Rytuał badania fizykalnego — film z polskimi napisami

Salman Khan: Z tej strony kolejny raz Sal. Jestem w Szkole Medyczneh Standford z Doktorem Abrahamem Verghese, o czym będziemy dzisiaj rozmawiać? Abraham Verghese: Będziemy mówić o rytuale badania fizykalnego, czyli badania wykonywanego bezpośrednio u chorego pacjenta. Salman Khan: Rytuał badania fizykalnego, dlaczego nazwałeś go rytuałem? To bardzo interesujące, że użyłeś tego słowa. Abraham Verghese: Tak, myślę, że lekcja, jaką się nauczyłem podczas wyjść z moimi kolegami z antropologii, tutaj na Stanfordzie, jest taka, że rytuały mówią o transformacji. Rytuał sygnalizuje przekroczenie pewnej granicy. Bierzemy chrzest, aby przekroczyć pewną granicę, żenimy się, aby pokazać nasze oderwanie się od życia w samotności i nieszczęścia. Salman Khan: Tak. Abraham Verghese: Więc nasze życie jest pełne -- nie powinieneś się śmiać Sal. Salman Khan: Nie. To jest bardzo silnie zgodnie ze mną. Abraham Verghese: Więc przekroczenie granicy, jest powodem, dla którego mamy rytuał. I powiedziałbym, że akt, w którym jedna osoba przychodzi do drugiej i mówi jej rzeczy, których nie powiedziałaby swojemu rabinowi, czy pastorowi i potem wykonują określone czynności i pozwalają sobie na dotyk, powiedziałbym, że to oznaka rytuału o niezwykłej ważności. I fakt, że w nowoczesnym świecie medycznym, przestaliśmy widzieć to w taki sposób, i traktujemy to badanie jak inne narzędzie zbierające informacje, które mimo, że działa dla nas, nie uważam aby działało dla pacjenta. I uważam, że głównym brakiem połączenia pomiędzy nami, a naszym pacjentami to nasza porażka w widzeniu rzeczy ich oczami, co powinno być dogłębnym rytuałem, w który pacjenci pokładają dużo swojego zaangażowania. A my potem przychodzimy i po prostu badamy ich stetoskopem i nie przeprowadzamy dogłębnego badania, w pewien sposób sami zmieniliśmy ten bardzo ważny rytuał. Salman Khan: Tak, czuje się trochę zmieniony. Żartuję. Przepraszam. Abraham Verghese: Bardzo chciałbym wymienić Ci, jeśli mogę, te aspekty, które sprawiają, że to jest rytuał. Jeśli spojrzymy na niego, po pierwsze musimy mieć profesjonalną przestrzeń. Nie badasz pacjenta na korytarzu. Zawsze powinien być specjalny pokój, pokój na tę ceremonię, możemy go nawet tak nazwać. Tajemniczo wyglądające przedmioty na ścianach, wyspecjalizowane łóżko, na którym usiądziesz. To wszystko sprawia, że to jest bardzo ważne wydarzenie. Kiedy lekarz przychodzi do takiego badania, często zakłada obrzędowy strój, który zazwyczaj jest białym fartuchem. Salman Khan: Fascynujące. Jest to bardzo interesujące, z antropologicznego punktu widzenia. Abraham Verghese: Lekarz zakłada uroczysty strój. Pacjent również musi się rozebrać i założyć szaty pacjenta. Salman Khan: Który wydaje się, jakby został specjalnie zaprojektowany, aby postawić pacjenta w pozycji uległej. Abraham Verghese: Wiem. Jest to dość nieszczęsne. Powinniśmy zastanowić się nad zmianą tego stroju. I później lekarz zaczyna systematyczne badanie, które na pewnym poziomie jest tajemnicze dla pacjenta. Nie jest zawsze jasne dla pacjenta, dlaczego lekarz puka w klatkę piersiową lub dlaczego mówi, aby wziąć głęboki wdech, czy skrzyżować ręce, stanąć na palcach, lub dotknąć szybko dłonią koniec nosa. Więc to są te tajemnicze aspekty tego badania. I bardzo często lekarz używa sformułowań które pochodzą z łaciny i brzmią całkowicie tajemniczo dla pacjenta, na przykład fremitus, czy wstrząs. Salman Khan: Co oznacza fremitus? Abraham Verghese: Oznacza to, że prosisz pacjenta aby powiedział 99, i słuchasz, umieszczając swoją dłoń na klatce piersiowej pacjenta. Czujesz wibracje, a jeśli pojawia się wzmocnienie lub zapadnięcie, to nazywamy fremitusem, Salman Khan: Więc ten fremitus, to jest dźwięk, czy... Abraham Verghese: To jest bardziej wibracja. Dźwięk transmitowany przez ciało i wyłapany przez Twoją dłoń. Salman Khan: Interesujące. Abraham Verghese: To co jest dla mnie najbardziej interesujące odnośnie tego rytuału, to że osoba, która przychodzi może być policjantem, nauczycielem, przedsiębiorcą, ale w procesie założenia stroju pacjenta i zasiądnięciu na ceremonialnym krześle, zostają pozbawieni swojej tożsamości, i zostają po prostu pacjentami. Myślę, że jest tutaj coś bardzo ważnego, co ma miejsce, zanim pacjent zacznie mówić o swoich objawach i narzekaniach, i w tym momencie lekarz może zlecić dziesięć testów, a następnie spojrzeć na przykład na zdjęcia, ale istotne jest, aby lekarz położył swoje ręce na pacjencie i sprawdził, czy ma objawy, o których opowiadał. Jeśli pacjent mówi o tym, że boli go brzuch, wtedy