Główna zawartość
Biologia
Kurs: Biologia > Rozdział 33
Lekcja 2: Neuron i układ nerwowy- Anatomia neuronu
- Przegląd budowy i funkcji neuronu
- Potencjał czynnościowy
- Potencjał czynnościowy
- Przewodzenie skokowe w neuronach
- Synapsy
- Synapsy
- Neuroprzekaźniki i receptory
- Pytania i odpowiedzi: Depolaryzacja neuronów, hiperpolaryzacja i zmiana potencjału.
- Przegląd ogólny funkcji kory mózgowej
© 2023 Khan AcademyWarunki użytkowaniapolitykę prywatnościInformacja o plikach cookie
Neuroprzekaźniki i receptory
Rożne rodzaje neuroprzekaźników i różne receptory, z którymi się wiążą. Tłumaczenie na język polski: Fundacja Edukacja dla Przyszłości dzięki wsparciu firmy Deloitte.
Wprowadzenie
Czy wiesz, że w Twoim niesamowitym mózgu znajdują się miliardy neuronów i biliony synaps?start superscript, 1, end superscript (Nic dziwnego, że możesz się wszystkiego nauczyć, w tym neurobiologii!) Większość twoich synaps to synapsy chemiczne, co oznacza, że informacje są przenoszone z jednego neuronu do drugiego przez przekaźniki chemiczne.
W artykule na temat synaps omówiliśmy, jak działa transmisja synaptyczna. Tutaj skupimy się na neuroprzekaźnikach, czyli przekaźnikach chemicznych uwalnianych z neuronów w synapsach, aby mogły „rozmawiać” z sąsiednimi komórkami. Przyjrzymy się także białkom receptorowym, które pozwalają komórce docelowej „usłyszeć” wiadomość.
Nauroprzekaźniki: Klasyczne i niekonwencjonalne
Istnieje wiele różnych rodzajów neuroprzekaźników, a nowe wciąż są odkrywane! Na przestrzeni lat sama idea tego, co sprawia, że coś jest neuroprzekaźnikiem, zmieniła się i poszerzyła. Ponieważ definicja została rozszerzona, niektóre niedawno odkryte neuroprzekaźniki mogą być postrzegane jako „nietradycyjne” lub „niekonwencjonalne” (w stosunku do starszych definicji).
Niekonwencjonalne neuroprzekaźniki omówimy na końcu artykułu. Na razie zacznijmy od omówienia tych klasycznych.
Klasyczne neuroprzekaźniki
Chemiczne przekaźniki, które działają jako klasyczne neuroprzekaźniki, mają pewne podstawowe cechy. Są one przechowywane w pęcherzykach synaptycznych, uwalniane, gdy start text, C, a, end text, start superscript, 2, plus, end superscript dostanie się do zakończenia aksonu w odpowiedzi na potencjał czynnościowy i działają poprzez wiązanie się z receptorami na błonie komórki postsynaptycznej.
Klasyczne neuroprzekaźniki można podzielić na dwie główne grupy: neuroprzekaźniki drobnocząsteczkowe i neuropeptydy.
Neuroprzekaźniki drobnocząsteczkowe
Neuroprzekaźniki drobnocząsteczkowe to (co nie jest zaskakujące!) różne rodzaje małych cząsteczek organicznych. Obejmują one:
- Neuroprzekaźniki aminokwasowe: glutaminian, GABA (kwas γ-aminomasłowy) i glicyna. To wszystko aminokwasy, chociaż GABA nie jest aminokwasem występującym w białkach.
- Aminy biogenne: dopamina, norepinefryna, epinefryna, serotonina i histamina, które są wytwarzane z prekursorów aminokwasów.
- Neuroprzekaźniki purynergiczne: ATP i adenozyna, które są nukleotydami i nukleozydami.
- Acetylocholina, która nie pasuje do żadnej z innych kategorii strukturalnych, ale jest kluczowym neuroprzekaźnikiem w połączeniach nerwowo-mięśniowych (gdzie nerwy komunikują z mięśniami), a także w niektórych innych synapsach.
Neuropeptydy
Każdy z neuropeptydów składa się z trzech lub więcej aminokwasów i jest większy niż przekaźniki drobnocząsteczkowe. Istnieje wiele różnych neuropeptydów. Niektóre z nich to: endorfiny i enkefaliny, które hamują ból; Substancja P, która odpowiada za sygnały bólu; oraz Neuropeptyd Y, który stymuluje jedzenie i może zapobiegać drgawkom.
