Czym jest kardiomiopatia? — film z polskimi napisami

W tym filmie opowiemy sobie czym jest kardiomiopatia. Zaczniemy od rozbicia tego pojęcia na trzy części. Po rozłożeniu „kardiomiopatii” na trzy części, znacznie łatwiej będzie nam ją zrozumieć. „Kardio” oznacza serce, „mio” oznacza mięsień, a „patia” to patologia, choroba. Kardiomiopatia to więc choroba mięśnia sercowego. Zanim zagłębimy się w temat kardiomiopatii, przypomnijmy sobie szybko, na czym polega praca serca. Lubię myśleć o sercu, jako o zestawie dwóch pomp, przedzielonych przez płuca. Narysujmy to. Pierwsza pompa to prawe serce. A druga pompa to lewe serce. Funkcją prawej strony serca jest pompowanie krwi z ciała do płuc. Zobaczmy jak to działa. Pompa podnosi się i zasysa krew do środka. Spójrz. A więc prawa komora odebrała krew z tkanek organizmu i teraz kieruje ją do płuc. W płucach, krew ulega natlenowaniu, po czym trafia do lewego serca i dalej z powrotem na obwód. Wygląda to bardzo podobnie jak po prawej stronie. Zobaczmy. Najlepsze jest to, że obydwie pompy działają równocześnie i bez przerwy, zapewniając krążenie krwi z obwodu do płuc i z płuc na obwód. A później z powrotem do prawego serca. Dostarcza do tkanek tlen i składniki odżywcze, a odbiera produkty przemiany materii. I tak bez przerwy. A za wszystko odpowiadają te dwie pompy. To bardzo uproszczony schemat tego, jak pracuje serce. Wrzućmy teraz bardziej anatomiczną rycinę i zobaczmy jak te dwie pompy tworzą serce. Mamy więc rysunek anatomiczny serca. Jest w takim położeniu jakbyśmy patrzyli na pacjenta od przodu, czyli strony są odwrócone. Zatem po lewej mamy prawe serce, a po prawej - lewe serce. Kiedy ten mięsień, bo ściany serca składają się z tkanki mięśniowej, kiedy ten mięsień się rozkurcza jamy serca się powiększają. Zobacz. Podczas rozkurczu jam serca, tak jak w tych pompach, krew napływa do serca. Tutaj serce najbardziej przypomina mi podwójną pompę, bo w tym samym czasie prawa strona zbiera krew z obwodu a lewa strona serca zbiera krew z płuc. Gdy komory wypełnią się krwią, następuje skurcz, który powoduje zmniejszenie ich rozmiarów. To zmniejszenie objętości komór spowodowane przez skurcz powoduje wyrzut krwi z prawego serca do płuc oraz z lewego serca do pozostałych narządów. Skoro wiemy już jak działa serce, jak dwa różne mięśnie w obrębie jednego narządu, które pompują krew z obwodu do płuc i z płuc na obwód, wymażę ten schemat i zobaczymy jak to wygląda w sytuacji patologii, kiedy mamy do czynienia z kardiomiopatią. Narysuję więc trzy kolejne pompy, Wyróżniamy trzy rodzaje kardiomiopatii. Pompa może nie kurczyć się prawidłowo, może być zbyt mała lub może być zablokowana. W pierwszym przykładzie, pompa, która powinna poruszać się w górę i w dół, nie ma wystarczająco dużo siły, żeby poruszać się na całej długości i sięga tylko stąd dotąd. Na bardzo krótkim odcinku. Zatem pompa porusza się w górę i w dół, a więc działa, bo zbiera krew z narządów obwodowych lub płuc, ale nie zbiera tyle ile powinna, więc i nie pompuje dalej tyle krwi ile powinna, nie jest zatem wystarczająco efektywna. Patologia polega tu na zmniejszeniu objętości wyrzucanej krwi. Jeśli pompa ma za małą moc, zmniejsza się objętość wyrzucanej przez nią krwi. Innym problemem jest zmniejszenie objętości pompy. Ta pompa ma zmniejszoną objętość, zatem pomimo tego, że porusza się w górę i w dół na całej długości, nie jest w stanie wygenerować odpowiedniej objętości wyrzutowej. Czyli w tym przypadku pompa działa