Historia buddyzmu

Założyciel buddyzmu, Siddhartha Gautama, przyszedł na świat około roku 563 p.n.e. w bardzo zamożnej rodzinie. Gautama odrzucił życie w luksusach i wybrał drogę ascezy, czyli ekstremalnej samodyscypliny. Po 49 dniach ciągłej medytacji Gautama stał się Buddą, czyli "Oświeconym". Ogłosił to publicznie w 528 r. p.n.e. i zyskał grupę naśladowców, którzy jako buddyjscy mnisi podróżowali po północnych Indiach szerząc jego nauki.

Buddyzm silnie zwraca uwagę na jednostkę, gdyż według jego nauk każdy jest odpowiedzialny za swoje własne szczęście w życiu. Budda jako naczelne zasady podał Cztery Szlachetne Prawdy: żyć znaczy cierpieć; przyczyną cierpienia jest pragnienie; nie pragnąć znaczy nie cierpieć; stąd też zdyscyplinowany i skromny styl życia zakończy pragnienia, za czym położy kres cierpieniu.

Jako drogę do osiągnięcia tych celów Budda podaje Szlachetną Ośmioraką Ścieżkę: słusznego poglądu, słusznej myśli, słusznego słowa, słusznego czynu, słusznej zajęcia, słusznego dążenia, słusznego skupienia i słusznej samadhi - medytacji. Wedle wierzeń buddyjskich podążanie Ośmioraką Ścieżką doprowadzi do wyzwolenia z samsary, kołowrotu narodzin, śmierci i cierpienia.

Wielu zwolenników tej ścieżki do oświecenia wstępowało do klasztorów i tak narodził się monastycyzm - życie klasztorne, religijna droga życiowa, w której pozostawia się wszystkie świeckie dążenia i poświęca sprawom duchowym w ramach danego zakonu.

Buddyjskie indywidualistyczne spojrzenie i odrzucenie systemu kastowego w dążeniu do oświecenia było bardzo kuszące dla ludzi niższych klas. Buddyzm sugerował, że każdy z osobna może osiągnąć oświecenie w swoim życiu i utrzymywał, że kasta nie była karą za grzechy popełnione w poprzednim życiu. Przed kobietami buddyzm również możliwości, których nie zyskałyby w inny sposób, mogły na przykład zostać buddyjskimi mniszkami. Buddyzm dawał im możliwość rozwoju poza tradycyjną sferą domu rodzinnego.

Jak możecie sobie wyobrazić, podążanie Szlachetną Ośmioraką Ścieżką nie zawsze było proste! Buddyzm był mniej popularny w kastach wajśjów - kupców oraz śurdów - sług, którzy nie mogli poświęcić całego czasu i skupienia na dążenie do tych trudnych celów. Częściowo jako odpowiedź na tę potrzebę powstał buddyzm mahajana. Jest to kierunek buddyzmu, w założeniach którego można osiągnąć oświecenie poświęcając się przy tym swoim obowiązkom. To alternatywne podejście uczyniło buddyzm łatwiejszym do zaakceptowania dla większej liczby ludzi. Mahajana oznacza "wielki wóz" i odnosi się do możliwości uzyskania zbawienia dla większej ilości ludzi.

Buddyzm również był wspierany przez państwo. W 260 r. p.n.e. król Aśoka przyjął buddyzm po krwawej wojnie z królestwem Kalinga. Chciał wyrzec się przemocy i stąd publicznie nawrócił się na buddyzm. Mógł też nawrócić się na buddyzm chcąc zjednoczyć ludzi wielu kast i kultur pod wspólną religią, co ułatwiałoby zarządzanie cesarstwem.