwem konfucjańskim potępiającym buddyzm. Buddyzm oskarżany był o korupcję zarówno na dworze królewskim jak i w klasztorach. W rezultacie mnisi buddyjscy utracili swoją wysoko cenioną pozycję, a buddyzm coraz częściej stawał się religią wyznawaną przez kobiety. Jednakże, po japońskiej inwazji w 1592 roku, mnisi buddyjscy zaczęli zdobywać większy szacunek i uznanie, po tym jak z powodzeniem zorganizowali armię i stanęli do walki przeciwko najeźdźcom.

Przedstawiony obraz pochodzi z późnego okresu Choson, kiedy to buddyzm stał się bardziej aktywny na skutek zmniejszonych represji.

Czterech Niebiańskich Królów (północy, wschodu, południa i zachodu), którzy pełnili funkcję obrońców buddyzmu, można znaleźć na obrazach i rzeźbach umieszczonych na wejściach do świątyń. Mimo, że napis w prawym górnym rogu sugeruje, że postacią przedstawioną na obrazie jest Król Strażnik Północy, lutnia którą trzyma jest atrybutem Dhratarastry, Króla Strażnika Wschodu. Duży rozmiar płótna, dynamiczne linie ozdobne, oraz połączenie barw mineralnych są elementami charakterystycznymi dla buddyjskich obrazów z Korei. Zastosowanie malachitowej zieleni jest również typowe dla koreańskich malowideł buddyjskich z XVIII wieku.

J. Portal, Korea - art and archaeology (London, The British Museum Press, 2000)

W. Zwalf (ed.), Buddhism: art and faith (London, The British Museum Press, 1985)

© Rada Powiernicza British Museum