Ustawy nieznośne i I Kongres Kontynentalny

W odpowiedzi na herbatkę bostońską, parlament podjął próbę ukarania Bostończyków poprzez odizolowanie kolonii. Sprzeciw wobec ustaw niedopuszczalnych sprawił jednak, że kolonie zaczęły się jednoczyć.

Streszczenie

Wiosną 1774 roku brytyjski parlament uchwalił Akty Przymusu, które szybko stały się znane w północnoamerykańskich koloniach jako ustawy nieznośne.
ustawy nieznośne miały na celu odizolowanie Bostonu, siedziby najbardziej radykalnych nastrojów antybrytyjskich, od pozostałych kolonii.
Koloniści odpowiedzieli na ustawy nieznośne demonstracją jedności, zwołując Pierwszy Kongres Kontynentalny w celu przedyskutowania i wynegocjowania zgodnego podejścia do Brytyjczyków.

Zradikalizowany Boston i ustawy nieznośne (Intolerable Acts)

W 1774 roku w Bostonie już od 10 lat panował rewolucyjny nastrój. Brytyjska polityka podatkowa, taka jak ustawa stemplowa z 1765 roku, wywołała w północnoamerykańskich koloniach debatę na temat konstytucyjnego znaczenia reprezentacji. Czołowi radykałowie, tacy jak Samuel Adams, Patrick Henry i John Hancock argumentowali, że ponieważ koloniści nie byli reprezentowani w parlamencie, to organ ustawodawczy nie miał prawa nakładać na nich podatków.

^{1}

Stacjonowanie brytyjskich wojsk w Bostonie rozwścieczyło mieszkańców miasta, dając początek masakrze bostońskiej w 1770 roku. W 1773 roku bostońscy radykałowie pod przywództwem Synów Wolności weszli na pokład brytyjskich statków wypełnionych tysiącami funtów herbaty z East India Company. Wyrzucili do portu prawie 350 skrzyń.

^{2}

Po Herbatce Bostońskiej, Brytyjczycy przyjęli strategię "dziel i rządź", która miała na celu odizolowanie kłopotliwego Bostonu od innych kolonii, które zdaniem przywódców Parlamentu jedynie podążały za bostońskimi radykałami. Wiosną 1774 roku Parlament uchwalił akty przymusu, które były wymierzone wyłącznie w Boston i miały być karą za jego radykalny sprzeciw wobec brytyjskiej polityki. Akty przymusu, które szybko stały się znane w koloniach jako ustawy nieznośne, składały się z czterech oddzielnych aktów prawnych:

Na mocy ustawy portu w Bostonie nałożono na Boston grzywny za herbatę zniszczoną podczas herbatki bostońskiej (Boston Tea Party) i zamknięto port do czasu zapłacenia grzywny.
Ustawa rządowa zmieniła statut kolonii Massachusetts, przyznając szerokie uprawnienia królewskiemu gubernatorowi.
Akt wymiaru sprawiedliwości (Administration of Justice Act) upoważniał gubernatora do wysyłania oskarżonych urzędników państwowych do innych kolonii lub do Londynu na proces.
Ustawa o kwaterunku, która obowiązywała we wszystkich koloniach północnoamerykańskich, miała na celu zapewnienie schronienia wojskom brytyjskim, pozwalając im na kwaterowanie w budynkach prywatnych. $^{3}$ ‍

W tej brytyjskiej karykaturze politycznej, która była przedrukowywana w amerykańskich koloniach, znani członkowie Parlamentu przytrzymują podobiznę Ameryki i wpychają jej do gardła herbatę. The London Magazine, "The able Doctor, or America Swallowing the Bitter Draught", 1 maja 1774 r., akwaforta. Źródło: Library of Congress

Tworzenie jedności: Pierwszy Kongres Kontynentalny

Zamiast odizolować Boston od innych kolonii Ameryki Północnej, ustawy nieznośne przyniosły odwrotny skutek. Delegaci ze wszystkich kolonii z wyjątkiem Georgii zebrali się w Filadelfii na Pierwszy Kongres Kontynentalny jesienią 1774 roku. Celem Kongresu było okazanie wsparcia dla Bostonu i wypracowanie zjednoczonego podejścia do Brytyjczyków.

