Główna zawartość
Biologia
Kurs: Biologia > Rozdział 16
Lekcja 1: Genetyka mendlowska- Dziedziczenie i geny
- Przykład: szachownica Punetta
- Mendel i jego groszek
- Prawo czystości gamet
- Prawo niezależnej segregacji cech
- Prawdopodobieństwo w genetyce
- Szachownice Punneta dla monohybryd - krzyżówki jednogenowe
- Szachownice Punneta dla dwuhybryd - krzyżówki dwugenowe
© 2023 Khan AcademyWarunki użytkowaniapolitykę prywatnościInformacja o plikach cookie
Prawo czystości gamet
Pierwsze prawo Mendla. Genotyp, fenotyp i allele. Heterozygotyczność/homozygotyczność. Szachownica Punneta 2 x 2. Tłumaczenie na język polski zrealizowane przez Fundację Edukacja dla Przyszłości dzięki wsparciu Fundacji „HASCO-LEK".
Kluczowe punkty:
- Grzegorz Mendel badał dziedziczenie cech na grochu. Zaproponował model, w którym pary "dziedzicznych elementów" lub genów, warunkują daną cechę.
- Geny występują w różnych wersjach lub allelach. Allel dominujący maskuje allel recesywny i determinuje wygląd organizmu.
- Kiedy organizm wytwarza gamety, każda gameta otrzymuje tylko jedną kopię genu, która jest przydzielana losowo. Jest to znane jako prawo czystości gamet.
- Szachownica Punneta może być używana do przewidywania genotypów (kombinacji alleli) i fenotypów (widocznych cech) potomstwa z krzyżówek genetycznych.
- Krzyżówka testowa może być wykorzystywana do określenia, czy dany organizm z fenotypem dominującym jest homozygotyczny czy heterozygotyczny.
Wprowadzenie
Dzisiaj wiemy, że wiele cech człowieka, od koloru włosów przez wzrost do ryzyka cukrzycy jest pod wpływem genów. Także wiemy, że geny są drogą, na której rodzice przekazują swoje cechy potomstwu (w tym takie rzeczy jak dołeczki w policzkach lub tak jak w przypadku moim i mojego taty, okropny śpiew). W ostatnim stuleciu, udało nam się zrozumieć, że w rzeczywistości geny są fragmentami DNA, które znajdują się w chromosomach i kodują białka.
Ale czy od zawsze wiedzieliśmy o tym? Wcale nie! Około lat temu, zakonnik Grzegorz Mendel opublikował pracę naukową, która jako pierwsza postulowała istnienie genów i prezentowała model jak są one dziedziczone. Praca Mendla była pierwszym etapem na długiej drodze obejmującej wielu ciężko pracujących naukowców, która doprowadziła do naszej obecnej wiedzy o genach i tym, co one robią.
W tym artykule prześledzimy eksperymenty i rozumowanie, które doprowadziło do opisania jego modelu dziedziczenia pojedynczych genów.
Model Mendla: zaczyna się ze stosunkiem
Mendel zbadał genetykę grochu i prześledził dziedziczenie różnych cech, w tym koloru kwiatów, ich położenia, koloru nasion i ich kształtu. Aby to zrobić, rozpoczął od krzyżówki osobników rodzicielskich z czystej linii z różnymi rodzajami cech, takimi jak różowe i białe kwiaty. Czysta linia oznacza po prostu, że roślina zawsze będzie wytwarzała potomstwo z nią identyczne. kiedy ulegnie samozapłodnieniu w kolejnych pokoleniach.
Jakie wyniki otrzymał Mendel w swoich krzyżówkach dotyczących koloru kwiatów? W pokoleniu rodzicielskim (P) Mendel skrzyżował czyste linie roślin o fioletowych kwiatach z roślinami z czystej linii o kwiatach białych. Kiedy zebrał i wysiał nasiona otrzymane z tych krzyżówek, Mendel dowiedział się, że % roślin w kolejnym pokoleniu, czyli pokoleniu , miała fioletowe kwiaty.
Panująca opinia w tamtym czasie założyłaby, że otrzymane kwiaty powinny być bladofioletowe - to znaczy, że cechy rodzicielskie powinny zostać zmieszane u potomstwa. Natomiast wyniki Mendla pokazały, że białe kwiaty całkowicie zniknęły. Nazwał on cechę, która była widoczna w pokoleniu (fioletowe kwiaty) cechą dominującą i cechę, która była zamaskowana lub utracona (białe kwiaty) cechą recesywną.
Co ważne, Mendel nie zaprzestał eksperymentów w tamtym momencie. Natomiast pozwolił roślinom z pokolenia na samozapłodnienie. Wśród ich potomstwa nazwanego pokoleniem , zanotował roślin, które miały fioletowe kwiaty i miało kwiaty białe. To stanowiło stosunek fioletowych kwiatów do jednego białego kwiata lub około .
Ten stosunek nie był przypadkowy. Dla innych sześciu cech, które badał Mendel, zarówno pokolenia jak i zachowywały się w ten sam sposób jak miało to miejsce dla koloru kwiatów. Jedna z dwóch cech całkowicie zanikała w pokoleniu , aby pojawić się ponownie w pokoleniu w stosunku mniej więcej .
