Leczenie niewydolności serca - późne stadium - film z polskimi napisami

W początkowym studium niewydolności serca metody leczenia są bardziej skierowane na czynniki ryzyka niewydolności serca i są wdrażane zazwyczaj zanim objawy niewydolności serca wystąpią, aby spowolnić albo zapobiec ich wystąpieniu. Jednak w późniejszych etapach, gdy objawy związane z niewydolnością serca zaczną się pojawiać, konieczne będzie wdrożenie innego rodzaju lekarstw, które pomogą pomóc w zwalczeniu i kontrolowaniu tych objawów, które rozpoczęły już wpływać na jakość życia pacjenta. Dwa z głównych objawów, o których będziemy mówić to przekrwienie, inaczej nagromadzenie się płynu oraz zmęczenie. Pierwsze z leków to diuretyki, które pomagają zwalczyć objawy przekrwienia. W jaki sposób to robią? Pomagają naszemu organizmowi pozbyć się nadmiaru płynu, co może mieć kilka efektów, jednym z nich jest obniżenie objawów, które wynikają z nagromadzenia się płynów, co ma sens. Jednym z nich może być skrócenie oddechu wynikające z obecności płynów w płucach. Drugim, to, że wraz z mniejszą ilością płynów, objętość krwi również maleje, zgadza się? Więc mniej krwi znajduje się w Twoich naczyniach krwionośnych. Gdy więcej krwi znajduje się w naczyniach krwionośnych, dochodzi do ich większego rozciągania, co zwiększa ciśnienie krwi. Gdy zredukujesz ilość krwi, jednym z rezultatów tego procesu, będzie obniżone ciśnienie krwi, co może potencjalnie pomóc niewydolnemu sercu, przed pogorszeniem swojego stanu. Jednym z głównych rodzajów diuretyków są inhibitory aldosteronu. Z nazwy wynika, że ich zadaniem będzie zatrzymanie wydzielania aldosteronu, zgadza się? Czym jest aldosteron? W skrócie, jest to bardzo ważny hormon, który powoduje, że nasz organizm magazynuje sód, magazynowanie sodu jest równoważne z gromadzeniem płyn. Jeśli aldosteron powoduje, że magazynujemy sód i płyn, oczekujemy, że inhibitory aldosteronu dadzą przeciwny efekt, i dokładnie to robią. Pomagają w usunięciu płynu. Inhibitory aldosteronu zachowują się jak diuretyki, które pomagają w redukcji nagromadzonego płynu, a tym samym redukują objawy związane z nagromadzeniem się płynu. Drugim rodzajem lekarstw, które mogą zostać przepisane to blokery kanałów wapniowych. Ten rodzaj leków jest zarezerwowany tylko dla rozkurczowej niewydolności serca, w której Twoje serca ma problem z wypełnieniem się odpowiednią ilością krwi. Ponownie, nazwa tych leków jest jednoznaczna, prawda? Ich zadaniem jest blokowanie kanałów wapniowych. Przepływ wapnia przez te kanały pełni ważną rolę w przenoszeniu informacji, mówiącej pewnym komórkom mięśniowym o momencie skurczu. Jednym z rodzajów takich mięśni są mięśnie gładkie budujące ściany tętnic, więc gdy kanał wapniowy jest zablokowany i te mięśnie nie dostają informacji o tym, że maja się kurczyć, oznacza to, że nie są odpowiednio zwężone. Więc jednym z efektów jest rozszerzenie Twoich tętnic, co obniża ciśnienie tętnicze krwi, a tym samym ułatwia sercu tłoczenie krwi. Drugim rodzajem mięśni, na które wpływają te leki, to mięśnie Twojego serca, które kurczą się, aby Twoje serce mogło bić, zgadza się? Zablokowane tych kanałów oznacza, że serce mniej się kurczy, co również obniża Twoje tętno i daje sercu więcej czasu, aby mogło wypełnić się krwią, którą później wypompowuje, co jest ważne w przypadku rozkurczowej niewydolności serca. Jeśli tłoczysz więcej krwi, to Twoje ciało otrzymuje więcej krwi, i objawy związane ze zmęczeniem mogą się zmniejszyć. Ostatnim rodzajem lekarstwa, który nie jest zbyt często używany, jednak u niektórych pacjentów jest wskazany, to digoksyna, która ma dwa główne efekty. Pierwszym z nich jest zwiększenie siły skurczu mięśni budujących Twoje serca, sprawa, że serce pompuje mocniej, co obniża tętno serca, więc czasami, w przypadku pacjentów, którzy mają niekontrolowane zwiększone tętno, pomaga w jego obniżeniu do racjonalnego poziomu. Więc dodatkowo, oprócz wspomnianych już wcześniej leków, inhibitory ACE oraz beta blokery, opisanych w metodach leczenia wczesnego stadium niewydolności serca, mogą również być wykorzystane do kontroli ciśnienia krwi w późniejszych stadiach tej choroby.