Główna zawartość
Historia USA
Kurs: Historia USA > Rozdział 6
Lekcja 3: Amerykański zachód- Gorączka złota
- Ustawa o gospodarstwach rolnych a afroamerykańscy imigranci
- System rezerwatów
- Ustawa Dawesa
- Chinese immigrants and Mexican Americans in the age of westward expansion
- Wojny amerykańsko-indiańskie i bitwa nad Little Bighorn
- Taniec Ducha i masakra nad Wounded Knee
- Ekspansja zachodnia: rozwój gospodarczy
- Zachodnia ekspansja: rozwój społeczny i kulturowy
- Zachód USA
© 2023 Khan AcademyWarunki użytkowaniapolitykę prywatnościInformacja o plikach cookie
Taniec Ducha i masakra nad Wounded Knee
Na przełomie XIX i XX wieku, przy życiu pozostało jedynie 250 tys. rdzennych Amerykanów.
Streszczenie
- Pod koniec XIX wieku, z powodu licznych przymusowych przesiedleń i brutalnych masakr przeprowadzonych przez białych osadników i armię Stanów Zjednoczonych, liczba rdzennej ludności Ameryki Północnej zmniejszyła się do zaledwie ułamka swojej dawnej wartości.
- Ponieważ przymusowa asymilacja prawie całkiem zniszczyła kulturę rdzennych Amerykanów, niektórzy przywódcy plemienni próbowali odzyskać niezależność i stworzyć nowe tradycje duchowe. Najważniejszą z nich był Taniec Duchów. Jego inicjatorem był Wovoka, szaman z plemienia Północnych Pajutów.
- Masakra nad Wounded Knee, podczas której żołnierze 7. Pułku Kawalerii armii Stanów Zjednoczonych dokonali bezmyślnej rzezi setek mężczyzn, kobiet i dzieci z plemienia Siuksów, oznaczała definitywny koniec oporu Indian wobec najazdu białych osadników.
Taniec Duchów
Podczas zaćmienia słońca 1 stycznia 1889 roku Wovoka, szaman z plemienia Północnych Pajutów, miał wizję. Twierdził, że objawił mu się Bóg pod postacią rdzennego Amerykanina i ukazał mu krainę obfitości, w której panowały miłość i pokój. Wovoka stanął na czele ruchu religijnego zwanego Tańcem Duchów. Prorokował zjednoczenie wciąż istniejących plemion z Zachodu i Południowego Zachodu i wypędzenie zła ze świata.
Wovoka nauczał, że ceremonia Tańca Duchów połączy na nowo duchy zmarłych z żywymi, a moc tych duchów może zostać użyta w bitwie przeciwko białym osadnikom i armii Stanów Zjednoczonych. Taniec Duchów był początkowo praktykowany w plemieniu Pajutów z Nevady, ale szybko rozprzestrzenił się wśród innych plemion Południowego Zachodu. Wovoka znajdował największy posłuch prorokując, że biały człowiek zostanie na zawsze wygnany, a bizony, prawie całkowicie wytrzebione przez białych osadników, powrócą, a wraz z nimi nadejdzie czas, kiedy tradycyjne zwyczaje rdzennych Amerykanów zostaną na stałe przywrócone.
Zderzenie kultur: biali Europejczycy i rdzenni Amerykanie
Już od czasów założenia pierwszych kolonii na wzajemne relacje między białymi Europejczykami, a rdzennymi Amerykanami wpływ miały istotne różnice w postrzeganiu natury rzeczy. Większość plemion indiańskich nie podzielało europejskiej koncepcji ziemi jako własności. Dla Indian ziemia była wspólnym dobrem, a jej bogactwa należało chronić i dzielić się nimi. Natomiast w pojęciu Europejczyków ziemia mogła być objęta w niepodzielne posiadanie. W miarę jak biali osadnicy podążali coraz dalej na zachód, wiedzeni ideą Objawionego Przeznaczenia, wypierali rdzennych Amerykanów z ziem ich przodków i zmuszali do przeniesienia się do rezerwatów. Wiele z plemion stawiało opór, co wywołało szereg krwawych starć, znanych jako wojny z Indianami.
Mimo że bitwa nad Little Bighorn doprowadziła do zakończenia wojen z Indianami, Taniec Duchów Wovoki wzbudził ostatnią falę oporu przeciwko niesprawiedliwościom popełnianym przez białych osadników i narzuconym przez nich stylem życia. Wódz Siedzący Byk, który poprowadził armię Siuksów do zwycięstwa nad 7. Pułkiem Kawalerii armii Stanów Zjednoczonych w bitwie nad Little Bighorn, przyjął doktrynę Tańca Duchów i pomógł mu się rozprzestrzenić w rezerwacie Siuksów. 15 grudnia 1890 r. oficerowie policji zastrzelili Siedzącego Byka, obawiając się, że ucieknie z rezerwatu wraz ze zwolennikami Tańca Duchów.
Masakra nad Wounded Knee
Zaledwie dwa tygodnie później, 29 grudnia 1890 r., 7. Pułk Kawalerii armii Stanów Zjednoczonych otoczył obóz Indian z plemienia Siuksów nad potokiem Wounded Knee na terenie Pine Ridge, rezerwatu Siuksów w Dakocie Południowej. Podczas próby rozbrojenia Siuksów padł strzał i rozpoczęła się szamotanina. Żołnierze armii USA otworzyli ogień do Siuksów, masakrując na oślep setki kobiet, mężczyzn i dzieci. Nieliczni pozostali przy życiu Siuksowie uciekli. Po masakrze przeprowadzono oficjalne dochodzenie, w którym wszyscy żołnierze 7. Pułku Kawalerii zostali nie tylko oczyszczeni z zarzutów, ale dwudziestu z nim przyznano Medal Honoru. Opinia publiczna generalnie postrzegała masakrę w pozytywnym świetle.
Mimo że masakra nad Wounded Knee nie była ostatnim starciem między rdzennymi Amerykanami, a armią Stanów Zjednoczonych, była zwieńczeniem wojen z Indianami. Po Wounded Knee dominujące białe społeczeństwo albo podporządkowało sobie, albo siłą wchłonęło ocalałe plemiona indiańskie. Szacuje się, że przed kontaktem z Europejczykami liczebność rdzennych Amerykanów wahała się miedzy 2, a nawet 18 milionami osób. Do roku 1900 została ona zredukowana do około 237 000 osób.
Liczebność rdzennych Amerykanów osiągnęła najniższy poziom w 1900 r., ale od tamtego czasu wzrosła, osiągając wcześniejsze rozmiary. Podczas spisu ludności w USA w 2010 r. 2.9 miliona osób zidentyfikowało się jako rdzenni Amerykanie lub rdzenni mieszkańcy Alaski.
Jak uważasz?
Co uważasz za najbardziej znaczącą różnicę między kulturami i społeczeństwami białych Amerykanów europejskiego pochodzenia i rdzennych Amerykanów?
Jak wytłumaczysz popularność Wovoki i jego Tańca Duchów wśród plemion indiańskich Południowego Zachodu?
Dlaczego masakra nad Wounded Knee ma tak duże znaczenie?
Chcesz dołączyć do dyskusji?
Na razie brak głosów w dyskusji