Działanie neuroprzekaźnika zależy od jego receptora
Niektóre neuroprzekaźniki są ogólnie postrzegane jako „pobudzające", czyli sprawiające, że neuron docelowy jest bardziej skłonny do wyzwalania potencjału czynnościowego. Inne są ogólnie postrzegane jako „hamujące", czyli sprawiające, że neuron docelowy ma mniejsze prawdopodobieństwo wyzwolenia potencjału czynnościowego. Na przykład:
- Glutaminian jest głównym przekaźnikiem pobudzającym w ośrodkowym układzie nerwowym.
- GABA jest głównym neuroprzekaźnikiem hamującym w mózgu dorosłych kręgowców.
- Glicyna jest głównym neuroprzekaźnikiem hamującym w rdzeniu kręgowym.
Jednak podział nauroprzekaźników na „pobudzające” i „hamujące” nie jest tak naprawdę wystarczająco wyraźny, i nie możemy sortować neuroprzekaźników na tej podstawie. W rzeczywistości, neuroprzekaźnik może czasami mieć działanie pobudzające lub hamujące, w zależności od kontekstu.
Jak to możliwe? Jak się okazuje, nie ma tylko jednego rodzaju receptora dla każdego neuroprzekaźnika. Zamiast tego, dany neuroprzekaźnik może zwykle wiązać się z wieloma różnymi białkami receptorowymi i aktywować je. To, czy działanie określonego neuroprzekaźnika jest pobudzające, czy hamujące w danej synapsie, zależy od tego, który z jego receptorów jest obecny w komórce postsynaptycznej (docelowej).
Przykład: Acetylocholina
Omówmy to bardziej szczegółowo, patrząc na przykład. Neuroprzekaźnik acetylocholina działa pobudzająco w synapsie nerwowo-mięśniowej w mięśniu szkieletowym, powodując skurcz mięśnia. Z drugiej strony działa hamująco na serce, gdzie spowalnia tętno. Te przeciwne efekty są możliwe, ponieważ w tych dwóch miejscach znajdują się dwa różne typy białek receptorowych acetylocholiny.
- Receptory acetylocholiny w komórkach mięśni szkieletowych nazywane są receptorami nikotynowymi acetylocholiny. Są to kanały jonowe, które otwierają się w odpowiedzi na wiązanie acetylocholiny, powodując depolaryzację komórki docelowej.
- Receptory acetylocholiny w komórkach mięśnia sercowego nazywane są receptorami muskarynowymi acetylocholiny. Nie są to kanały jonowe, ale wyzwalają szlaki sygnalizacyjne w komórce docelowej, które hamują wzbudzanie potencjału czynnościowego.
Rodzaje receptorów neuroprzekaźników
Jak sugeruje powyższy przykład, możemy podzielić białka receptorowe, które są aktywowane przez neuroprzekaźniki na dwie szerokie klasy:
- Kanały jonowe aktywowane ligandami: Te receptory są transmembranowymi białkami kanałów jonowych, które otwierają się bezpośrednio w odpowiedzi na wiązanie liganda.
- Receptory metabotropowe: Te receptory same w sobie nie są kanałami jonowymi. Wiązanie neuroprzekaźnika wyzwala ścieżkę sygnalizacyjną, która może pośrednio otwierać lub zamykać kanały (lub mieć zupełnie inny efekt).
Kanały jonowe aktywowane ligandami
Pierwszą klasą receptorów neuroprzekaźników są kanały jonowe aktywowane ligandami, znane również jako receptory jonotropowe. Ulegają zmianie kształtu, gdy neuroprzekaźnik wiąże się, co powoduje otwarcie kanału. Może to mieć działanie pobudzające lub hamujące, w zależności od jonów, które mogą migrować przez kanał i ich stężenia wewnątrz i na zewnątrz komórki.
Kanały jonowe aktywowane ligandami to duże kompleksy białek. Mają pewne regiony, które są miejscami wiązania dla neuroprzekaźnika, a także segmenty przechodzące przez błonę, które tworzą kanał.
