Leczenie schizofrenii — film z polskimi napisami

Leczenie schizofrenii to trudna sprawa. Zazwyczaj głównym problemem, którym chcemy się zająć są objawy psychotyczne, takie jak halucynacje i urojenia. Używamy w tym celu leków przeciwpsychotycznych. Można podzielić leki przeciwpsychotyczne na leki stare zwane czasami lekami przeciwpsychotycznymi pierwszej generacji, a w skrócie FGA [w Polsce skrót: LPPI] Również są one nazywane lekami typowymi. Nowe leki są natomiast zwane lekami przecipsychotycznymi drugiej generacji lub SGA [w Polsce skrót: LPPII]. Inaczej również nazywane lekami atypowymi. Większość z nich działa poprzez blokowanie specyficznego rodzaju receptora zwanego receptorem dopaminergicznym D2. Nie jesteśmy pewni dlaczego blokowanie tych receptorów pomaga w walce w objawami psychotycznymi. Po prostu wiemy, że są to leki pomocne dla większości osób, które je przyjmują. Leki SGA (drugiej generacji) są obecnie bardziej preferowane niż leki FGA (pierwszej generacji), ponieważ mają mniej działań niepożądanych takich jak wywoływanie zaburzeń ruchu jak Parkinsonizm. Te działania uboczne związane z ruchem zwane są także pozapiramidowymi skutkami ubocznymi. Główną różnicą między lekami pierwszej a drugiej generacji jest to, że leki drugiej generacji są uważane ze leki mające tendencję do blokowania receptora serotoninowego 5HT2 w większym stopniu niż leki pierwszej generacji oraz blokujące receptory dopaminy w mniejszym stopniu niż leki pierwszej generacji. Wykazano, że to prowadzi to do mniejszej liczby pozapiramidowych działań niepożądanych. To nie znaczy jednak, że nie mają żadnych działań niepożądanych. Skutki uboczne leków drugiej generacji będą zależne od ich rodzaju. Dobrze, zatem w zależności na jakim etapie [choroby] jest dana osoba, będziemy się skupiali na różnych sposobach leczenia. Załóżmy, że ktoś ma pierwszy etap psychozy i chcemy to leczyć. Powiemy, że takie osoby mają ostrą fazę [choroby] i ostra faza jest bardzo wczesnym etapem [choroby], gdzie dana osoba ma swoje pierwsze epizody psychozy. W tym etapie może następować nawrót epizodów psychoz po tym, jak był czas, gdy ich nie było. Naszym celem tutaj jest zmniejszenie nasilenia myśli i zachowań psychotycznych. Pacjenci, którzy mają pierwsze epizody [psychoz] często lepiej odpowiadają [na leczenie] niż pacjenci z nawracającymi [psychozami] przez co mogą przyjmować mniejsze dawki leków. Ponieważ każdy odpowiada w różny sposób na leki przeciwpsychotyczne, często są one "testowane" tak, aby znaleźć odpowiedni lek przeciwpsychotyczny dla każdej osoby. Powiedzmy, że dajemy naszemu pacjentowi lek pierwszej generacji i wydaje się, że pomaga on w objawach psychotycznych, czyli takich jak urojenia i halucynacje. Takie objawy mają tendencję do wyciszania się, ale pacjenci doświadczają objawów spazmatycznych i odruchów będących efektami ubocznymi. Wiedząc o tym, możemy przejść na leki drugiej generacji, które mają tendencję do mniejszej liczny odruchów powiązanych ze skutkami ubocznymi. Po tych próbach stosowania różnych leków, w końcu znajdujemy te, które są odpowiednie dla danego pacjenta i jego objawy są rozsądnie kontrolowane. W tym momencie zasadniczo [pacjent] wychodzi z fazy ostrej i wchodzi w fazę stabilną/utrzymania. Naszym celem w tej fazie jest