Czym są HIV i AIDS? - film z polskimi napisami

Czym jest HIV, a czym jest AIDS? Najpierw zajmijmy się HIV. HIV to wirus, który atakuje układ odpornościowy. Stąd też wynika jego nazwa: ludzki wirus niedoboru odporności, czyli Human Immunodeficiency Virus. Widzimy już, że będzie chodziło o nasz układ immunologiczny, a później omówimy to jeszcze szerzej. a później omówimy to jeszcze szerzej. Jeśli zakażenie HIV nie jest leczone, to z czasem doprowadza ono do rozwoju AIDS. Zespołu nabytego niedoboru odporności. Zatem HIV atakuje ludzki układ odpornościowy tak bardzo, Zatem HIV atakuje ludzki układ odpornościowy tak bardzo, że z czasem rozwija się nabyty niedobór odporności, niewydolność układu odpornościowego, której skutkiem jest niezdolność organizmu do zwalczania nawet najprostszych infekcji. której skutkiem jest niezdolność organizmu do zwalczania nawet najprostszych infekcji. I ten stan nazywamy właśnie AIDS. Przyjrzyjmy się temu bliżej. Zasięgniemy pomocy wykresu. Zasięgniemy pomocy wykresu. Oto nasz wykres, opiszę oś x jako czas, z początku w tygodniach, opiszę oś x jako czas, z początku w tygodniach, a dalej w latach. Za chwilę przekonasz się, że to dość istotne. Natomiast oś y opisze jako ilość limfocytów T CD4. Limfocyty T to bardzo bardzo ważna grupa komórek odpornościowych. Limfocyty T to bardzo bardzo ważna grupa komórek odpornościowych. Z kolei CD4 to rodzaj białka, które znajduje się na ich błonie komórkowej i za pomocą którego je identyfikujemy. i za pomocą którego je identyfikujemy. Limfocyty T otrzymały to zaszczytne miejsce na osi y, bo ich ilość ma ogromne znaczenie w procesie przechodzenia od zakażenia HIV do rozwoju AIDS. Jak już się pewnie domyślasz, HIV wykazuje ogromną preferencję do zakażania komórek mających na swojej powierzchni białko CD4. Dlaczego to takie ważne? Bo limfocyty CD4, czyli limfocyty Th (pomocnicze) odpowiadają za zawiadamianie innych komórek o zakażeniu, dzięki czemu wiedzą one, że mają przybyć i zniszczyć patogen atakujący organizm. dzięki czemu wiedzą one, że mają przybyć i zniszczyć patogen atakujący organizm. Sygnalizują, że zaatakował nas paciorkowiec, wirus grypy albo nawet sam HIV. Zatem komórki CD4 są arcyważne, wzmacniają odpowiedź układu odpornościowego. Zatem HIV, który uwielbia je atakować i doprowadzać do ich śmierci znacznie zaburza funkcjonowanie tego układu, czyniąc go praktycznie bezsilnym. Powiedzmy, że HIV dostaje się do twojego organizmu przez krew albo przez tkanki, może podczas niezabezpieczonego seksu z zakażoną osobą, bo to stanowi najczęstszą drogę transmisji HIV wśród osób dorosłych. bo to stanowi najczęstszą drogę transmisji HIV wśród osób dorosłych. Co dalej? Po pierwsze, wirus bardzo szybko wnika do twoich krwinek białych, Po pierwsze, wirus bardzo szybko wnika do twoich krwinek białych, a konkretnie do tych właśnie limfocytów Th CD4, ale także innych, na przykład do makrofagów. ale także innych, na przykład do makrofagów. Ma on teraz dwa wyjścia. Może przejąć kontrolę nad komórką poprzez integrację własnego materiału genetycznego z DNA komórki, poprzez integrację własnego materiału genetycznego z DNA komórki, a później zmusić ją do produkcji całego mnóstwa swoich kopii, czyli nowych wirusów. I to znowu jest bardzo ważne. Dlatego zapiszę to na wykresie. "Poziom wiremii" to będzie nasza kolejna oś y. Poziom wiremii oznacza ilość kopii wirusa w krwioobiegu. Poziom wiremii oznacza ilość kopii wirusa w krwioobiegu. Jak widzisz, zaraz po zakażeniu poziom wiremii zaczyna rosnąć. Jak widzisz, zaraz po zakażeniu poziom wiremii zaczyna rosnąć. HIV przejmuje kontrolę nad limfocytami Th i zaczyna produkować w nich nowe kopie wirusa, więc poziom wiremii rośnie. Zauważ, że wiremia rośnie dopiero po około 2/3 tygodniach od zakażenia. Zauważ, że wiremia rośnie dopiero po około 2/3 tygodniach od zakażenia. A to dlatego, że potrzeba trochę czasu zanim produkcja HIV w naszym organizmie