Mimo to kolonie nękane były podziałami. Chociaż kongres zgodził się na wprowadzenie bojkotu brytyjskich towarów importowanych, północne i południowe kolonie spierały się zażarcie o środek zakazujący wszelkiego eksportu do Wielkiej Brytanii. Południowe kolonie były ekonomicznie uzależnione od dochodów z eksportu surowców takich jak bawełna i ryż do ojczyzny. Ostatecznie delegaci osiągnęli kompromis, uzgadniając, że cały eksport do Wielkiej Brytanii, Irlandii i Brytyjskich Indii Zachodnich zostanie zakazany po roku, począwszy od września 1775 roku. Dałoby to południowym koloniom trochę czasu na przygotowanie się na ekonomiczne skutki zakazu eksportu.

^{4}

14 października 1774 roku Pierwszy Kongres Kontynentalny wydał deklarację praw i skarg kolonii. Deklaracja zaprzeczała prawu Parlamentu do nakładania podatków na kolonie i ganiła Brytyjczyków za stacjonowanie wojsk w Bostonie. Scharakteryzowała akty nieznośne jako atak na wolności kolonialne, odrzuciła brytyjskie próby ograniczenia rządu przedstawicielskiego i zażądała, by kolonie przygotowały swoje milicje. Pomimo ostrego tonu, deklaracja potwierdzała prawo parlamentu do regulowania handlu i nie podważała lojalności kolonii wobec brytyjskiego monarchy, króla Jerzego III.

Mimo że niektórzy z bardziej radykalnych delegatów, zwłaszcza Samuel Adams, już wtedy uważali, że wojna jest nieunikniona, kongres nie dążył ani nie ogłosił niepodległości od Wielkiej Brytanii. Delegaci uzgodnili, że spotkają się ponownie w maju następnego roku, jeśli stosunki angielsko-amerykańskie nie ulegną poprawie.

^{5}

Jak uważasz?

Czy brytyjska strategia "dziel i zwyciężaj" była skuteczna? Dlaczego chciano wymierzyć karę akurat Bostonowi?

Dlaczego bostońscy radykałowie nazywali akty przymusu ustawami niedopuszczalnymi (Intolerable Acts)? Dlaczego według nich nie można było dopuścić do tych wprowadzenia tych ustaw?

Co według Ciebie było najbardziej znaczące w Pierwszym Kongresie Kontynentalnym?

Artykuł dr Michelle Getchell. Na licencji CC-BY-NC-SA 4.0.

Przypisy

Więcej informacji na temat przywódców Rewolucji Amerykańskiej znajduje się w Alfred F. Young, Gary Nash, i Ray Raphael, eds. Założyciele rewolucji: rebelianci, radykaliści i reformatorzy w tworzeniu Narodów (Nowy Jork: Książki Vintage 2012).
Więcej informacji na temat rewolucyjnego Bostonu, znajduje się w Richard Archer, As If an Enemy’s Country: The British Occupation of Boston and the Origins of Revolution (New York: Oxford University Press, 2012).
Więcej informacji o Aktach przymusu znajdziesz w David Ammerman, In the Common Cause: American Response to the Coercive Acts of 1774 (New York: Norton, 1975).
John Ferling, Whirlwind: The American Revolution and the War That Won It (New York: Bloomsbury Press, 2015), 96-97.
Więcej informacji na temat Kongresu Kontynentalnego zajrzyj do Benjamin H. Irvin, Clothed in Robes of Sovereignty: The Continental Congress and the People Out of Doors (New York: Oxford University Press, 2014), and Jack N. Rakove, The Beginnings of National Politics: An Interpretive History of the Continental Congress (New York: Random House, 1988).

Chcesz dołączyć do dyskusji?

Zaloguj się

Sortuj według

Na razie brak głosów w dyskusji

Rozumiesz angielski? Kliknij tutaj, aby zobaczyć więcej dyskusji na angielskiej wersji strony Khan Academy.