należy dokładnie zbadać tę część ciała. Lekarz waliduje Twoje ciało. Twoje ciało jest sprawdzane w tym rytuale. I potem, kiedy ostatecznie wszystkie testy zostaną zlecone, to stają się one czynnikami, które pozwalają sprawdzić Twój organizm. Jedna z rzeczy, nad którą czasami ubolewam jest to, że pacjent w łóżku, mam na myśli w szpitalach w Ameryce, staje się ikoną dla prawdziwego pacjenta, który znajduje się w komputerze. Salman Khan: Dokładnie. To z czym trzeba się zmierzyć, to dane w komputerze. Interesujące. Abraham Verghese: Mam nawet termin dla tej osobowości w komputerze. To ePacjent. Kiedy ePacjent otrzymuje wspaniałą opiekę, prawdziwy pacjent musi być sprawdzony pod względem swoich objawów. Musi mieć sprawdzony organizm, aby zaangażować się w rytuał, który prowadzi do transformacji. Możesz teraz mnie zapytać, co jest transformacją, mającą miejsce w tym rytuale? Myślę, że transformacja występuje w tym sensie, że pacjent opowiedział swoją historię, lekarz w trakcie rytuału sprawdził historię, którą usłyszał, i spróbował znaleźć te dolegliwości w ciele pacjenta. A transformacją jest tak naprawdę relacja pacjenta i lekarza. I myślę, że to co się dzieje Sal, niestety, to fakt, że mamy tak dużo technologii, które sprawiają, że robimy się trochę nieuważni podczas badania pacjenta. Myślę, że powinniśmy być o wiele lepsi w badaniu ludzi szczególnie, że mamy praktycznie od razu rezultaty takich badań jak echokardiogramów, czy angiogramów. Zamiast tego, myślę, że ludzie nigdy nie byli mniej pewni swoich umiejętności w badaniach fizykalnych. Salman Khan: Odnośnie tego zjawiska, rozmawiałem z lekarzem, którego mam w rodzinie, że dużą rolę odgrywa presja czasu. Lekarze muszą przyjąć bardzo dużo pacjentów, jeden na każde 15 minut. ale oprócz tego, muszą martwić się wieloma innymi rzeczami, takimi jak dokumenty i tak dalej. Czy jest to wszystko prawdą? Abraham Verghese: Myślę, że jest to bardzo poważna sprawa. Ale myślę, że jest to do zrobienia. I naszym celem w Stanfordzie jest nauczanie naszych studentów, tego aby robili to dobrze. Aby oszczędzali swój czas. Ponieważ jeśli robisz szybkie badania i odkryjesz, że napięcia występują w określonym miejscu, możesz zlecić badania, które to zweryfikują, bardziej niż co jest o wiele bardziej powszechne, to podejśce w którym nie wiem do końca co się dzieje, i odznaczam ptaszkiem każdy podpunkt, i może coś spadnie nam z nieba. Dlatego uważam, że bezpośrednie badanie nie tylko wypełnia rytuał, ale jest dobre, ponieważ pozwala zadać lepsze pytania i zlecić badania, tak aby zminimalizować narażenie pacjenta na promieniowanie. I myślę, że problemem jest, że zlecane są te wszystkie badania, z których wynikami nie do końca wiemy, co zrobić, a w rezultacie trafiamy na coś co nazywamy incydentalomą. Słyszałeś o tym pojęciu? Salman Khan: Indycentaloma. Słyszałem, że pacjenci VIP często otrzymują gorszą opiekę medyczną, ponieważ lekarze robią im wszelkie możliwe badania. Abraham Verghese: Tak, dokładnie. I dochodzi do walki z rzeczami, z którymi nie wiemy co zrobić. Salman Khan: Dokładnie, dochodzi do naddiagnozy. Abraham Verghese: Ale wracając do naszego rytuały, myślę, że w Stanfordzie czujemy dumę, że możemy reprezentować niezły bastion technologi i zaawansowania medycznego, ale również celebrujemy aspekty tego rytuały pomiędzy pacjentem a lekarzem, które są najbardziej spełnione w badaniu fizykalnym. Salman Khan: Myślę, że dlatego wiele lekarzy wchodzi na to pole. Czasami się gubią, ale chcą to robić. Abraham Verghese: I masz rację. Myślę, że często są rozczarowani, kiedy po nauce, trafiają na oddział, i odkrywają, że nikt nie nosi stetoskopu, nikt nie nosi, mam na myśli to, że noszą stetoskop. Ale ma on symobliczne znaczenie. Salman Khan: Dokładnie, musisz nosić jeden, aby wyglądać poważnie. Abraham Verghese: Ale nie mają przy sobie młoteczka do kolana, i innych narzędzi. Salman Khan: Odwiedziłem raz moją żonę u lekarza, ubrałem jej płaszcz, i czułem się bardzo dobrze. Abraham Verghese: Założyłeś też stetoskop dookoła szyi? Salman Khan: Tak, zrobiłem to. Wyglądałem bardzo autentycznie. Abraham Verghese: Bardzo dobrze, że o tym mówisz. Myślę, że musimy nauczyć się od naszych kolegów antropologów na temat ważności rytuałów. Czasami pracujemy tak, jakby medycyna była tylko o powodach, ale jest o powodach, rytuałach i emocjach. Wszystko jest ze sobą powiązane. To sztuka i nauka. Salman Khan: Dokładnie To bardzo fascynujące. Pomyślę teraz o niektórych rytuałach, skoro już wiem, czym naprawdę są. Bardzo fajnie. Dziękuję Ci za to. Abraham Verghese: Bardzo Ci dziękuję.