If you're seeing this message, it means we're having trouble loading external resources on our website.

Jeżeli jesteś za filtrem sieci web, prosimy, upewnij się, że domeny *.kastatic.org i *.kasandbox.org są odblokowane.

Główna zawartość

Mechanizmy kompensacyjne i dekompensacyjne w niewydolności serca - film z polskimi napisami

Odwiedź nas na (http://www.khanacademy.org/science/healthcare-and-medicine) aby dowiedzieć się więcej o zdrowiu i medycynie. Te filmy nie stanowią porady medycznej i pełnią jedynie funkcję informacyjną. Filmy te nie mają na celu zastąpienia profesjonalnej porady medycznej, diagnozy lub leczenia. Zawsze zasięgnij porady personelu medycznego w razie jakichkolwiek pytań związanych z Twoim stanem zdrowia. Nigdy nie lekceważ profesjonalnej porady medycznej lub nie zwlekaj z jej zasięgnięciem pod wpływem żadnych przeczytanych w Khan Academy treści, lub obejrzanych tu filmów. Polskie napisy: fundacja Edukacja dla Przyszłości, dzięki wsparciu Fundacji HASCO-LEK i Fundacji Akamai. Stworzone przez: Tanner Marshall.

Chcesz dołączyć do dyskusji?

Na razie brak głosów w dyskusji
Rozumiesz angielski? Kliknij tutaj, aby zobaczyć więcej dyskusji na angielskiej wersji strony Khan Academy.