za słabo i nie jest w stanie sięgać na całą długość, przez co daje mniejszy wyrzut. Z kolei w tym przypadku, pompa sięga na całą długość, ale sama pompa jest mniejsza, więc także generuje mniejszy wyrzut. Zapiszę to. Ta pompa wyrzuca mniejszą ilość krwi i ta pompa również wyrzuca zmniejszoną ilość krwi. Przejdźmy do ostatniej z pomp. Wyobraźmy sobie, że mamy tu jakąś blokadę, która ogranicza wypływ krwi z pompy. W takim układzie, pomimo tego, że pracuje ona na całej długości, w górę i w dół, krew nie może się z niej wydostać. Zatem tutaj również nie będzie odpowiedniego wyrzutu. Tak jak w poprzednich, pompa nie wyrzuca odpowiedniej ilości krwi. To trzy mechanizmy niewydolności serca, do których może dojść w przebiegu kardiomiopatii. Zobaczmy to na przykładach. Przyjrzyjmy się schematom anatomicznym. Na pierwszym z nich mamy upośledzenie czynności pompy. Ale co to oznacza dla serca? Upośledzenie funkcjonowania serca jako pompy jest spowodowane rozstrzenią komór. Tym, że komory są mocno rozciągnięte. Gdy komory rozciągają się w ten sposób, mięśniówka serca ulega znacznemu ścieńczeniu, a gdy mięsień zostaje tak bardzo rozciągnięty, nie jest w stanie prawidłowo się kurczyć. Nie ma na tyle siły, więc do jakiegoś stopnia pracuje, ale nie może wykonywać pełnych skurczów. I to właśnie się tu dzieje, serce nie jest w stanie prawidłowo pompować krwi. Jest powiększone, ale nie pompuje większej ilości krwi. Nie pompuje nawet normalnej ilości krwi. Tego typu patologia w funkcjonowaniu serca to kardiomiopatia rozstrzeniowa. Kardiomiopatia „rozstrzeniowa”, ponieważ jamy serca ulegają poszerzeniu, rozstrzeniu. Powoduje to ścieńczenie ścian mięśnia sercowego, a to powoduje z kolei zmniejszenie rzutu serca i niewydolność mięśnia sercowego. Przejdźmy teraz do przypadku zmniejszonej pompy. Jak to się ma do kardiomiopatii? W tym przypadku, ściany serca są pogrubiałe. Postaram się to narysować. Gdy tak się dzieje, gdy ściany serca są zbyt grube, nie mogą się one prawidłowo rozkurczać. To o tyle ważne, że właśnie rozkurcz mięśniówki serca umożliwia napływ krwi do jego jam z płuc, czy też z tkanek obwodowych. Mamy więc do czynienia z sytuacją podobną do tej, bo gdy serce nie może się rozkurczyć to jamy są czynnościowo mniejsze. Mięsień bez problemu się kurczy i pompuje krew z komór, ale pompuje tylko to, co znalazło się w komorach, a to nie wystarcza do pokrycia zapotrzebowania organizmu. Nazywamy to kardiomiopatią restrykcyjną. I na koniec sytuacja, kiedy zablokowany jest wypływ krwi z komory. Jak to się ma do kardiomiopatii? Otóż w tym przypadku również mamy do czynienia z pogrubieniem ściany serca, jednak pogrubienie mięśnia jest tutaj asymetryczne. Przegroda, znajdująca się w samym środku serca, mocno przerasta w stosunku do reszty narządu. Na tyle, że utrudnia przepływ krwi do aorty, a tym samym do narządów obwodowych organizmu. Mamy zatem blokadę przepływu, ale także cechy zmniejszenia objętości komory. I w takim przypadku mówimy o kardiomiopatii przerostowej. Podsumujmy. Jeśli rozłożymy „kardiomiopatię” na pojedyncze słowa dowiadujemy się, że to choroba mięśnia sercowego. Choroba mięśnia sercowego, która skutkuje zmniejszeniem rzutu serca. Może do tego dochodzić w trzech mechanizmach. Upośledzenia czynności skurczowej, co obserwujemy w kardiomiopatii rozstrzeniowej, zmniejszenia objętości komory, do czego dochodzi w kardiomiopatii restrykcyjnej lub zablokowania wypływu krwi z serca, obserwowanej w kardiomiopatii przerostowej.