Cézanne, Martwa natura z jabłkami - film z polskimi napisami

(muzyka jazzowa) [Steven] Jesteśmy na piątym piętrze Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Patrzymy właśnie na "Martwą naturę z jabłkami" Paula Cézanne'a z lat 1895-1898. [Beth] Trzyletni okres sugeruje, że pracował nad tym wielokrotnie w trakcie paru lat. [Steven] Tylko że to nie jest skończone! [Beth] Właściwie to nie. W rzeczywistości płótno w kilku miejscach jest całkiem puste, a reszta jest dość szkicowa. [Steven] Jest bardzo szkicowa. I masz rację, obrus na pierwszym planie jest po prostu, no cóż, to nie jest surowe płótno, ale jest nacechowane. Draperia w lewym górnym rogu jest taka sama. Dzban po prawej stronie, dużo białego płótna się tam przedziera. Nawet pomalowane obszary wydają się być tylko wstępną pierwszą warstwą. Można by powiedzieć, że ten obraz jest źle namalowany. [Beth] Tak, absolutnie. [Steven] Dzban przechyla się w lewo, elipsa tworząca krawędź miski jest całkowicie zdeformowana, a krawędź szklanki daje wrażenie, jakbyśmy patrzyli w nią od góry, nawet gdy patrzymy na nią na wprost. [Beth] Owoce na stole zaś wyglądają, jakby za chwilę miały spaść. Nie ma poczucia grawitacji. [Steven] Cézanne potrafił malować i pięknie, i zgodnie z tradycjami XIX wieku. Jest to więc celowe. Ale jest celowe - co właściwie? [Beth] To celowe wyłamanie się z możliwości tego, czym może być malarstwo u schyłku XIX wieku. Myślę, że idea, że ​​tradycja malarstwa europejskiego, będącego bardzo mimetycznym, bardzo realnym obrazem odzwierciedlającym to, co zobaczył artysta, była oczywiście całkowicie upadła pod koniec lat 80. i 90. XIX wieku. [Steven] To bardzo interesujące, ponieważ sama martwa natura jako temat jest przede wszystkim skromna; nie miała żadnego realnego znaczenia od XVII wieku, a on wskrzesza martwą naturę jako formę, ale jeśli o niej pomyślisz, to jednym z atrybutów martwej natury w XVII wieku był w pewnym sensie natężony naturalizm. [Beth] To prawda; jak prawdziwie wszystko może wyglądać. [Steven] Jeśli spojrzysz na obrazy holenderskiej tradycji. Jednak Cézanne podchodzi do tego w zupełnie inny sposób. [Beth] Całkowicie inny. [Steven] Tak więc perspektywa linearna i tradycje hiperrealizmu, które były udoskonalane przez stulecia aż do XIX wieku, były nadal mocno dominujące. Jednak Cézanne nie kończy płótna, bawi się szybko i luźno malunkiem, a także tworzy środowisko, które moim zdaniem jest bardzo kłopotliwe. Musiało to być niezwykle kłopotliwe dla widzów w XIX wieku, ale nawet dla nas wywołuje pewien rodzaj niepewności, kiedy na to patrzymy, prawda? [Beth] Myślę, że odnajduje swoją drogę. Myślę, że wie, że te tradycje są upadłe i myślę, że szuka po prostu innego sposobu malowania. [Steven] I innego sposobu postrzegania. [Beth] Innego sposobu postrzegania i innego sposobu doświadczania, to prawda. [Steven] Otóż to. Myślę, że jest tu również ukryte zaproszenie, aby wizualnie wejść w to płótno, w pewnym sensie w sposób, w jaki on doświadcza tych form. W XIX wieku, zgodnie z tradycjami, które obowiązywały od tak dawna, artysta stał w określonym punkcie w przestrzeni i upewniał się, że wszystko jest zgodne z tym punktem widzenia. [Beth] Racja. [Steven] Ale co Cézanne wydaje się robić, to pozwala nam poruszać się po płótnie i, w pewnym sensie, doświadczać go tak, jak możemy, gdy nasz wzrok faktycznie zaczyna się błąkać. Czy to możliwe, że Cézanne faktycznie podaje nam szereg ścieżek i alternatyw oraz bardziej złożony zestaw perspektyw? [Beth] To prawda. Myślę, że ważniejsze pytanie brzmi: jak to się stało tak ważne lub dlaczego to stało się tak ważne u początku XX wieku, pod koniec XIX wieku; to coś o doświadczeniu jednostki, coś o podmiotowości doświadczenia przestrzeni, czasu, widzenia. Myślę, że waga tych rzeczy i upadek tej tradycji mimetycznej, tradycji kopiowania natury, coś w tych sprawach staje się naprawdę krytyczne pod koniec XIX wieku. [Steven] Myślę, że to dokładnie to. Myślę, że subiektywność ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia Cézanne'a. Jednocześnie myślę, że istnieje szereg ukrytych, innego rodzaju wizualnych rzeczywistości, które weszły do ​​gry we współczesnym świecie. [Beth] Fotografia. [Steven] Fotografia. Chwilowość ujęcia miasta, szybkości transportu i w pewnym sensie zawiłości wizji. [Beth] Dokładnie, i Cézanne bierze tę wizję, tę ideę złożoności wizji, naprawdę pracując nad tym i przemyślając, i eliminując kwestie spirytualne, które Gauguin dodaje, i materiał psychologiczny którego Van Gogh dodaje, i myśląc o tym w bardzo rygorystyczny sposób. [Steven] I oczywiście będzie to miało ogromny wpływ na następne stulecie, kiedy Matisse, Picasso i inni spojrzą wstecz na tę pracę. To naprawdę jest podstawą kubizmu i tak dużej części abstrakcji a także formalizmu, i masz w tym absolutną rację, rodzaju formalistycznego prześledzenia wizji, które za tym idą. [Beth] Tak. (muzyka jazzowa) Napisy/Transkrypcja: WYTFURNIA.PL [MOK]Odwiedź WYTFURNIA.PL/servicespo więcej informacji o naszych usługach.