Główna zawartość
Analiza matematyczna funkcji wielu zmiennych
Kurs: Analiza matematyczna funkcji wielu zmiennych > Rozdział 4
Lekcja 6: Całki podwójne (artykuły)Całki podwójne
Całki podwójne są metodą całkowania po dwuwymiarowym obszarze. Służą między innymi do wyznaczania objętości brył.
Do czego zmierzamy
- Dla nieujemnej funkcji dwóch zmiennych f, left parenthesis, x, comma, y, right parenthesis, można wyznaczyć objętość bryły zawartej pomiędzy wykresem tej funkcji i prostokątnym obszarem położonym w płaszczyźnie O, X, Y, obliczając całkę z całki:
Nazywamy to całką podwójną.
- Możemy obliczyć tę samą objętość, zmieniając kolejność całkowania:
Obliczenia będą przebiegać odmiennie, ale otrzymamy ten sam wynik.
Objętość bryły zawartej pod wykresem funkcji
Rozważmy funkcję
Wykres tej funkcji wygląda następująco:
Rozważmy teraz prostokąt w płaszczyźnie O, X, Y zdefiniowany nierównościami:
i
Ile wynosi objętość bryły zawartej pomiędzy tym prostokątem i wykresem funkcji f, left parenthesis, x, comma, y, right parenthesis?
Krótkie przypomnienie wiadomości dotyczących pola obszaru pod krzywą
Z rachunku całkowego funkcji jednej zmiennej wiemy, że za pomocą całki można wyznaczyć pole obszaru pod krzywą. Na przykład pole obszaru pod wykresem funkcji y, equals, start fraction, 1, divided by, 4, end fraction, x, squared, plus, 1, zawartego pomiędzy x, equals, minus, 3 i x, equals, 3, można zapisać następująco:
Żeby zrozumieć sens tego zapisu, można wyobrazić sobie dodawanie pól nieskończenie wielu, nieskończenie wąskich prostokątów, rozciągających się pod krzywą w określonym obszarze:
Dla każdego z prostokątów, wartość funkcji g, left parenthesis, x, right parenthesis, equals, start fraction, 1, divided by, 4, end fraction, x, squared, plus, 1 może być interpretowana jako jego wysokość, a d, x jako nieskończenie mała szerokość. integral będzie wówczas potężną maszyną sumującą, która jest w stanie obsłużyć nieskończenie wiele, nieskończenie małych składników. Możemy to zapisać w ogólniejszej postaci:
Krojenie bryły na plasterki
Możemy postąpić podobnie, żeby znaleźć rozwiązanie naszego zagadnienia dotyczącego objętości. Oto nasza strategia:
- Podzielimy bryłę na plasterki o dwuwymiarowej powierzchni
- Obliczymy pola powierzchni tych plasterków
- Dodamy do siebie objętości plasterków, żeby otrzymać objętość całej bryły.
Wyobraźmy sobie dwuwymiarowe plasterki bryły pod wykresem funkcji f, left parenthesis, x, comma, y, right parenthesis. W szczególności weźmy pod uwagę wszystkie plasterki charakteryzujące się stałą wartością y:
Rozważmy pewien pojedynczy plasterek, na przykład dla y, equals, start fraction, pi, divided by, 2, end fraction. Pole powierzchni tego plasterka można wyznaczyć za pomocą całki:
Bardziej ogólnie, pole powierzchni plasterka odpowiadającego ustalonej wartości y, można zapisać jako:
Zauważ, że całkujemy względem zmiennej x, na co wskazuje symbol d, x, więc "y" w tej całce reprezentuje stałą.
Kiedy obliczymy tę całkę, otrzymamy jakieś wyrażenie zawierające zmienną y.
Zobacz jak to działa: Oblicz całkę, żeby wyznaczyć pola powierzchni plasterków odpowiadających ustalonej wartości y :
Kiedy podstawisz konkretną wartość y do tego wyrażenia, na przykład y, equals, start fraction, pi, divided by, 2, end fraction, otrzymasz pole powierzchni przekroju bryły odpowiadającego wybranej wartości y.
Now if we multiply the area of each one of these slices by d, y, a tiny change in the y-direction, we will get a tiny slice of volume. For example, 4, plus, 2, sine, left parenthesis, y, right parenthesis might represent the area of a slice, but left parenthesis, 4, plus, 2, sine, left parenthesis, y, right parenthesis, right parenthesis, d, y represents the infinitesimal volume of that slice.
