Japonia: wprowadzenie

Japonia jest krajem wyspiarskim składającym się z czterech głównych i szeregu mniejszych wysp. Wyspy te tworzą łuk wzdłuż wybrzeża Pacyfiku w północno-wschodniej Azji, wchodząc w skład wulkanicznego "ognistego pierścienia Pacyfiku". Łańcuch tych wysp, o powierzchni lądowej około 388 000 kilometrów kwadratowych, mierzy między północą a południem więcej niż 2400 kilometrów, będąc szerokim na niecałe 210 kilometrów. Gdyby ułożyć Wyspy Japońskie wzdłuż wybrzeża Północnej Ameryki, rozciągałyby się one od północnej części stanu Waszyngton do południowego krańca meksykańskiego Baja California. W efekcie klimat Japonii jest bardzo zróżnicowany.

Najbliższymi sąsiadami Japonii są Rosja, Korea i Chiny. We wczesnym stadium historii, Półwysep Koreański stanowił pomost pomiędzy Japonią i rozległymi ziemiami Chin, kolebką wielkich cywilizacji. Później, Japonia stworzyła bezpośrednie połączenia morskie z Chinami. Jako wyspiarze, Japończycy byli świadomi swojego fizycznego odizolowania od świata już od starożytnych dziejów. Izolacja ta miała też swoje dobre strony: przez długi okres japońskiej historii morze ochraniało kraj przed inwazjami. Japończycy również kontrolowali kontakty międzynarodowe przez zwiększanie, ograniczanie lub czasami przerywanie relacji dyplomatycznych z innymi nacjami.

Pomimo takiego przejmowania się zarządzaniem kontaktami z zewnętrznym światem, wielu Japończyków było zaciekawionych, podziwiało i badało różne aspekty zagranicznych kultur kiedy tylko pojawiały się one u ich macierzystych brzegów. Podczas okresów izolacji, Japończycy przetwarzali zagraniczne wpływy i, bazując na swoich gustach oraz potrzebach, przekształcali je w specyficzne japońskie formy i style.