Lekcja 3: Klucz basowy, łączenie głosów i oktawa - film z polskimi napisami

Kolejnym najczęściej używanym kluczem jest klucz basowy, stosowany dla instrumentów basowych takich jak puzon, tuba, fagot, wiolonczela, kontrabas, oraz do dźwięków basowych fortepianu. Zaczniemy od pięciu poziomych linii zwanych pięciolinią, następnie na jej początku umieścimy klucz basowy. Na najniższym polu zapisujemy dźwięk A. Wznosząc się od tego miejsca, na drugą linię i kolejno na drugie pole i wyżej, wymienimy wszystkie nazwy dźwięków. A, H, C, D, E, F, G Od górnej linii sekwencja zaczyna sie powtarzać dźwiękiem A. Odległość od niskiego A do wyższego A to osiem tonów, czyli oktawa. Zwróć uwagę na dwie kropki po prawej stronie klucza. Kropki te znajdują się po obu stronach czwartej linii, na której zapisuje się dźwięk F. Z tego powodu klucz basowy zwany jest też kluczem F. Ponad dźwiękiem A, na górnej linii znajduje się H. Jeśli użyjemy linii dodanej, możemy zapisać dźwięk C. Zestawmy ze sobą klucz wiolinowy oraz basowy z kluczem wiolinowym ponad basowym. Pierwsza linia dodana z dźwiękiem C ponad kluczem basowym oraz pierwsza linia dodana z dźwiękiem C poniżej klucza wiolinowego odnoszą się do tego samego dźwięku. Obie pięciolinie można połączyć ze sobą akoladą. Dźwięk C zapisany na pierwszej linii dodanej ponad kluczem basowym oraz na pierwszej linii dodanej poniżej klucza wiolinowego nazywamy środkowym C.