Jak się okazało stosunek był kluczową wskazówką, która pozwoliła Mendlowi na rozwikłanie zagadki dziedziczenia. Przyjrzyjmy się bliżej temu, co dowiedział się Mendel.
Model dziedziczenia Mendla
W oparciu o własne wyniki (w tym magiczny stosunek ), Mendel przedstawił model dziedziczenia pojedynczej cechy takiej jak kolor kwiatów.
W modelu Mendla, rodzice przekazują "czynniki dziedziczne", które obecnie nazywamy genami, które determinują cechy potomstwa. Każdy osobnik ma dwie kopie danego genu, takie jak gen koloru nasion (gen Y) pokazany poniżej. Jeśli te kopie występują w dwóch różnych wersjach lub allelach danego genu, jeden allel - ten dominujący - może zamaskować inny allel - ten recesywny. Dla koloru nasion, dominujący żółty allel Y maskuje recesywny allel zielony y.
Zestaw alleli niesiony przez organizm jest znany jako jego genotyp. Genotyp określa fenotyp, widoczne cechy organizmu. Kiedy organizm ma dwie kopie tego samego allelu (powiedzmy YY lub yy), mówi się, że jest homozygotyczny dla danego genu. Jeśli natomiast ma dwie różne kopie (np. Yy), możemy powiedzieć, że jest heterozygotyczny. Na fenotyp może także mieć wpływ środowisko w wielu rzeczywistych przypadkach, pomimo że nie miało ono wpływu na prace Mendla.
Model Mendla: Prawo czystości gamet
Jak na razie dobrze idzie. Ale ten sam model nie wyjaśnia, dlaczego Mendel widział dokładne wzorce dziedziczenia, które otrzymał. W szczególności, nie wyjaśnia stosunku . Do tego potrzebujemy prawa czystości gamet.
Wedlug prawa czystości gamet, tylko jedna z dwóch kopii genu obecna w organizmie jest przekazywana do każdej z gamet (komórki jajowej lub plemnika), co sprawia, że rozdzielenie kopii genów jest przypadkowe. Kiedy komórka jajowa i plemnik łączą się ze sobą podczas zapłodnienia, tworzą nowy organizm, którego genotyp składa się z alleli występujących w gametach. Poniższy schemat ilustruje tą ideę:
Tabela z czterema polami pokazująca pokolenie jest znana jako szachownica Punneta. Aby ja przygotować, wszystkie możliwe gamety wytwarzane przez rodziców są zapisywane u góry (dla ojca) i po lewej stronie (dla matki) siatki. Tutaj, ponieważ jest to samozapłodnienie, ta sama roślina jest i matką i ojcem.
Kombinacje komórek jajowych z plemnikami są zapisane w polach tabeli. Ten zapis reprezentuje zapłodnienie, w którym tworzone są nowe osobniki. Ponieważ każde pole reprezentuje zdarzenie równie prawdopodobne, możemy określić proporcje genotypów i fenotypów poprzez zliczenie pól.
Krzyżówka testowa
Mendel również wymyślił sposób na to, jak się dowiedzieć czy organizm z fenotypem dominującym (takim jak żółty kolor nasion grochu) był heterozygotą (Yy) czy homozygotą (YY). Ta technika jest nazywana krzyżówką testową i jest nadal wykorzystywana przez hodowców roślin i zwierząt.
W krzyżówce testowej, organizm z fenotypem dominującym zostaje skrzyżowany z organizmem homozygotycznym recesywnym (np. o zielonych nasionach).
Jeśli organizm z fenotypem dominującym jest homozygotyczny, później całe jego potomstwo z pokolenia otrzyma allel dominujący od tego rodzica, będzie heterozygotyczne i wykaże fenotyp dominujący. Jeśli organizm z fenotypem dominującym jest natomiast heterozygotą, jego potomstwo z pokolenia będzie w połowie heterozygotami (fenotyp dominujący) i w połowie homozygotami (fenotyp recesywny).
Fakt, że mamy stosunek w drugim przypadku, jest kolejnym potwierdzeniem prawa czystości gamet Mendla.
Jaki jest pełny model dziedziczenia Mendla?
To nie wszystko! Zobaczyliśmy model Mendla dla dziedziczenia pojedynczych genów. Jednakże pełny model Mendla także wyjaśnia to, jak geny różnych cech (takich jak kolor kwiatów i kształt nasion) wpływają na dziedziczenie innych genów. Możesz dowiedzieć się więcej o modelu dziedziczenia Mendla dla wielu genów w artykule o prawie niezależnej segregacji cech.
Jedną rzeczą, którą uważam za zdumiewającą jest to, że Mendel był w stanie rozgryźć cały model dziedziczenia tylko na podstawie swoich obserwacji grochu. Nie stało się tak, ponieważ był kimś w rodzaju wielkiego geniusza, ale raczej dlatego, że był bardzo uważny, wytrwały i ciekawy, i także dlatego, że myślał o swoich wynikach w sposób matematyczny (np. stosunek 3:1). Oto niektóre z cech wielkiego naukowca - te, które każdy i wszędzie może rozwijać!
Chcesz dołączyć do dyskusji?
Na razie brak głosów w dyskusji