Puzon basowy: Wywiad i demonstracja z Densonem Paulem Pollardem — film z polskimi napisami

♪ (żywa dramatyczna muzyka orkiestrowa) ♪ To jest puzon basowy. Instrument, który gra nisko pośród puzonów Zauważ, że puzon basowy ma mnóstwo rur dodatkowych, które pozwalają grać niżej. i bardziej elastycznie w tym rejestrze. Można też dostrzec, że ustnik puzonu basowego jest dość duży, co pomaga grać nisko. Większa jest też czara niż w puzonie altowym czy tenorowym. Ona tekże wspomaga grę nisko. Puzon basowy i tuba w zasadzie grają w tym samym zakresie. Różnią się tylko nieznacznie brzmieniem. Brzmienie tuby jest głębokie a puzonu basowego nieco ostrzejsze, ale gramy ten sam zakres. ♪ (nagła dramatyczna muzyka orkiestrowa) ♪ Instrument ma dwa wentyle, które w zasadzie pozwalają użyć pozycji wewnętrznych kiedy wentyle są zamknięte. Jest to rodzaj przedłużenia rury instrumentu bez przesuwania suwaka. Na przykład, niskie F w szóstej pozycji. ♪ (niski dźwięk rogu) ♪ Lub mogę zamknąć pierwszy wentyl i zagrać dźwięk w pierwszej pozycji. ♪ (niski dźwięk rogu) ♪ Mam zatem więcej możliwości grania nut w niższym rejestrze. Najniższy dźwięk na tym instrumencie to naturalna pedałowa B, czyli dość nisko. aby ją zagrać muszę zamknąć oba wentyle i wysunąć suwak maksymalnie. ♪ (niski rozbrzmiewający dźwięk rogu) ♪ Grając niskie dźwięki na puzonie basowym z wysuniętym suwakiem zbliżasz się do jego końca. Bardzo łątwo się z niego zsunąć; trzeba uważać. ♪ (żywa muzyka orkiestrowa) ♪ Większość puzonistów zaczyna od tenoru. Śmiem twierdzić, że 99,9% puzonistów orkiestrowych zaczęło grać ok. 10 roku życia, piątej klasy w USA. Zaczynamy na tenorze, i tak też ja zacząłem. Pewnego razu w piątej klasie były zapisy do zespołu Pomyślałem, hmmm. Brzmi dobrze, więc zapisałem się, po czym przeszliśmy do dużej sali, a dyrygent zespołu pokazał każdy instrument A mnie spodobała się jedna rzecz, która odróżniała puzon od reszty instrumentów; suwak. W momencie kiedy dyrygent wykonał ♪ (dźwięki wysoki niski wysoki) ♪ Miał mnie; i tak oto wybrałem puzon. ♪ (narastająca muzyka orkiestrowa) ♪ Zacząłem grać w wieku lat 10. Na początku nie brzmiało to dobrze, a chciałem by brzmiało, więc ćwiczyłem dużo. Nie musiano mnie zmuszać do ćwiczenia. Uwielbiałem dźwięk tego instrumentu i naprawdę lubiłem grać, w związku z czym ćwiczyłem dużo. Często kiedy kumple grali w piłę czy kosza na dworze Ja ćwiczyłem gamy. Grałem gamy durowe, aż wreszcie, po roku czy dwóch codziennego ćwiczenia jakość mojego dźwięku się poprawiła Zacząłem grać czysto i bardziej umiejętnie Poprawiła się moja technika suwakowa, a ja zacząłem czerpać z tego radość po sporej ilości codziennej konsekwentnej pracy ♪ (dynamiczna muzyka orkiestrowa) ♪ Kiedy miałem 13 lat i zaczynałem naukę w szkole średniej zastanawialiśmy się nad tym co będziemy robić na studiach. A ja myslałem o tym Co ja zamierzam studiować. Muzyka była jedyną rzeczą, którą chciałem wykonywać. Przez całą szkołę średnią przygotowywałem się więc do zostania muzykiem konkretnie puzonistą Puzon to instrument zapewniający rozrywkę dość społeczny Nie jak fortepian, przy którym siedzisz samemu i ćwiczysz Na puzonie grasz sporo z innymi dzieciakami i jest to od początku dobra zabawa. To jest jak sport dla niesportowców Jesteś w grupie, gracie razem, musisz współpracować i słuchać Od początku to dobra zabawa W zależności od tego jak dużo dziecko ćwiczy Jeśli zaczniesz jako10 latek, nie zajmie ci wiele opanowanie całkiem przyzwoitego dźwięku jeśli ćwiczysz codziennie, osiągniesz dobrą technikę ♪ (dramatyczna, narastająca muzyka orkiestrowa) ♪