Historia hinduizmu

Followers of Hinduism may worship multiple different gods, although it's not a polytheistic religion because all these gods are believed to be manifestations of the one Brahman.

Agni, Indra, Shiva, Vishnu, and Ganesha are just a few examples of Hindu gods that different sects have regarded as the most important gods at various times. Shiva is sometimes associated with the destruction process, and Vishnu is seen as a creator who uses the remains of Shiva’s destruction to regenerate what has been destroyed.

Jedną ważną różnicą pomiędzy hinduizmem a innymi wielkimi religiami jest fakt, że nie ma on jednego założyciela lub wyraźnego początku, a raczej rozprzestrzeniał się - prawdopodobnie tak wcześnie jak 5500 r. p. n. e. - na subkontynencie indyjskim i dostosowywał się do indyjskiej kultury i ekonomii.

W indyjskich imperiach od 600 r. p. n. e. do 600 r. n. e. cesarze utrzymywali i rozwijali systemy społeczne, które istniały od długiego czasu. Ariowie, nomadzcy pasterze z Azji Środkowej, który wyemigrowali do subkontynentu indyjskiego do 1500 r. p. n. e. już ustanowili system kastowy z czterema głównymi grupami: bramini, czyli kapłani; kszatrijowie, czyli rycerze i arystokraci; wajśijowie, czyli chłopi i kupcy; oraz śudrowie, czyli niewolnicy

Ten podział ludzi w zależności od bogactwa i wykonywanej pracy zdobył nawet większe oparcie w hinduizmie: według hinduskiego mitu, bóg Purusza składał się z czterech kast, z braminami jako głową i śudrami służącymi za stopy. Wierzono, że śudrowie urodzili się w najniższej kaście, ponieważ popełnili złe uczynki w poprzednim życiu (inkarnacja). Hinduska idea karmy mówiła, że ludzie, którzy przestrzegali praw i obyczajów mogli urodzić się w wyższej kaście.

Pierwotnie hinduizm został zapoczątkowany jako tradycja wśród kasty braminów, co sprawiło, że trudno było dołączyć ludziom z niższych kast, ale stopniowo religia stawała się coraz bardziej popularna. Pomiędzy 1500 r. p. n. e. a 500 r. p. n. e. zostały stworzone dwa poematy, Mahabharata i Ramajna, i w końcu zostały spisane w pierwszych wiekach naszej ery. Poematy te podawały informacje i hinduskich wartościach i bogach - na przykład Wisznu - poprzez dramatyczne historie i miłości i wojnie. Kiedy te historie zostały spisane, zaczęły rozprzestrzeniać się szybciej i łatwiej poprzez Indie. Inny tekst, Bhagawadgita, podkreślał hinduskie wartości i możliwość zbawienia dla ludzi, którzy ich przestrzegali. Bhagawadgita wspomogła popularyzację hinduizmu wśród niższych kast, ponieważ zapewniała, że ludzie mogli osiągnąć zbawienie poprzez wykonywanie obowiązków swojej kasty.

Podczas panowania dynastii Guptów - od 320 do 550 r. n. e. - cesarze używali hinduizmu jako jednoczącej religii i promowali go poprzez przedstawianie systemów edukacyjnych zawierających hinduskie nauczania, jak również dawali ziemię braminom. Cesarze z dynastii Guptów pomogli uczynić hinduizm najbardziej popularną religią na subkontynencie indyjskim.