W galerii Turnera: przy wyjściu

Odwracając się, aby wyjść z galerii, zobaczylibyśmy dwa obrazy wiszące obok drzwi.

Turner po raz pierwszy wystawił ten obraz w 1832 wraz z fragmentem z Biblii opowiadającym jak trzy postacie wyłoniły się bez skazy z pieca ognistego, do którego je wrzucono, po tym jak odmówiły oddania czci bożkowi (widoczny w mglistej dali). Turner namalował go jako parę do podobnego biblijnego obrazu autorstwa George'a Jonesa, który skomentował to jako “Kolejny przykład przyjaznej rywalizacji Turnera w sztuce.”

Popatrzmy na wersję tej sceny według Jenesa – W czym są podobne? Czym się różnią?

Ten obraz odnosił się do obrazu wiszącego po środku ściany na przeciw kominka, Upadek Imperium Kartaginy — razem te obrazy ukazują powstanie i upadek starożytnego imperium, co dla Turnera było historycznie nieuniknione. (Takie przekonanie mogło mieć coś wspólnego z faktem, że Turner w swoim życiu był świadkiem powstania i upadku innego imperium — Francji Napoleona.) Te obrazy, niegdyś wystawione razem z galerii Turnera, teraz są osobno: Upadek jest w Tate Britain, a ten obraz, jak sobie tego życzył Turner, wisi w Galerii Narodowej obok pracy starego mistrza malarza, którego niezwykle podziwiał, francuskiego artysty Claude'a Lorraina.

Co sądzisz o tendencji Turnera do tworzenia obrazów, które były ze sobą powiazane w czasie, miejscu oraz tematycznie? Czy myślisz, że to nam, żyjącym kilka wieków później, pomaga lepiej zrozumieć pracę Turnera jako całość?