Yun Baek-ha, zwój kaligraficzny

Kaligrafia była zawsze uważana za jedną z najdoskonalszych form sztuki w Azji Wschodniej. Co więcej, kaligrafia razem z poezją i malarstwem znane były jako „Trzy Skarby” i postrzegano je jako zaszczytne zajęcia dla uczonych.

W XVIII wieku, dziedzina kaligrafii została zdominowana przez Yun Sun (1680-1741) oraz jego ucznia Yi Kwang-sa, którzy pracowali opierając się głównie na stylu chińskiego kaligrafa Wang Xizhi (321 p.n.e.–79 n.e.). Kaligrafia przedstawiona na powyższym rękopisie ukazuje buddyjską sutrę. Fakt, że zapisał oraz przedstawił sutrę buddyjską, pokazuje, że mimo oficjalnej dezaprobaty buddyzmu ze strony ortodoksyjnych konfucjanistów, przetrwał on w okresie Choson/Joseon (1392–1910).

Na końcu zwoju, po lewej stronie, widnieje zapisany mniejszą kaligrafią przez najwybitniejszego kaligrafa XIX wieku, Sina Wi (1768-1845). Sin Wi był mężem stanu, który pełnił funkcję wiceministra rady ds. obrzędów oraz był znakomitym reprezentantem „Trzech Skarbów”.

Przedstawiony powyżej rękopis kaligraficzny jest niezwykle cennym przykładem koreańskiej kaligrafii; częściowo zatarta pieczęć widoczna w prawym górnym rogu, stanowi dowód wskazujący na jego przynależność do królewskiej rodziny Choson.

J. Portal, Korea - art and archaeology (London, The British Museum Press, 2000)

© Rada Powiernicza British Museum