Transkrypcja filmu video

Co mamy na myśli, kiedy używamy terminu "kompensacja"? Pamiętaj, że w przypadku niewydolności serca, masz zmniejszoną zdolność do spełnienia zapotrzebowań organizmu na krew, prawda? Twoje serce i ciało próbuje znaleźć sposób, na poradzenie sobie z tym spadkiem i zwiększenie ilości dostarczanej krwi, taki proces nazywamy kompensacją. Ponieważ kompensujesz zmniejszone możliwości w transporcie krwi. W przypadku niewydolności serca może to prowadzić do dekompensacji. Wtedy mechanizmy kompensacyjne nie mogą dalej działać, objawy stają się coraz gorszej, a niewydolność serca się pogłębia. Jets kilka głównych sposobów kompensacji. Każdy z nich zwiększa objętość wyrzutową lub zwiększa tętno bicia serca. Pamiętaj, że pojemność minutowa serca równa się objętości wyrzutowej pomnożonej przez tętno serca. Jeśli zwiększysz któryś z tych czynników, zwiększysz pojemność minutową. Zaczniemy od tego, jak aktywuje się Twój układ współczulny. Odpowiedzialny za reakcję "walcz albo uciekaj". Dla przykładu, co się stanie jeśli spacerowałbyś w lesie i zobaczyłbyś niedźwiedzia? Twój układ współczulny uruchomiłby się. Twoje tętno zdecydowanie wzrosłoby, tak samo stałoby się z objętością wyrzutową. Twoje ciało stałoby się gotowe na walkę albo ucieczkę. Gdy Twoja pojemność minutowa obniża się, Twój układ współczulny uruchamia się. Wykorzystuje receptory znajdujące się w sercu, aby powiedzieć mu, po pierwsze, że ma bić lub kurczyć się z jeszcze większą siłą, co zwiększy objętość wyrzutową. I po drugie - uderzać szybciej, co zwiększy tętno serca. Jeśli te receptory są używane zbyt często, to cały proces zaczyna się rozregulowywać i działać gorzej. Zmniejsza się ich skuteczność. Oraz ich ilość. Mniej receptorów oznacza, że Twoje serce nie będzie reagowało tak, jak wcześniej. Pomyśl o tym, w taki sposób. Co jeśli się przeprowadzasz? Zadzwoniłeś po grupę znajomych, którzy pomogą Ci przenieść Twoje rzeczy. Są oni zadowoleni, że mogą przyjść i Ci pomóc. Z ich pomocą przeniosłeś swoje rzeczy, a tydzień później podjąłeś decyzję o kolejnej przeprowadzce. Znowu dzwonisz do swoich znajomych i mówisz "Hej, potrzebuję pomocy". Będzie to dla nich trochę dziwne, ale pomogą Ci. Przyjdą i pomogą. W kolejnym tygodniu znowu, stwierdzisz, że się przeprowadzasz. I będziesz to robił tydzień po tygodniu, a Twoi przyjaciele zaczną pytać, po pierwsze, dlaczego tak często się przeprowadzasz. A po drugie, mogą zacząć przestać odbierać Twoje telefony. Podobnie dzieje się z układem współczulnym. Jeśli jest aktywowany zbyt często, zacznie coraz mniej i mniej Ci pomagać. Kolejnym sposobem, w który możemy coś skompensować jest zwiększenie obciążenia wstępnego. Obciążenie wstępne jest definiowane jako ciśnienie w komorach serca. Czyli ciśnienie w dolnej części serca, która jest wypełniana przed samym skurczem. Podczas rozkurczu. Gdy komory są wypełnione, ściana i komórki mięśniowe serca są rozciągnięte, ponieważ wypełnianie ich krwią jest podobne do nalewanie wody do balonu. Jeśli wlewasz do niego wodę, rozszerza się, prawda? Im bardziej go wypełnisz, tym większe będzie ciśnienie, czy też obciążenie wstępne. Podczas napełniania, ścianki rozciągają się coraz bardziej i bardziej, aż osiągną odpowiednio większe ciśnienie, czy też obciążenie wstępne. Abyt to zrobić, aby więcej krwi dostało się do komór serca, Twój organizm musi wydzielić specyficzny hormon zwany hormonem antydiuretycznym, w skrócie ADH, lub aldosteron, aby zwiększyć objętość. Zazwyczaj, w komorze znajduje się około 100 mililitrów krwi pod koniec rozkurczu, w tym przypadku, może być jej trochę więcej, około 115 mililitrów. Dodatkowa objętość może nie jest oszałamiająca, jest to mniej więcej objętość łyżki stołowej, jednak jest ona na tyle duża, aby rozszerzyć komorę i mięśnie serca w niewielkim stopniu. W jaki sposób zwiększenie obciążenia wstępnego zwiększa siłę skurczu, a tym samym objętość wyrzutową? Pomyśl o tym, jak o rozciąganiu gumki recepturki. Im bardziej ją rozciągniesz, tym z większą siłą wróci do Ciebie, prawda? Wiele się tu dzieje. Opowiedźmy to krok po kroku. Więc jeśli wypełnisz komory większą ilością krwi, to te mięśnie rozciągną się, prawda? I podobnie, jak w przypadku gumki recepturki, gdy rozciągną się, potem dojdzie do skurczu, skurczą się z o wiele większą siłą. Podczas skurczu z o wiele