Using yet another integral, this time with respect to y, we can effectively sum up all those tiny volume slices to get the total volume under the surface:
Zobacz jak to działa: Co otrzymasz, jeśli podstawisz wyznaczone wcześniej wyrażenie integral, start subscript, 0, end subscript, squared, f, left parenthesis, x, comma, y, right parenthesis, d, x i obliczysz drugą całkę?
Dwie możliwości wyboru kierunku
Objętość, którą chcemy obliczyć, może być również wyznaczona w inny sposób. Zamiast plasterków, które odpowiadają stałym wartościom zmiennej y, możemy wziąć plasterki, które odpowiadają stałym wartościom zmiennej x i dodać do siebie ich objętości.
Pytanie kontrolne: Która z poniższych całek przedstawia pole powierzchni plasterka odpowiadającego ustalonej wartości zmiennej x?
Wyobraź sobie, że mnożysz każde z tych pól przez d, x - wielkość, która odpowiada niewielkiemu krokowi w kierunku wyznaczonym przez oś X, czyli w kierunku prostopadłym do plasterka. W ten sposób uzyskujemy coś w rodzaju nieskończenie małej objętości. Dodając te nieskończenie małe objętości dla x zmieniającego się w zakresie od 0 do 2, otrzymamy objętość bryły pod wykresem.
Pytanie kontrolne: Która z poniższych całek podwójnych wyraża objętość bryły pod wykresem naszej funkcji
na obszarze określonym nierównościami
0, is less than or equal to, x, is less than or equal to, 2 i minus, pi, is less than or equal to, y, is less than or equal to, pi?
Zobacz, jak to działa!: Oblicz całkę podwójną, żeby wyznaczyć objętość bryły pod wykresem funkcji. (Wyznaczyłeś już oczywiście tę objętość w poprzedniej sekcji, ale warto zobaczyć, jak to obliczyć innym sposobem).
Na szczęście w wyniku tych obliczeń dostajemy tę samą objętość, którą otrzymaliśmy w poprzedniej sekcji. Gdyby tak nie wyszło, to musiało by być coś nie tak w naszym rozumowaniu.
Krótko mówiąc, kolejność całkowania nie ma znaczenia. To może się wydawać oczywiste, ze względu na to, że obie metody służą do wyznaczenia tej samej objętości. Z drugiej strony, oba podejścia wymagają zupełnie różnych obliczeń, więc fakt, że wychodzi ten sam wynik, okazuje się być użytecznym matematycznym trikiem.
Na przykład niektóre dowody w teorii prawdopodobieństwa opierają się na uzasadnieniu, że dwie wielkości są równe, poprzez wykazanie, że te wielkości uzyskuje się za pomocą tej samej całki podwójnej, tylko obliczonej w inny sposób.
Inny przykład
Rozważmy funkcję
Ile wynosi objętość bryły pod wykresem tej funkcji na obszarze określonym nierównościami
i
minus, pi, is less than or equal to, y, is less than or equal to, pi?
Oto jak wygląda ta bryła:
Pytanie kontrolne: Wyobraź sobie, że bryła pod wykresem funkcji f, left parenthesis, x, comma, y, right parenthesis, equals, cosine, left parenthesis, y, right parenthesis, x, squared, plus, 1 została przecięta płaszczyzną o równaniu y, equals, 1. Która z poniższych całek odpowiada polu powierzchni tego przecięcia?
Ćwiczenie: Co otrzymasz obliczając tę całkę przy dowolnej wartości y, zamiast tylko dla y, equals, 1?
Ćwiczenie: Wyrażenie, które właśnie otrzymałeś, odpowiada polu powierzchni przekroju bryły otrzymanego dla ustalonej wartości y. Wykorzystaj to wyrażenie do zapisania całki odpowiadającej objętości bryły pod wykresem funkcji i oblicz tę całkę.
Podsumowanie
- Dla nieujemnej funkcji dwóch zmiennych f, left parenthesis, x, comma, y, right parenthesis, można wyznaczyć objętość bryły zawartej pomiędzy wykresem tej funkcji i prostokątnym obszarem położonym w płaszczyźnie O, X, Y, obliczając całkę z całki:
Nazywamy to całką podwójną.
- Możemy obliczyć tę samą objętość, zmieniając kolejność całkowania:
Obliczenia będą przebiegać odmiennie, ale otrzymamy ten sam wynik.
Chcesz dołączyć do dyskusji?
Na razie brak głosów w dyskusji