Florencja w czasach wczesnego renesansu

Renesans zaczął się na dobre rozwijać w XV-wiecznej Florencji. W tym okresie, który nazywamy Wczesnym Renesansem, Florencja nie była częścią Włoch, w takim sensie w jakim jest nią teraz. Włochy były wówczas podzielone na wiele państw-miast (Florencja, Milan, Wenecja itd.). każde z własnym rządem (niektóre rządzone przez despotów, inne będące republikami).

Włochy w 1494 r.

Zazwyczaj myślimy o republice jako systemie rządzenia, gdzie każdy głosuje na swoich reprezentantów, którzy następnie będą reprezentować interesy głosujących. Florencja natomiast, była republiką w innym sensie. Jej ustrój ograniczał władzę szlachty (i klasy robotniczej) oraz gwarantował, że nikt (czy to osoba czy grupa) nie będzie w stanie przejąć całkowitej władzy w państwie (jak widać odbiega to od naszego ideału powszechności głosowania - tylko nie liczni we Florencji mogli brać udział w wyborach). Władza polityczna we Florencji znajdowała się w rękach kupców z klasy średniej, kilku wpływowych rodów (takich jak Medyceusze - mecenasi sztuki rządzący później Florencją) oraz potężnych gildii.

Istnieje kilka odpowiedzi na to pytanie. Florencja dzięki rozwojowi średniej oraz wyższej klasy kupców i bankierów, była swojego czasu niezwykle bogatym miastem. A wraz z osiąganiem bogactwa, zwykle pojawia się chęć wydawania pieniędzy na przyjemności i życie chwilą — zamiast myślenia o tym co będzie.

Florencja uważała, że jest idealnym miastem-państwem, miejscem, w którym obywatele są wolni i mają prawo uczestnictwa w poczynaniach rządu (nie tak jak mieszkańcy Mediolanu rządzonego przez książąt posiadających władzę absolutną). W roku 1400 wdała się on w konflikt zbrojny z księciem Mediolanu. Na mieszkańców Florencji padł wówczas strach, iż stracą oni swoje prawa, które dotąd były chlubą Republiki.

Szczęśliwie dla Florencji, w wyniku panującej wówczas zarazy Książę Mediolanu zmarł w 1402 roku. W latach 1408 - 1414 Florencja została zagrożona po raz kolejny. Tym razem przez króla Neapolu, który jednak stracił życie zanim zdołał ją podbić. W roku 1423 Florencja szykowała się do wojny z synem zmarłego Księcia Mediolanu - tego, który próbował zdobyć ją wcześniej. Został on pokonany w 1425 roku. Według obywateli Republiki, wszystkie "zwycięstwa" jakie odnieśli, miały być znakiem opieki i przychylności Boga. Sądzili oni, że stali się "Nowym Rzymem" - innymi słowy, że jako spadkobiercy starożytnej Republiki Rzymskiej, powinni być gotowi na ponoszenie ofiar w imię wolności.

Mieszkańcy Florencji z początków XV wieku byli dumni ze swojego ustroju. Była ona przecież republiką, ustrojem, w którym respektuje się prawa i opinie jednostek, i w której wyznaje się indywidualizm - istotę rozpowszechnionego w XV w. we Florencji humanizmu.

Autorami eseju są dr Beth Harris i dr Steven Zucker.