If you're seeing this message, it means we're having trouble loading external resources on our website.

Jeżeli jesteś za filtrem sieci web, prosimy, upewnij się, że domeny *.kastatic.org i *.kasandbox.org są odblokowane.

Główna zawartość

Aldosteron usuwa kwasy z krwi — film z polskimi napisami

Zobacz, jak aldosteron pomaga komórkom wstawkowym alfa w pozbyciu się protonów (kwasów) z krwi. Rishi jest pediatrą, zajmującym się chorobami zakaźnymi i pracuje w Khan Academy. Stworzone przez: Rishi Desai.

Chcesz dołączyć do dyskusji?

Na razie brak głosów w dyskusji
Rozumiesz angielski? Kliknij tutaj, aby zobaczyć więcej dyskusji na angielskiej wersji strony Khan Academy.

Transkrypcja filmu video

W ostatnim filmie, mówiliśmy o aldosteronie i o tym, jak działa w komórkach głównych. I mówiliśmy o dwóch głównych rolach, czyli obniżaniu poziomu jonów potasu oraz zwiększaniu ilości wody i jonów sodu. W taki sposób działa on na komórkę główną. Aldosteron działa również w innym rodzaju komórek. Ma tam do wykonania ważną pracę. Pozwól, że zrobię trochę miejsca na naszym ekranie. Pomówmy o drugim rodzaju komórek. To jest komórka wstawkowa alfa. Narysuje ją tutaj kolorem żółtym. To jest komórka wstawkowa alfa. Główną rolą tej komórki jest pozbywanie się protonów. Pamiętaj, że protony reprezentują kwasy. Jeśli mamy komórki wstawkowe alfa, to możesz się domyślić, że będą również komórki wstawkowe beta. I komórki wstawkowe beta, w wiele sposobów, są przeciwieństwem komórek alfa. I komórki beta próbują utrzymać kwasy. Będziemy teraz mówić, jak krew lub raczej organizm pozbywa się kwasów. W przyszłym filmie, pomówimy o komórkach beta które zatrzymują kwasy. Tutaj mamy naczynie krwionośne. To jest naczynie włosowate okołokanalikowe. I biegnie wzdłuż naszej komórki. Krew, która się w nim znajduje ma zbyt kwaśny odczyn. Pozwól, że przesunę ekran trochę w dół, aby Ci to pokazać. Jesteśmy tutaj. W tym przypadku, będziemy tutaj mieli znowu powierzchnię podstawno-boczną. A to jest powierzchnia apikalna, tak? Mamy nasze dwie powierzchnie, i abyś dobrze się zorientował, jak to wygląda, chciałbym narysować kolejną komórkę tutaj. Pamiętasz, to jest miejsce, w który mocz jest zbierany. O nie, namalowałem to za małe. Mocz jest zbierany tutaj. Po drugiej stronie mamy krew. W naszym przypadku, wyobraźmy sobie, że krew jest trochę zbyt kwasowa. Bardziej kwaśna niż byśmy chcieli. Narysuję tutaj małe protony. Mamy ich tutaj zbyt dużo, co nie? Zbyt kwasowe środowisko. Zbyt wiele protonów. I nasz cel, nasze ciało chciałoby pozbyć się niektórych z nich, co nie? Chcielibyśmy się pozbyć niektórych z tych protonów, aby krew stała się mniej kwaśna. Tutaj rolę odgrywa komórka wstawkowa alfa. Nasze komórki wytwarzają dwutlenek węgla oraz wodę. Powiedziałem wytwarzają, ponieważ niszczymy cukry, tak? A cukier na samym końcu procesu będzie przetworzony w dwutlenek węgla oraz wodę. Wszystkie komórki wytwarzają dwutlenek węgla oraz wodę. I kiedy te cząsteczki spotkają się wewnątrz komórki, pojawia się enzym w komórkach wstawkowych alfa nazywany anhydrazą węglanową. I to co robi, to pomaga przetworzyć dwutlenek węgla oraz wodę w protony oraz wodorowęglany. To jest wodorowęglan. HCO3 minus. I jeśli policzysz wszystko, to doda się do siebie. Węgiel znajduje się w wodorowęglanie. Również