Imperia w Indiach

"Po zdobyciu władzy Ćandragupta II rozszerzył granice swojego imperium poprzez podboje i małżeństwa polityczne - działania te trwały do samego końca jego rządów, aż do 413 r. n. e. Już w 395 r. n. e. kontrolował terytorium Indii od wybrzeża do wybrzeża. Tak jak Aśoka, Ćandragupta II uczynił z Pataliputry stolicę swojego imperium i założył tam scentralizowany rząd. Pieniądze na rządowe projekty i pensje brał z płaconych mu trybutów. Od Aśoki odróżniało go to, że nie polegał na sieci szpiegów, a także nie zwracał zbytniej uwagi na to, co działo się poza jego granicami. Zamiast tego pozwalał różnym terytoriom na podejmowanie własnych decyzji dotyczących administracji i lokalnych rządów.

Niektórzy historycy uważają, że czasy dynastii Guptów były "złotym wiekiem" Indii. Imperium odznaczało się pokojem i porządkiem, kwitła tam również nauka. Kalidasa, ówczesny poeta, jest uważany za największego pisarza tworzącego w klasycznym sanskrycie; Arjabhata był pierwszym indyjskim matematykiem-astronomem, który pracował nad oszacowaniem liczby Pi; z kolei Wisznu Szarma najprawdopodobniej jest autorem Pańćatantry, jednej z najczęściej tłumaczonych książek na świecie o tematyce niereligijnej."