nabierze rozpędu. zanim produkcja HIV w naszym organizmie nabierze rozpędu. Niepokojącym jest tu oczywiście fakt, że im więcej wirusa HIV w naszym krwioobiegu, tym więcej limfocytów CD4 może zostać zakażonych. Ale jeszcze bardziej niepokojące jest to, że HIV aktywuje w limfocytach CD4 szlak autodestrukcji, że HIV aktywuje w limfocytach CD4 szlak autodestrukcji, więc zaczynamy tracić nasze komórki CD4. Jest to tym gorsze, że ta autodestrukcja doprowadza do zniszczenia nie tylko limfocytów Th, ale i innych komórek odpornościowych, które znalazły się w pobliżu. ale i innych komórek odpornościowych, które znalazły się w pobliżu. Nie będziemy w tym filmie wchodzić w szczegóły, ale ostatecznie tracimy znacznie więcej komórek obronnych, aniżeli tych, które zostały zakażone, dlatego ten ogromny spadek liczby komórek CD4 to tylko wierzchołek góry lodowej. Tracimy ogromną ilość limfocytów T. W tym samym czasie poziom wiremii HIV rośnie, więc coraz więcej komórek ulega zakażeniu. Chciałbym zwrócić uwagę także na to, że gdy poziom wiremii tak znacząco rośnie, a ilość komórek CD4 znacząco maleje, to przez tą ogromną ilość wirusa we krwi, na początku zakażenia istnieje największe ryzyko zakażenia innej osoby. na początku zakażenia istnieje największe ryzyko zakażenia innej osoby. Relatywnie dobrą wiadomością jest to, że w ciągu około miesiąca, układ odpornościowy zaczyna radzić sobie z sytuacją że w ciągu około miesiąca, układ odpornościowy zaczyna radzić sobie z sytuacją i tworzy przeciwciała anty-HIV. Przeciwciała skierowane przeciwko HIV. Dzięki nim ilość wirusa zaczyna maleć. I ten moment nazywamy serokonwersją. Gdy organizm zaczyna produkować przeciwciała przeciwko czemuś. Przeciwciała pomagają komórkom odpornościowym zwalczać patogen, Przeciwciała pomagają komórkom odpornościowym zwalczać patogen, dlatego od tego czasu zaczynamy obserwować spadek poziomu wiremii. dlatego od tego czasu zaczynamy obserwować spadek poziomu wiremii. Bo układ immunologiczny zaczyna do pewnego stopnia kontrolować zakażenie. Bo układ immunologiczny zaczyna do pewnego stopnia kontrolować zakażenie. Tym samym komórki CD4 zyskują szansę na odbudowę, bo we krwi jest mniej wirusa, który by je zakażał i niszczył. bo we krwi jest mniej wirusa, który by je zakażał i niszczył. Zastanawiasz się może, jak będziesz się czuć, kiedy w twoim organizmie toczy się istna wojna? Otóż będziesz się czuć bardzo źle, jak przy najgorszej w życiu grypie. Czyli po około miesiącu dochodzi do serokonwersji i organizm zaczyna zwalczać infekcję. Większość ludzi ma w tym czasie uciążliwe objawy grypopodobne, jak ból głowy, gorączka, ból gardła, bóle mięśni i stawów, jak ból głowy, gorączka, ból gardła, bóle mięśni i stawów, niektórzy mają powiększone węzły chłonne, zmęczenie i ogólne uczucie rozbicia. U niektórych pojawia się wysypka, a część osób ma nawet owrzodzenia jamy ustnej. Wszystko to objawy ostrego zakażenia HIV. Wszystko to objawy ostrego zakażenia HIV. Ten etap infekcji nazywamy ostrą chorobą retrowirusową. Ten etap infekcji nazywamy ostrą chorobą retrowirusową. Przyczyną wystąpienia tych objawów jest silna aktywacja układu immunologicznego, Przyczyną wystąpienia tych objawów jest silna aktywacja układu immunologicznego, ale także destrukcja komórek CD4, z których uwolnione zostają maleńkie cząsteczki sygnałowe z których uwolnione zostają maleńkie cząsteczki sygnałowe wywołujące silną reakcję zapalną w całym organizmie dając objawy, o których mówiliśmy. Wróćmy do naszego wykresu. Organizm nie jest w stanie doszczętnie pozbyć się wirusa, nawet pomimo pomocy przeciwciał. To dlatego, że A - układ odpornościowy ledwie nadąża za produkcją nowych cząstek wirusa. ledwie nadąża za produkcją nowych cząstek wirusa. I B - wirus zdążył już zająć miejsca bardzo trudno dostępne dla układu odpornościowego. Takie jak mózg, szpik kostny, czy narządy płciowe. Z tych dwóch powodów, wykresy te osiągają w pewnym