wszystkie tleny trafiają do cząsteczki wodorowęglanu, to co zostaje to mały uroczy proton. I wodorowęglan. Więc wodorowęglan, świetnie byłoby, gdyby jakkolwiek mógłby ten wodorowęglan trafić do krwi. To byłoby fantastyczne, co nie? Ponieważ wtedy mógłby zneutralizować jeden z tych małych protonów. Okazuje się, że mamy mały przekaźnik na powierzchni podstawno-bocznej. Znajduje się tutaj mały przekaźnik. I wysyła on ten wodorowęglan tutaj. Ten wodorowęglan kończy po tej stronie. I w ramach wymiany zabiera jeden jon chloru. Dobra. Więc zabrany jest jon chloru, który jest teraz po tej stronie. Wrócimy do tego chloru za chwilę. Wodorowęglan, dzieje się tu trochę magii, ten wodorowęglan zwiąże ten proton, i zajdzie reakcja odwrotna. Wrócą z powrotem do wody i dwutlenku węgla. Dobra? Wrócą do wody i dwutlenku węgla. Co pozwoliło nam to osiągnąć? Nie zostaliśmy dłużej z żadnym wodorowęglanem we krwi, co jest dobre. Jest to świetna rzecz, bo pozbyliśmy się protonu, tak? Ponieważ mamy teraz wodę oraz dwutlenek węgla. I dwutlenek węgla jest usuwany podczas oddychania. A woda to woda, więc świetnie to wyszło. Doprowadziliśmy do czegoś, naprawdę super. Pozbyliśmy się protonu, uzyskaliśmy trochę wody oraz dwutlenek węgla, który zostanie wydalony podczas oddychania przez płuca, gdy krew do nich dotrze. Jest to świetne dla krwi, ponieważ pozbyto się z niej trochę kwasów, co było naszym celem. Jeśli teraz o tym pomyślisz, to nie wyjaśniłem kilku rzeczy. Mamy tutaj jon chloru, do którego mieliśmy wrócić. Pomówmy o nim teraz. Mamy tutaj małe kanały dla jonów chloru, więc mogą one przedostać się do krwi. To całkiem wygodnie, co nie? Cały proces może być kontynuowany, i wszystko wygląda dobrze. Ale wciąż utknęliśmy z protonem. Wciąż mamy ten proton. Musimy wymyślić coś, co pozwoli się go pozbyć. Ilość tych protonów będzie rosnąć, co nie? Jeśli ten proces będzie zachodził, powiedźmy, że ten proces cały czas jest kontynuowany. Będziemy mieć coraz więcej i więcej protonów, co nie? Zobaczymy, jak wodorowęglany pomogą w ostatecznym pozbyciu się tych protonów. Ale wciąż coraz więcej protonów pojawia się tutaj, co nie? Każdy proton, którego pozbędziemy się we krwi trafi do komórki. Więc pod koniec dnia, musimy wymyślić, jak pozbyć się protonów w komórce. Tutaj, ważną rolę odgrywa aldosteron. Mamy te małe, fajne transportery. Ich praca wymaga energii, więc nie działają za darmo. Będą potrzebować energii. Narysuję to teraz, aby nie zapomnieć. Będzie potrzebna energia, ATP, aby te przekaźniki mogły działać. To co robią, to wysyłają małe protony do moczu. Potem możesz je wydalić. Więc Twój mocz będzie miał trochę bardziej kwaśny odczyn, ale jest to całkiem pomocne, ponieważ lepiej jest mieć trochę bardziej kwaśny mocz i wydalić go do ubikacji, niż żeby krew miała kwaśny odczyn. Ponieważ to stanowi problem. Więc to są przekaźniki, które pomagają w pozbyciu się protonów. I te przekaźniki będą działały, będą wykonywały swoją pracę, gdy aldosteron będzie w pobliżu. Więc ostatecznie dowiedzieliśmy się, co aldosteron robi w komórkach. Sprawia, że te przekaźniki działają naprawdę bardzo dobrze. I pozwala na pozbycie się protonów. A jeśli możesz pozbyć się protonów, wtedy ten cały proces zaczyna całkiem nieźle pracować. Tak właściwie mamy inny przekaźnik, który pozwala na