W galerii Turnera: po prawej stronie

Wchodząc do galerii, po prawej zobaczylibyśmy kilka dużych obrazów zawieszonych na ścianach oraz kilka mniejszych stojących na podłodze i opartych o ścianę. Obrazy przedstawiały różnorodną tematykę, poczynając od mitów po wizje majestatycznych miast, hołdu dla postępu technologicznego oraz żalu z powodu przemijania złotego wieku.

Pierwszy w pięciu wspaniałych obrazów ilustrujących dramatyczne tematy wysiał na przeciwko kominka w galerii Turnera. To płótno opowiada historię Apollo i Sybilli z serii Metamorfozy autorstwa rzymskiego poety Owidiusza. Po otrzymaniu obietnicy spełnienia jednego życzenia przez mitologicznego boga Apollo, Sybilla prosi o długie życie, lecz zapominając poprosić o wieczną młodość, jest skazana na powolne starzenie się przez tysiące lat. Dla Turnera, ta tragedia symbolizowała los starożytnej Italii oraz Rzymu, co postarał się ująć na pierwszym krajobrazie namalowanym po tuż po swoim pierwszym pobycie w Rzymie.

Claude Lorrain był starym ulubionym mistrzem Turnera. Oto to więc jedna z jego największych opowieści w stylu Claude'a. W tej część z serii obrazów ilustrujących powstanie i upadek wielkiego imperium, zachodzące słońce symbolizuje upadek Kartaginy.

Turner był świadkiem powstania i upadku wielkiego imperium jako faktu historycznie nieuchronnego, potwierdzonego upadkiem Napoleona, który mimo wszystko stanowił poważne zagrożenie dla zwycięskiej Brytanii. Dzisiaj, pozostała cześć serii Dydona budująca Kartaginę; czy Powstanie Imperium Kartaginy wiszą na prośbę Turnera, obok obrazu Claude'a w Galerii Narodowej.

Ten mglisty obraz z poblaskiem miał oddawać w szczegółach i wyraźnie wizerunek miasta, które Turner odwiedził goszcząc w Italii. Czy możesz powiedzieć, które to miasto? Z dużym pasem wody i kopułami na dachach, miał to być wizerunek Wenecji we Włoszech. Sławna Bazylika Santa Maria della Salute stoi w centrum, otoczona kanałami i innymi charakterystycznymi weneckimi miejscami.

Kiedy po raz pierwszy wystawiono ten obraz, jeden z przybyłych gości powiedział, że jest on zbyt efemeryczny i przypomina miasto z bajki. Jeśli nie znałbyś tytułu, czy domyśliłbyś się, że miała to być Wenecja, miasto w ogóle? Czy nastrój przedstawiony przez Turnera w abstrakcyjnej, impresjonistycznej technice oddaje ducha tego miejsca tak dobrze jakby to uczynił stosując styl bardziej realistyczny?