momencie stan stabilizacji, Z tych dwóch powodów, wykresy te osiągają w pewnym momencie stan stabilizacji, w którym układ odpornościowy zabija HIV z prędkością podobną do replikacji wirusa. Dlatego te linie się do siebie zbliżają i w pewnym stopniu stabilizują. Dlatego te linie się do siebie zbliżają i w pewnym stopniu stabilizują. Mamy wtedy do czynienia z drugim etapem zakażenia HIV, Mamy wtedy do czynienia z drugim etapem zakażenia HIV, czyli fazą latencji klinicznej. Ostra choroba retrowirusowa to etap pierwszy. W fazie latencji nie obserwuje się żadnych objawów zakażenia HIV, pacjenci najczęściej przechodzą ją bezobjawowo. Nadal mogą zarażać innych, ale nie mają objawów lub są one łagodne. Nadal mogą zarażać innych, ale nie mają objawów lub są one łagodne. Bez leczenia, faza ta trwa około 10 lat. Mówiłem, że te wykresy się stabilizują, ale w rzeczywistości HIV nadal replikuje i odrobinę więcej komórek CD4 umiera, niż się tworzy. i odrobinę więcej komórek CD4 umiera, niż się tworzy. Dlatego po długim okresie czasu, po drugiej fazie zakażenia, jeśli nie wdroży się leczenia, HIV znów przejmie kontrolę nad układem odpornościowym i znów pojawią się objawy, takie jak gorączka, bóle mięśni, czy powiększenie węzłów chłonnych, bardzo zbliżone do ostrej fazy zakażenia, z podobnych powodów co poprzednio. Wielu ludzi doświadcza w tym okresie także spadku masy ciała. Wielu ludzi doświadcza w tym okresie także spadku masy ciała. HIV powoduje, że zużywamy znacznie więcej energii niż normalnie, a do tego uniemożliwia prawidłowe pobieranie składników odżywczych z pokarmu, a do tego uniemożliwia prawidłowe pobieranie składników odżywczych z pokarmu, dlatego często dochodzi do znacznego spadku masy ciała. dlatego często dochodzi do znacznego spadku masy ciała. I ostatecznie, kiedy ilość komórek CD4 osiąga krytycznie małą liczbę i układ odpornościowy staje się niefunkcjonalny wchodzimy w fazę AIDS. To tak, jakbyśmy w ogóle nie mieli odporności. Na tym etapie, bakterie i wirusy, które w normalnych warunkach nigdy nie byłyby w stanie przeciwstawić się nawet osłabionemu układowi immunologicznemu zaczynają wywoływać choroby. Tego typu schorzenia definiujemy jako choroby wskaźnikowe AIDS. Tego typu schorzenia definiujemy jako choroby wskaźnikowe AIDS. Bo jeśli ktoś na nie choruje, to znaczy, że na pewno nie ma normalnej odporności. To po prostu by się nie zdarzyło, albo byłoby przynajmniej bardzo nietypowe. Gdy któraś z tych chorób wystąpi, to już silne podejrzenie AIDS, a nie tylko zakażenia HIV. Dlatego choroby wskaźnikowe AIDS. Przykładami takich chorób są dwa grzybicze zapalenia płuc. Pierwsze to pneumocystoza, a drugie kryptokokoza. To jedne z częstszych chorób wskaźnikowych AIDS. I jeszcze raz, takie infekcje nie mają miejsca, jeśli odporność działa choć w niewielkim stopniu. Zanim rozpoznamy u kogoś AIDS, musi być spełnione co najmniej jedno z dwóch kryteriów. Albo bardzo mała ilość komórek CD4 we krwi, bardzo mała, czyli dokładnie poniżej 200 komórek CD4 na mikrolitr krwi. bardzo mała, czyli dokładnie poniżej 200 komórek CD4 na mikrolitr krwi. Norma limfocytów CD4 we krwi wynosi od 1000 do 1100 komórek CD4 na mikrolitr. wynosi od 1000 do 1100 komórek CD4 na mikrolitr. Albo, bez względu na ilość komórek CD4, obecność choroby wskaźnikowej AIDS, na przykład jednej z tych, które wymieniłem. Dopiero wtedy można powiedzieć, że ktoś ma AIDS. Jak na pewno się domyślasz, ciężkie komplikacje tych poważnych zakażeń, ciężkie komplikacje tych poważnych zakażeń, na które narażona jest osoba z AIDS są przyczyną śmierci. Olbrzymia ilość kopii wirusa w organizmie i krytycznie mała ilość limfocytów Th CD4 we krwi są przyczyną znacznego upośledzenia odporności organizmu, jakim jest AIDS, są przyczyną znacznego upośledzenia odporności organizmu, jakim jest AIDS, który doprowadza do bardzo szybkiego i ciężkiego przebiegu każdego zakażenia od A do Z, a w efekcie - do śmierci.