Kanały jonowe aktywowane ligandami zazwyczaj wywołują bardzo szybkie reakcje fizjologiczne. Prąd zaczyna płynąć (jony przechodzą przez błonę) w ciągu kilkudziesięciu mikrosekund od związania neuroprzekaźnika i przestaje płynąć, gdy tylko neuroprzekaźnik przestaje być związany ze swoimi receptorami. W większości przypadków neuroprzekaźnik jest bardzo szybko usuwany z synapsy dzięki enzymom, które go rozkładają lub dzięki sąsiednim komórkom, które go pochłaniają.
Receptory metabotropowe
Aktywacja drugiej klasy receptorów neuroprzekaźników wpływa tylko pośrednio na otwieranie i zamykanie kanałów jonowych. W tym przypadku białko, z którym wiąże się neuroprzekaźnik - receptor neuroprzekaźnika - nie jest kanałem jonowym. Wysyłanie sygnałów z wykorzystaniem receptorów metabotropowych zależy od aktywacji kilku cząsteczek wewnątrz komórki i często obejmuje szlak przekaźnika wtórnego. Ponieważ obejmuje więcej etapów, przesyłanie sygnałów przez receptory metabotropowe jest znacznie wolniejsza niż przez kanały jonowe aktywowane ligandami.
Niektóre receptory metabotropowe mają działanie pobudzające, gdy są aktywowane (sprawiają, że komórka jest bardziej podatna na wzbudzenie potencjału czynnościowego), podczas gdy inne mają działanie hamujące. Często te efekty występują, ponieważ receptor metabotropowy wyzwala ścieżkę sygnalizacyjną, która otwiera lub zamyka kanał jonowy.
Ewentualnie, neuroprzekaźnik, który wiąże się z receptorem metabotropowym, może zmienić reakcję komórki na drugi neuroprzekaźnik wiążący się z kanałem aktywowanym ligandem . Przesyłanie sygnałów przez receptory metabotropowe może również mieć wpływ na komórkę postsynaptyczną, której w ogóle nie dotyczą kanały jonowe.
Klasyczne neuroprzekaźniki i rodzaje ich receptorów
| Neuroprzekaźniki | Kanały jonowe aktywowane ligandami? | Receptory matabotropowe? |
|---|---|---|
| Aminokwasy | ||
| GABA | Tak (hamujący) | Tak |
| Glutaminian | Tak (pobudzający) | Tak |
| Glicyna | Tak (hamujący) | |
| Aminy biogenne | ||
| Dopamina | Tak | |
| Norepinefryna | Tak | |
| Epinefryna | Tak | |
| Serotonina | Tak (pobudzający) | Tak |
| Histamina | Tak | |
| Purynergiczne | ||
| Adenozyna | Tak | |
| ATP | Tak (Pobudzający) | Tak |
| Acetylocholina | Tak (pobudzający ) | Tak |
| Neuropeptydy (wiele) | Tak |
Ta tabela nie jest pełną listą, ale zawiera niektóre z najbardziej znanych klasycznych neuroprzekaźników.
Neuroprzekaźniki niekonwencjonalne
Wszystkie omówione dotychczas neuroprzekaźniki można uznać za „klasyczne” neuroprzekaźniki. Niedawno zidentyfikowano kilka klas neuroprzekaźników, które nie pasują do wszystkich zwykłych zasad. Są one nazywane „niekonwencjonalnymi” lub „nietradycyjnymi” neuroprzekaźnikami.
Dwie klasy niekonwencjonalnych przekaźników to endokannabinoidy i przekaźniki gazowe (rozpuszczalne gazy, takie jak tlenek azotu, start text, N, O, end text i tlenek węgla, start text, C, O, end text). Cząsteczki te są niekonwencjonalne, ponieważ nie są przechowywane w pęcherzykach synaptycznych i mogą przenosić informacje z neuronu postsynaptycznego do neuronu presynaptycznego. Ponadto, zamiast wchodzić w interakcje z receptorami na błonie plazmatycznej komórek docelowych, przekaźniki gazowe mogą przenikać przez błonę komórkową i oddziaływać bezpośrednio na cząsteczki wewnątrz komórki.
Inne niekonwencjonalne przekaźniki prawdopodobnie zostaną odkryte, gdy dowiemy się więcej o działaniu neuronów. Gdy nowe przekaźniki chemiczne zostaną odkryte, być może będziemy musieli zmienić nasz pogląd na to, co znaczy, że dana substancja może być zaliczona do neuroprzekaźników.
Chcesz dołączyć do dyskusji?
Na razie brak głosów w dyskusji