Główna zawartość
Kurs: AP®︎ Biology (2018) > Rozdział 10
Lekcja 4: Fotooddychanie: rośliny C3, C4 i CAMFotooddychanie
Fotoddychanie jest nieekonomiczną ścieżką, która konkuruje z cyklem Calvina. Zaczyna się, kiedy rubisco łączy się z tlenem zamiast z dwutlenkiem węgla. Tłumaczenie na język polski zrealizowane przez Fundację Edukacja dla Przyszłości dzięki wsparciu Fundacji „HASCO-LEK".
Wprowadzenie
Czy masz przyjaciół, którzy są niesamowitymi ludźmi, ale też tymi, którzy mają jakiś zły nawyk? Może odkładają sprawy na później, zapominają o urodzinach lub nawet nigdy nie pamiętają umyć zębów. Nie przestaniesz być ich przyjaciółmi z tych powodów, ale jeszcze od czasu do czasu możesz marzyć, że poprawią swoje zachowanie.
Karboksylaza rybulozo-1,5-bisfosforanu (rubisco), kluczowy enzym fotosyntezy, jest molekularnym odpowiednikiem dobrego przyjaciela ze złym nawykiem. W procesie asymilacji węgla, rubisco włącza dwutlenek węgla ( ) do cząsteczki organicznej podczas pierwszego etapu cyklu Calvina. Rubisco jest tak ważny dla roślin, ponieważ wytwarza a nawet więcej rozpuszczalnych białek w typowym liściu . Ale rubisco ma także główną wadę: zamiast zawsze wykorzystywać jako substrat, czasami korzysta zamiast tego z .
Ta reakcja uboczna rozpoczyna ścieżkę nazywaną fotooddychaniem, która, zamiast asymilować węgiel, w rzeczywistości prowadzi do utraty dopiero co zasymilowanego węgla w postaci . Fotooddychanie marnuje energię i zmniejsza syntezę cukru, więc kiedy rubisco rozpoczyna tą ścieżkę, popełnia molekularne faux pas.
W tym artykule zbadamy dlaczego fotooddychanie ma miejsce, kiedy jest najbardziej prawdopodobne, że zajdzie (wskazówka: pomyśl o warunkach gorących i suchych) i jak ono w rzeczywistości działa.
Rubisco wiąże się z lub
Jak zobaczyliśmy we wstępie, enzym rubisco może wykorzystywać albo albo jako substrat. Rubisco wykorzystuje jakąkolwiek cząsteczkę, która połączy się z pięciowęglową cząsteczką nazywaną rybulozo-1,5-bisfosforanem. Reakcja, która zużywa jest pierwszym etapem cyklu Calvina i prowadzi do syntezy cukru. Reakcja, która wykorzystuje jest pierwszym etapem fotooddychania, które marnuje energię i "odwraca" działanie cyklu Calvina .
Co warunkuje to, jak często zostaje "wybrany" każdy z substratów? Dwoma kluczowymi czynnikami są względne stężenie i , oraz temperatura.
Kiedy roślina ma swoje aparaty szparkowe lub pory w liściach otwarte - dyfunduje do liścia a para woda dyfunduje z nich i fotooddychanie jest ograniczane. Jednakże kiedy roślina zamyka swoje aparaty szparkowe - np. aby zmniejszyć utratę wody przez parowanie— z fotosyntezy nagromadza się w liściu. W tych warunkach, fotooddychanie zwiększa się z powodu wyższego stosunku do .
Ponadto rubisco ma większe powinowactwo do , kiedy temperatura wzrasta. W średnich temperaturach, powinowactwo rubisco (skłonność do przyłączania) jest około razy większa niż jego powinowactwo do . W wysokich temperaturach, rubisco jest jednak mniej zdolne do rozróżniania cząsteczek i wychwytuje tlen częściej .
Rezultat tego jest taki, że gorące, suche warunki wydają się powodować wzrost fotooddychania—chyba że rośliny mają specjalne cechy, które mogą zminimalizować ten problem. Możesz dowiedzieć się więcej o roślinnnych "obejściach" tego problemu w filmach o roślinach C4 i roślinach CAM.
Fotooddychanie marnuje energię i zabiera węgiel
Fotooddychanie rozpoczyna się w chloroplastach, kiedy rubisco przyłącza się do rybulozo-1,5-bisfosforanu w reakcji utleniania. Wytwarzane są dwie cząsteczki: związek trójwęglowy, 3-fosfoglicerynian i związek dwuwęglowy, fosfoglikolan. 3-fosfoglicerynian jest zwykłym produktem pośrednim w cyklu Calvina, natomiast fosfoglikolan nie może wejść do cyklu, więc dwa węgle zostają usunięte lub "ukradzione" z cyklu .
Aby odzyskać część utraconego węgla, rośliny przeprowadzają fosfoglikolan przez serię reakcji, które wymagają przemieszczania się pomiędzy różnymi organellami. Trzy czwarte węgla, który jest wprowadzany na tą ścieżkę jako fosfoglikolan jest odzyskiwana, podczas gdy jedna czwarta jest tracona jako .
Na poniższym diagramie możesz zobaczyć porównanie fotooddychania ze zwykłym cyklem Calvina, pokazujące ile jest uzyskiwane zasymilowanego węgla lub tracone, kiedy lub jest przyłączanych do rubisco. Fotooddychanie powoduje utratę zasymilowanych atomów węgla w takich warunkach a cykl Calvina skutkuje zyskiem atomów zasymilowanego węgla.
Fotooddychanie z pewnością nie jest zwycięstwem z punktu widzenia asymilacji węgla. Jednak może ono mieć inne korzyści dla roślin. Są dowody na to, że fotooddychanie może mieć efekty ochronne (przeciwdziałając uszkodzeniom powodowanym przez światło w w cząsteczkach zaangażowanych w fotosyntezę), pomagać w utrzymywaniu równowagi redox w komórce i wspierać reakcje odpornościowe roślin .
Chcesz dołączyć do dyskusji?
- Czy nie ma do tłumaczenia artykułów osób lepiej znających język polski? W tym tłumaczeniu roi się od niezręczności zmniejszających czytelność tekstu. Jeśli cel takiego tłumaczenia jest edukacyjny, powinna to robić osoba odpowiednio wyedukowana. Nie musimy być humanistami, by poprawnie pisać i mówić po polsku!(1 głos)