Niewolnictwo w koloniach brytyjskich — podsumowanie wiadomości.

W miarę jak rdzenni amerykańscy robotnicy zaczęli umierać na różne choroby, nie będąc na nie odporni, Europejczycy zaczęli nabywać zniewolonych robotników z Afryki, którzy dosyć szybko stali się głównym źródłem siły roboczej. Wielka Brytania wysłała pierwsze statki z niewolnikami do Brytyjskich Indii Zachodnich do pracy na plantacjach tytoniu, a następnie również na plantacje trzciny cukrowej.

Rozprzestrzenienie się niewolnictwa: Pierwsze przypadki wykorzystywania niewolników z Afryki do robót w koloniach angielskich miały miejsce w Brytyjskich Indiach Zachodnich. Większość zniewolonych Afrykanów została wysłana właśnie tam do pracy na plantacjach tytoniu, nawet po przypłynięciu pierwszych statków z niewolnikami do Wirginii w 1619. Do roku 1776, 20% populacji kolonii było pochodzenia Afroamerykańskiego. Istnieje błędne przekonanie o tym, że niewolnictwo dotyczyło tylko Chesapeake i terenów kolonii Południa oraz Brytyjskich Indii Zachodnich. Niewolnictwo jak najbardziej istniało również w Nowej Anglii oraz koloniach Środkowych, choć na mniejszą skalę. W Nowej Anglii, zniewoleni Afrykanie stanowili około 2-3% populacji przed Rewolucją Amerykańską.

Systemy pracy: Pierwszym systemem pracy w koloniach brytyjskich była tymczasowa służba, na zasadzie której służący pracowali dla właścicieli ziem w zamian za wjazd do Ameryki. Natomiast, jako że tymczasowi służący pracowali tylko przez krótkie okresy czasu, często domagając się dostępu do ziem po zakończeniu okresu służby, właściciele plantacji zaczęli sprowadzać niewolników z Afryki jako podstawowe źródło siły roboczej. Zniewoleni Afrykanie okazali się niezbędni przy uprawach tytoniu i już po niedługim czasie stanowili 50% populacji Chesapeake i kolonii południa.

Metody oporu: Zniewoleni Afrykanie opierali się niewolnictwu w sposób jawny oraz skryty. Przykładami ukrytego oporu były spowolnienia podczas pracy oraz psucie narzędzi. Z kolei przykładami jawnego buntu były ucieczki oraz organizowanie zrywów buntowniczych. Jednym z takich zrywów w amerykańskich koloniach, który okazał się dosyć skuteczny, był Bunt Stono w 1739, którego wynikiem była śmierć ponad 40 białoskórych kolonistów oraz ponad 40 Afrykanów.