If you're seeing this message, it means we're having trouble loading external resources on our website.

Jeżeli jesteś za filtrem sieci web, prosimy, upewnij się, że domeny *.kastatic.org i *.kasandbox.org są odblokowane.

Główna zawartość

Trzepotanie przedsionków (AFL) — film z polskimi napisami

Stworzone przez: Bianca Yoo.

Chcesz dołączyć do dyskusji?

Na razie brak głosów w dyskusji
Rozumiesz angielski? Kliknij tutaj, aby zobaczyć więcej dyskusji na angielskiej wersji strony Khan Academy.

Transkrypcja filmu video

Trzepotanie przedsionków jest jedną z arytmii serca. Innymi słowy to po prostu trzepotanie, które jest jednym z częstoskurczów nadkomorowych. Pamiętajmy, że głównym rozrusznikiem serca jest węzeł SA, który wysyła synał do węzła AV, który następnie przewodzi sygnał do dolnej połowy serca, a to powoduje skurcz komór. Na wypadek gdyby węzeł SA nie działał, serce ma kilka "zapasowych" rozruszników zwanych ogniskami automatyzmu. Te zapasowe stymulatory uruchamiają się tylko, gdy sygnał z węzła SA nie jest wydajny lub nie dociera do węzła AV. Częstotliwość [sygnałów] waha się między 60 80 uderzeń na minutę (angielski skrót BPM - beats per minute). W trzepotaniu przedsionków istnieje naprawdę pobudliwy automatyzm. Narysuję to na fioletowo. Pobudzenie osiąga częstotliwość pomiędzy 250 a 300 uderzeń na minutę, co jest dużo szybsze niż w reszcie ognisk [wysyłania sygnałów]. Sygnał elektryczny kieruje się po okręgu i znowu wykonuje taki ruch i tak dalej. Powoduje to, że przedsionki kurczą się w tempie od 250 do 300 uderzeń na minutę. Za każdym razem, gdy sygnał się rozchodzi, dochodzi do węzła AV, który przewodzi sygnał do dolnej połowy serca i powoduje kurczenie się komór. Można by pomyśleć, że komory też będą się kurczyć z częstostliwością od 250 do 300 uderzeń na minutę, ale w rzeczywistości komory zwykle się kurczą w tempie wolniejszym - ok. 150 uderzeń na minutę. Dlaczego tak jest? Dlatego, że w węźle AV występuje mechanizm nazywany okresem refrakcji. Dotyczy to też innych tkanek. Po przewodzeniu sygnału przez węzeł AV do dolnej połowy serca, następuje "okno czasowe" [pauza], zwane okresem refrakcji, gdzie węzeł AV nie może ponownie [przekazać sygnału], nawet jeśli taki sygnał otrzyma. To taki mechanizm wsparcia, aby zapobiec przeciążenia węzła AV, co ochrania też w następstwie komory od zbyt szybkiego skurczu. Spójrzmy na EKG [u pacjenta] z trzepotaniem przedsionków. Zobaczysz wiele załamków P i regularne odstępy QRS. Przez słowo "regularnie" rozumiem, że przestrzeń od przedziału R do R będzie taka sama jak [następny] od R do R. Wtedy te przedziały są takie same. Dlaczego mamy wielokrotne fale P? Trzeba pamiętać o pobudliwej automatyzacji. W przenośni to tak jakby wystąpiło "przepalenie". Nie ma przewodzenia sygnału przez węzeł AV za każdym razem ze względu na okres refrakcji. Na przykład tutaj mamy skupienie sygnałów powodujące kurczenie przedsionków. Uderzenie w węzeł, przewodzenie i złożenie [załamka] QRS i ponownie występuje próba wystąpienia sygnału, ale ponieważ jest okres refrakcji, sygnał nie będzie przewodzony przez węzeł AV i nie wystąpi kolejny [załamek] QRS. Zamiast tego zobaczyć będzie można kolejną falę P podczas ponownej próby "wypuszczenia" sygnału. W tym przykładzie mamy 3 załamki P dla każdego załamka QRS. Nazywa się więc to przewodzeniem 3:1 (trzy do jednego). W trzepotaniu przedsionków może być też przewodzenie 2:1 (dwa do jednego) przy 2 załamkach P i każdego załamka QRS lub nawet 4, a nawet 5 załamków P dla każdego załamka QRS. Jednak ten przykład to akurat przewodzenie 3:1 (trzy do jednego). Gdy przyjrzysz się uważnie, to możesz zauważyć, że linie, które tworzą fale P stanowią pewien wzór i przypominają trochę zęby piły. Mówi się, że klasyczne trzepotanie przedsionków ma wzór zębów piły, a zęby piły to fale P.