Główna zawartość
Muzyka
Kurs: Muzyka > Rozdział 4
Lekcja 1: Instrumenty strunowe- Harfa: Wywiad i demonstracja z pierwszą harfistką Nancy Allen
- Skrzypce: Wywiad i demonstracja z koncertmistrzem Davidem Kimem
- Altówka: Wywiad i demonstracja z pierwszą altowiolinistką Rebeccą Young
- Wiolonczela: Wywiad i demonstracja z pierwszym wiolonczelistą Jerrym Grossmanem - film z polskimi napisami
- Kontrabas: Wywiad i demonstracja z pierwszym kontrabasistą Alexandrem Hanną - film z polskimi napisami
© 2023 Khan AcademyWarunki użytkowaniapolitykę prywatnościInformacja o plikach cookie
Wiolonczela: Wywiad i demonstracja z pierwszym wiolonczelistą Jerrym Grossmanem - film z polskimi napisami
Stworzone przez: Orkiestra All-Star.
Chcesz dołączyć do dyskusji?
Na razie brak głosów w dyskusji
Transkrypcja filmu video
("Symfonia C-dur nr 5, Op. 67") - To jest wiolonczela Zrobiona jest w zasadzie z drewna. A to jest pudło rezonansowe
czyli puste pudło. Jak wszystkie instrumenty smyczkowe ma ten sam zasadniczy
kształt korpusu oraz dwa efy. To jest podstawek, który przenosi wibracje strun kiedy smyczek wprawia je w drgania. (głębokie współbrzmienie) Struna wibruje a drgania
przechodzą przez podstawek do korpusu wiolonczeli dalej przenoszone są przez duszę która znajduje się pod podstawkiem a ta przenosi je
na dolną płytę rezonansową aby zarówno górna
jak i dolna płyta drgały a to znacznie wzmacnia dźwięki wydawane przez wibrujące struny. Nóżka wiolonczeli to ta część wykonana chyba ze stali. Ma ona bardzo ostrą końcówkę by móc postawić instrument tak by nie ślizgał się po podłodze i by za nią nie gonić gdyby nie stała w miejscu
(Uderzenie nóżki wiolonczeli) w ten sposób (Śmieje się) I czasami, kiedy gramy na podłodze, która nie jest z drewna
lub nie jest bardzo miękka, np. kamienna posadzka,
podczas gry w kościele, nóżka się ślizga
i wydaje drażniące dźwięki. (A. Dworzak, Symfonia e-moll Nr 9, Op. 95) Mam tą wiolonczelę od 5 lat. Wykonano ją w Chicago.
To amerykańska wiolonczela. Wiele znanych instrumentów smyczkowych to włoskie produkcje
jak Stradivarius, Guarnierius I to właśnie
włoskie instrumenty są najbardziej pożądane. A ta wiolonczela została wykonana
przez Carla Beckera Seniora w 1929 a Carl Becer Senior zaistniał jako wielki amerykański lutnik XX wielu. Muzycy grają na jego instrumentach wiolonczelach skrzypcach, altówkach. Jego syn Carl Junior
także był wspaniałym lutnikiem, a teraz jego wnuk przejął warsztat i to od niego zakupiłem ten instrument. Przed tą wiolonczelą
grałem na starej włoskiej wiolonczeli
wykonanej przez członka rodziny Guarnerius Josepha filiusa Andreasa, Josepha, syna Andreasa Guarneriusa. I miałem problemy
z tym instrumentem Stare instrumenty
są niełatwe w obsłudze. Reagują na zmianę pogody. Bywają dość kapryśne
kiedy się na nich gra Byłem wówczas bardzo niezadowolony ze swojego instrumentu. Wówczas przyszedł uczeń
z wiolonczelą Beckera która brzmiała bosko.
Postanowiłem spróbować. Po zagraniu kilku nut stwierdziłem Jezu, co za lekkość!
Ja też tak chcę. I nigdy o tym nie zapomniałem. Lata później, kiedy
zdecydowałem się na sprzedaż swojej wiolonczeli padło pytanie: na czym będę grał? Zasięgnąłem języka szukając starego Beckera. I oto jest. (spokojna muzyka orkiestrowa) Mój ojciec był skrzypkiem amatorem i melomanem a w naszym domu zawsze była obecna muzyka. Dorastałem w Cambridge,
w stanie Massachussetts, jakiś kilometr
od kampusu Harvarda. Mój ojciec tam nie uczył.
Byłem mieszczuchem. Mam dwóch starszych braci,
jeden z nich grał na fortepianie,
a drugi na skrzypcach. A mój ojciec
mając trzech synów planował
stworzyć trio fortepianowe. Mnie przeznaczono
na wiolonczelistę Zacząłem od lekcji fortepianu, ale nie garnąłem się szczególnie do tego. Czytanie dwóch linii na raz
było ponad moje siły. Wysłano mnie zatem na lekcje wiolonczeli. Zaprowadzono mnie
na pierwszą lekcję co mnie bardzo cieszyło ale nie przyznałem się rodzicom, że nie mam bladego pojęcia
czym jest wiolonczela. Miałem wówczas osiem lat a oni powiedzieli
będziesz grał na wiolonczeli. Super! Wiolonczela! I co teraz? (Śmieje się) Nie wiedziałem co to takiego. Poszedłem na lekcję,
a instrument tam był i kiedy na niego spojrzałem,
olśniło mnie a więc to jest wiolonczela. I oto jestem. (Bernnard Rands „Adieu”) W drugim roku nauki wiolonczeli, nawet tygodniami nie wypakowywałem wiolonczeli. I zaoszczędziłem, (śmieje się)
to była lokalna szkoła muzyczna, Longy School of Music,
to dobra szkoła muzyczna w Cambridge, a moją
ówczesną nauczycielką była Hannah Sherman. Na moim świadectwie z oceną dostateczny napisała Jerry poczynił
najlepsze możliwe postępy nie ćwicząc Ćwiczyłem trochę,
choć niewiele Dopiero około
13 lub 14 roku życia naprawdę mi się to spodobało Od tego czasu ciężko było oddzielić mnie od wiolonczeli. (Symfonia c-moll nr 5 , Op. 67) Mówię swoim uczniom,
że jako wiolonczeliści spędzamy 95% czasu ucząc się grać melodię a 5% czasu ucząc się innych rzeczy A kiedy zaczynasz grać na scenie okazuje się
że będziesz grać 95% czasu dostosowując się do innych osób, które grają melodię. (Dmitrij Szostakowicz, Symfonia nr 5)