zapobiec nawrotom. Zatem minimalizujemy objawy i próbujemy poprawić jakość różnym obszarom życia, które zostały osłabione takie jak relacje czy możliwość pracy. W tym momencie, można dodać terapię do planu leczenia, aby wspomóc [leczenie]. Możemy skupić się na takich rzeczach jak redukcja stresu, a także tworzenie sieci wsparcia [dla pacjenta] od rodziny i przyjaciół. Na koniec podkreślmy znaczenie zmniejszenia użycia leków i alkoholu. Teraz, w tej fazie leczenia, nawet jeśli objawy psychotyczne są pod kontrolą, opanowanie skutków ubocznych leków, same w sobie, jest bardzo ważną częścią leczenia Schizofrenii i poprawy jakości życia. Teraz, pomocny mnemonik, który pomoże Ci znaleźć skutki uboczne. Jest to SHE WAS ME, co oznacza SEDATION (pol. sedacja), czyli stan spokoju lub snu, HYPOTENSION (pol. hipotensja), czyli niskie ciśnienie krwi, EXTRAPYRAMIDAL (pol. pozapiramidowe) odruchy, WEIGHT (pol. masa) jak przybieranie na masie, ANTICHOLINERGIC (pol. antycholinergiczne) [objawy], takie jak suchość w ustach, niewyraźne widzenie, zaparcia, SEXUAL (pol. seksualne) dysfunkcje, METABOLIC (pol. metaboliczne) [objawy] lub tolerancja glukozy oraz ENDOCRINE (pol. endokrynologiczne) [objawy] jak hiperprolaktynemia, w której jest wysokie stężenie prolaktyny we krwi. Wielokrotnie Schizofrenia może przejść w inne objawy, oprócz psychozy, racja? Przykładowo w depresję lub maniakalną depresję. Depresję często leczy się antydepresantami, a epizody depresji maniakalnej można leczyć stabilizatorami nastroju. Zatem przy tym wszystkim co już wiemy, jakie zazwyczaj jest rokowanie dla pacjentów? Niestety nawroty [choroby] są stosunkowo częste. Nawet u pacjentów, u których włączono leki przeciwpsychotyczne, nawroty zajmuję około 20% czasu. Jednak osoby, które nie są leczone lekami przeciwpsychotycznymi ryzyko nawrotu jest znacznie wyższe i tacy pacjenci mają około 75% szans na nawrót [choroby]. Dodatkowo po każdym nawrocie, linia określająca stabilność funkcjonowania [w chorobie] zwykle ulega pogorszeniu. Zatem, jeśli obecnie masz stan stabilny [choroby] i jesteś leczony, ale wciąż występują działania niepożądane i objawy po epizodzie nawrotu psychozy, można [wtedy] powrócić do "linii bazowej" [choroby] gorszej niż poprzednio. Jest kilka czynników, które wydają się być związane z gorszym rokowaniem. Jednym z nich jest płeć męska, ale nie do końca jesteśmy pewni dlaczego. Wydaje się, że również wczesny początek [choroby] jest związany z gorszym rokowaniem. I wreszcie silne obciążenie Schizofrenią w wywiadzie rodzinnym, czyli im więcej członków rodziny choruje na schizofrenię, tym gorsze jest rokowanie. Warto powiedzieć, że [tzw.] pozytywne objawy jak urojenia, halucynacje i chaotyczne myślenie i zachowanie typowo poprawia się po czasie i leczeniu. Niestety jednak [tzw.] negatywne objawy, mogą osłabiać życie towarzyskie, objawy takie jak apatia czy osłabiony afekt. Mają one tendencję do pogarszania się w czasie. Tutaj również trudno wyjaśnić, dlaczego tak jest. Kolejnym problemem z leczeniem Schizofrenii jest nieprzestrzeganie przyjmowania/stosowania leków i zabiegów. To jest ogromny, ogromny problem. Około 50% pacjentów w ciągu pierwszych dwóch lat nie będzie postępowało zgodnie z zaleceniami, co może pogorszyć rokowanie jeszcze bardziej.