większą siłą, powstaje o wiele większa objętość wyrzutowa, zwiększa się ilość wytłaczanej krwi. Pewien facet, nazywający się Frank-Starlin, zauważył to i postanowił pójść na skróty, tworząc prawo mówiące, o tym, że wzrost ciśnienia lub obciążenia wstępnego, zwiększa również objętość wyrzutową. Tak brzmi prawo Franka-Starlinga. Zwiększone obciążenie wstępnie, zwiększa objętość wyrzutową, a tym samym pojemność minutową. Jest to jeden ze sposobów kompensacji. Jednak znowu, tak jak w przypadku aktywacji układu współczulnego, dochodzi tu do bardzo subtelnej równowagi. Mięśnie kurczą się teraz z większą siłą, prawda? Oznacza to, że zużywają więcej energii. A tym samym, potrzebują więcej krwi. I jeśli nie ma dodatkowej krwi, która mogłabym dostać się do komórek mięśniowych serca, zaczną one obumierać. Wróćmy teraz do pierwszej analogii, w której nasz bohater cały czas się przeprowadzał. W tym przypadku, może zdecydował, że zapłaci swoim przyjaciołom za pomoc. Sprawi to, że nagle wrócą i chętnie zaczną mu pomagać w cotygodniowych przeprowadzkach. Jednak potem zacząłby nagle przeprowadzać się każdego dnia, bez zwiększania zapłaty za pomoc. Wtedy, jego przyjaciele staliby się przepracowani i bez większej ilości pieniędzy odejdą, prawda? Podobnie jest z naszymi komórkami mięśniowymi. Kurczą się mocniej i mocniej. Potrzebują więcej tlenu i krwi, których nie otrzymają, więc zaczną obumierać. Widzimy, że mocniejsze skurcze mięśni serca, oznaczają większą ilość tłoczonej krwi. Poza zwiększeniem obciążenia wstępnego, jest jeszcze jeden sposób, aby to zrobić. Sposobem tym jest rozbudowanie mięśni. Nazywamy to przerostem mięśnia sercowego, czyli nabudowaniem mięśni w Twoim sercu. Gdy serce rozbuduje swoje mięśnie, wykonuje mocniejsze skurcze, ponieważ jest silniejsze. Aby zrównoważyć spadek w objętości wyrzutowej, czy też śmierci kardiomiocytów - komórek mięśnia sercowego, kardiomiocyty, które przeżyły wydłużają się i rozrastają. Dzięki temu cały mięsień sercowy rozrasta się. Masz ten powiększony mięsień sercowy. Wynika z tego, że te komórki, które nie umierają, zaczynają się rozrastać, aby przejąć pracę po tych komórkach, które nie są w stanie się już dłużej kurczyć. Rozbudowane komórki mięśniowe kurczą się mocniej, tłoczą więcej krwi, tym samym zwiększają pojemność minutową. Idealnie. Jednak wiemy, że takie działania niosą swoje konsekwencje, prawda? Więcej pracy oznacza większe zapotrzebowanie na tlen oraz krew. W przypadku niewydolności serca, wiemy, że nie może do tego dojść. Bez zwiększonego dostarczania tlenu i krwi, rozbudowane komórki stają się przepracowane i zaczynają obumierać. I nie tylko to, jeśli mięsień sercowy będzie zbyt duży, komory serca zmniejszą się, więc mniejszą ilością krwi zostaną wypełnione. Tak wyglądają trzy rodzaje kompensacji. Możesz aktywować swój układ współczulny. Możesz zwiększyć obciążenie wstępne. Albo Twoje mięśnie mogą się rozrosnąć, co nazywamy przerostem mięśnia sercowego. W każdym z tych trybów, naszym celem jest zwiększenie pojemności minutowej. Zarówno przez tętno serca, jak i objętość wyrzutową. Jak widzieliśmy, jeśli wykorzystasz któryś z tych trybów za mocno, prowadzi to do niezamierzonych konsekwencji. Co powiększa niewydolność serca. To nazywamy dekompensacją. Jeśli nadużyjesz układu współczulnego Twoje receptory zaczną znikać. I skończysz ze zmniejszoną odpowiedzią tego układu. Gdy zwiększysz obciążenie wstępne, Twoje komórki mięśniowe rozciągną się, będą się kurczyć mocniej, co wzmoże zapotrzebowanie na tlen, i ostatecznie doprowadzi do śmierci komórek. Podobnie jest z hipertrofią, powiększające się mięśnie również będą zużywać więcej tlenu. Bez tego komórki umrą. Oprócz tego, te trzy tryby mogą często na siebie wpływać. Śmierć komórek mięśniowy wynikająca ze zwiększonego obciążenia wstępnego może powodować hipertrofię, ponieważ pozostałe komórki mięśniowe będą się rozbudowywać. Co może zwiększyć umieralność komórek. Osłabione w wyniku tego procesu serce, może stymulować układ współczulny, aby serce uderzało mocniej i szybciej, co pogarsza niewydolność serca. W większości przypadków, trudno jest wskazać, który jest początkowym winowajcą. Najważniejsze jest to, że kompensacja, pomijając, jakie są jej główne intencje, często przyczynia się do pogorszenia niewydolności serca i prowadzi do dekompensacji.