Lekcja 6: Klucz altowy i tenorowy - film z polskimi napisami

Oto dwa kolejne klucze używane w muzyce, jednak nie tak często jak basowy i wiolinowy. Są to klucz tenorowy i klucz altowy. Zacznijmy od klucza altowego. Służy do zapisu nut na altówkę. Nazywa się go kluczem dla altówek. Jak wszystkie klucze początkowo służył do zapisu określonej skali głosu Klucz wiolinowy dla głosów wysokich. Klucz altowy dla głosów altowych. Klucz tenorowy dla głosów tenorowych. Klucz basowy dla głosów basowych. Są jeszcze inne klucze, których nie używa się we współczesnej notacji, odnoszące się do pozostałych skal głosowych. Te klucze to sopranowy, mezzosopranowy i barytonowy. Dźwięk oznaczony przez klucz altowy znajduje się na trzeciej linii i oznacza C razkreślne, które znajdziemy w kluczach wiolinowym i basowym. Oto zapis dźwięku C razkreślnego w trzech różnych kluczach. Okazjonalnie kluczem altowym posługuje się puzon. Klucz tenorowy także należy do grupy kluczy C. Dźwięk C znajduje się na czwartej linii. Klucza tego używają instrumenty basowe grające wyższe partie, by uniknąć zapisu dźwięków na wielu liniach dodanych. Oto pierwsza strona zapisu nutowego ostatniej części V Symfonii Beethovena. Partia trzech puzonów jest zapisana w kluczach: altowym, tenorowym i basowym. Również partia altówki jest zapisana w kluczu altowym. Odczytywanie nut na wielu liniach dodanych może być dość trudne. Dlatego partia wiolonczeli, zwykle notowana w kluczu basowym, może być notowana w kluczach tenorowym i wiolinowym, jeśli melodia miałaby być zapisana na zbyt wielu liniach dodanych klucza basowego. Oto początek Koncertu wiolonczelowego Sama Jonesa. Partia solowa zaczyna się w kluczu basowym i pod koniec pochodu pasażowego przechodzi do klucza wiolinowego. Mamy trzy dźwięki A: jeden w kluczu basowym na górze linii, i dwa w kluczu wiolinowym Posłuchajmy pasażu. (Koncert na wiolonczelę z towarzyszeniem orkiestry Sama Jonesa) Przyjrzyjmy się pasażowi w trzeciej części koncertu Jonesa zapisanemu w kluczu tenorowym. Ostatnia nuta w drugim takcie to Fis zapisane nad drugą linią dodaną w kluczu basowym. Następny takt rozpoczyna się od tego samego dźwięku zapisanego już w kluczu tenorowym, bez potrzeby użycia linii dodanych. (Koncert na wiolonczelę z towarzyszeniem orkiestry Sama Jonesa)