Lekcja 2: Rytm, nuty z kropką, łuki i pauzy - film z polskimi napisami

Kiedy nuty są zapisane, tworzą rytm. Cztery ćwierćnuty stworzą regularny rytm, a kiedy pomieszamy nuty o różnych wartościach, rytm będzie mniej regularny. Na przykład, kiedy wysłuchamy początku "Uwertury akademickiej" Brahmsa, zauważymy różnorodność wartości rytmicznych nut. W pierwszym takcie mamy osiem ósemek. W takcie drugim i trzecim występuje schemat: ćwierćnuta, dwie ósemki, następnie ćwierćnuta i znów dwie ósemki. W czwartym takcie znów mamy osiem ósemek. W piątym takcie mamy ćwierćnutę, dwie ósemki i dwie ćwierćnuty. W szóstym takcie mamy dwie półnuty. Johannes Brahms, Uwertura akademicka e-moll op. 80. Czasem widzimy kropkę obok nuty. Tu mamy kropkę po półnucie. Kropka przedłuża wartość rytmiczną nuty o połowę jej wartości. W metrum 4/4 nasza półnuta trwa dwie jednostki czasowe. Jeśli postawimy za nią kropkę, będzie trwała trzy jednostki czasowe. Jest też inny sposób zapisu. Można dopisać ćwierćnutę za półnutą i połączyć je łukiem. Półnuta z kropką ma taką samą wartość rytmiczną jak półnuta połączona łukiem z ćwierćnutą. Jeśli spojrzymy na środek ostatniego fragmentu V Symfonii Beethovena, widzimy półnutę z kropką i ćwierćnutę w pierwszym takcie i cztery ćwierćnuty w drugim takcie. Ten schemat powtarza się kilka razy. Jest grany trzykrotnie przez oboje, klarnety i fagoty, prowadząc do części granej głośno, forte, przez całą orkiestrę. Ludwig van Beethoven, V symfonia c-moll op. 67. Kiedy spojrzymy na ćwierćnutę z kropką, wiemy już, że kropka ma wartość połowy ćwierćnuty, czyli ósemki. Mogłoby to być też zapisane jako ćwierćnuta połaczona łukiem z ósemką. Kiedy spojrzymy i posłuchamy ostatniego fragmentu IX Symfonii "Z Nowego Świata" Dworzaka, widzimy półnutę i dwie ćwierćnuty w pierwszym takcie, ćwierćnutę z kropką i ósemkę i nastepnie półnutę w drugim takcie, półnutę, ćwierćnutę i dwie ósemki w trzecim takcie i później półnutę z kropką i ćwierćnutę w czwartym takcie tej melodii. muzyka: Antoni Dworzak, IX Symfonia "Z Nowego Świata" Teraz spójrzmy na początek ostatniego fragmentu Czwartej Symfonii Czajkowskiego, by zobaczyć szesnastki. Piotr Czajkowski, IV Symfonia W pierwszym takcie mamy półnutę, ćwierćnutę z kropką i ósemkę. Drugi takt jest wypełniony szesnastkami. W trzecim takcie mamy dwanaście szesnastek i dwie ósemki. W czwartym takcie pojawia się cisza. Zapisujemy ją znakami pauzy. Każda wartość rytmiczna nuty ma swój odpowiedni znak pauzy. Pauza całonutowa to prostokątny znak umieszczony pod linią. Pauza półnutowa to prostokątny znak umieszczony nad linią. A tak wygląda pauza ćwierćnutowa. Pauza ósemkowa ma pojedynczy ogonek szesnastkowa dwa, a trzydziestodwójkowa ma trzy zawijasy. Kropki obok znaków pauzy działają tak samo jak kropki obok nut - przedłużają ich wartość o połowę.