Rozszerzanie demokracji

Pokolenie Ojców Założycieli stanowiło zamkniętą, elitarną grupę: z wyjątkiem Johna Adamsa, do 1824 każdy prezydent był uprzywilejowanym posiadaczem niewolników z Virginii. Urodzeni w bogatych domach i wychowywani na liderów, uważali się za lepszą klasę, w sposób naturalny nadającą się do sprawowania władzy. Ich zaniepokojenie wzbudził zapał, z którym prosty lud przyjął ducha Rewolucji. Szlifując Konstytucję wzięli pod uwagę konieczność ostudzenia tego zapału.

Lecz rewolucyjne postulaty równości i demokracji zdążyły zostawić ślad w wyobraźni Amerykanów, którym spodobał się pomysł odebrania monopolu na polityczne zaangażowanie elitom. W pierwszej połowie XIX wieku w całych Stanach Zjednoczonych runęły mury powstrzymujące białych mężczyzn przed braniem udziału w rozgrywkach politycznych. Żaden przystępujący do Unii stan nie wymagał od wyborców posiadania ziemi, a do wybuchu wojny secesyjnej tylko jeden z początkowych 13 stanów nie pozbył się cenzusu majątkowego. Głosy na elektorów zaczęli oddawać zwykli ludzie.

To rozszerzenie czynnego prawa wyborczego zyskało nazwę Demokracji Jacksona, ponieważ sposób jego wyboru stał się symbolem nowej "polityki zwykłych ludzi". Starsze pokolenie oficjeli ze zgrozą obserwowało, jak inauguracja Jacksona przemieniła się w zawieruchę, która kosztowała życie porcelanę i umeblowanie Białego Domu.

Transformacja Stanów Zjednoczonych w republikę, w której niemal wszyscy uprawnieni biali mieli prawo głosu, była w tamtych czasach niesamowicie postępowa. Rozmach rządzących i entuzjazm obywateli zaskoczył obserwatorów zza oceanu. W żadnym innym miejscu czynne prawo wyborcze nie obejmowało tak wysokiego odsetka mieszkańców. Godna podziwu była również ich chęć do jego wykorzystania: w 1840 frekwencja w wyborach prezydenckich wyniosła 79%.

But as voting became less connected to wealth, it became more connected to race and sex. As states rewrote their constitutions to expand suffrage to all white men, some added in new restrictions preventing African Americans and women from voting. In the early 1800s, northern states that had permitted free black citizens to vote stripped them of that privilege, or added property requirements so high that they effectively barred African Americans from voting. The state legislature of New Jersey, which had permitted wealthy, unmarried women to vote since the Revolution, limited suffrage to men in 1807.

Politics rose to the level of a spectator sport in nineteenth-century America, with crowds in the tens of thousands attending debates, parades, and barbeques. During the 1820s, elements characteristic of the two-party system today began to emerge: national political parties with nominating conventions, partisan newspapers, political campaigns filled with “mudslinging” insults attacking opposing candidates.

After the War of 1812, the Federalist Party died out on the national political stage, starting a period of single-party government under the Democratic-Republicans called The Era of Good Feelings. But by the mid-1820s those good feelings had soured. After the contested presidential election of 1824—in which the House of Representatives elected John Quincy Adams even though Andrew Jackson had carried more states—Jackson’s supporters organized a national campaign for the election of 1828. They formed the basis for what soon became known as the Democratic Party.

The Democratic Party brought together smaller southern planters, urban workers, artisans, immigrants, and Catholics. Its members saw themselves as the honest workers and producers of the country and were suspicious of bankers, merchants, and other monied interests. They celebrated the rugged individual and opposed attempts to impose moral reforms (like temperance) through government means.

During Jackson’s presidency, his opponents formed into another new political party, the Whigs. Unlike Democrats, Whigs favored an active national government and promoted the “American System” to benefit American commerce: a national bank, a protective tariff, and internal improvements like canals and railroads. The party brought together merchants, bankers, prosperous farmers (including the wealthiest southern plantation owners), and Protestant reformers. Its members saw themselves as modernizers who believed in the power of government to improve society and morals.

These two parties formed the Second Party System in the United States, which lasted from about 1828 to 1854, when the issue of slavery broke apart the Whig Party.

Why do you think that states dropped voting requirements for white men in the Early Republic? Why did those same states add new restrictions on women and African American men?

How did the Second Party System (Democrats vs. Whigs) differ from the First Party System (Federalists vs. Democratic-Republicans)?

In what ways was Jacksonian Democracy similar to democracy in the United States today? In what ways was it different?