pozbycie się protonów. Narysuję to teraz. Ten przekaźnik nie będzie potrzebował energii. Możesz pomyśleć, jak pozbędzie się protonów, skoro nie potrzebuje energii? Narysuję najpierw proton, który przechodzi tędy. I za pierwszym razem wymaga to użycia energii, ale tutaj wykorzystywane jest coś innego. Wykorzystywany jest gradient. Pamiętasz te komórki. Narysuje to tutaj. Te komórki mają bardzo dużo jonów potasu. Tak? Ale niezbyt wiele jonów sodu Tak naprawdę wszystkie jony sodu znajdują się we krwi, tak? Narysuję te jony znajdujące się we krwi. Jony sodu to główne jony znajdujące się we krwi. Nie ma zbyt wiele tych jonów wewnątrz komórki. Więc trochę tych jonów może wejść do komórki. Powiesz, dobra, weźmiemy jon sodu do środka i ponieważ ten jon chce się dostać do wnętrza komórki, to będzie napędzało pracę tego przekaźnika, pozwalając protonowi na ucieczkę do moczu. Więc zamiast wykorzystać energię, wykorzystany zostaje gradient. Ten drugi przekaźnik jest również aktywowany przez aldosteron. Więc aldosteron naprawdę działa na te dwa przekaźniki i pomaga w pozbyciu się protonów. Tak właściwie to jest kilka przekaźników, które są ważne. Narysuje je teraz tutaj. Jest kolejny, który również będzie potrzebował energii. Narysuję tutaj to, żeby nie zapomnieć, że jest to ważne. Ten potrzebuje energii. I ten również pozwoli protonom na wypłynięcie, ponieważ to cała idea, aby protony nie były dłużej wewnątrz komórki, i można było je wykorzystać, tak aby komórki wstawkowe alfa nie stały się zbiorem kwasów. I zamiast jonów sodu wpływających do środka, w tym przypadku wykorzystywane są jony potasu. Jony potasu wracają do komórki. Teraz, możesz powiedzieć, że mamy tu pewien problem. Jony potasu nie będą chciały być w komórce. Ponieważ w niej znajdują się już dużo jonów potasu. I dlatego, ten przekaźnik potrzebuje energii. Widzisz już, dlaczego ten przekaźnik potrzebuje energii, podczas gdy ten działający w oparciu o jony sodu nie. Ponieważ jony potasu nie chcą być wewnątrz komórki. Muszą być wepchnięte do komórki. I to prowadzi do ostatniego punktu. Mówiliśmy o komórkach głównych, w rzeczywistości, we wszystkich komórkach, mamy pompy sodowo-potasowe na powierzchni podstawno-bocznej. Pamiętasz, jak o tym mówiliśmy? W przypadku komórek wstawkowych alfa nie jest inaczej. One również muszą utrzymać gradient sodowo-potasowy. Jony potasu będą transportowane do komórki. Dwa jony potasu. A trzy jony sodu będą wyrzucane z komórki. Tak? Więc trzy jony sodu będą wyrzucane na zewnątrz. I jeszcze raz powtórzę, wymaga to energii. Wymaga to energii. Mamy różne przekaźniki w komórkach wstawkowych alfa. Ale chciałbym, abyś skupił się na kluczowym koncepcie. A jest nim to, że chcesz się pozbyć kwasów ze krwi. Robisz to poprzez dostarczenie dodatkowych protonów lub wytworzenie dodatkowych protonów w komórkach wstawkowych. Zobaczyłeś, jak to działa. Ale triki polega na tym, co z nimi robisz. Musisz je wydalić do moczu. I to jest cały koncept. Pozbycie się kwasów przy pomocy moczu w procesie, który wymaga energii, podobnie, jak pompy ATP lub wykorzystanie sprytnego mechanizmu, jakim jest gradient, taki jak na przykład gradient jonów sodu. I obydwa te procesy, zaznaczę to jeszcze raz, ten I ten, są napędzane przez aldosteron. W taki sposób aldosteron działa w tych komórkach.