Michał Anioł: Rzeźbiarz, malarz, architekt i poeta

Michał Anioł był znany jako „il divino” (po polsku „boski”) i łatwo nam zrozumieć dlaczego. Tak wiele z tego co stworzył, wydaje się nam nadludzkie.

Kiedy Michał Anioł miał niecałe trzydzieści lat, wyrzeźbił pięciometrowego Dawida. Ten kolos wydawał się współczesnym rywalizować ze starożytnymi rzeźbami greckimi i rzymskimi, a nawet je przewyższać. David i późniejsze rzeźby, takie jak Mojżesz i Niewolnicy, ukazały zdumiewającą zdolność Michała Anioła do sprawiania, aby marmur wyglądał jak żywe ciało. Tak bardzo, że trudno sobie wyobrazić, że zostały stworzone młotkiem i dłutem.

Jeśli spojrzymy na sufit Kaplicy Sykstyńskiej w Rzymie, z jej eleganckimi aktami i potężnymi postaciami, a także na obecnie ikoniczny obraz Stworzenia Adama, zauważymy że Michał Anioł ustanowił nowy standard malowania postaci ludzkiej, w którym ciało nie było tylko aktorem w opowieści, ale też wyrażało samo siebie emocjonalnie i duchowo.

Jest też jego architektura, w której Michał Anioł przearanżował dawne formy na zupełnie nowe, wówczas uchodzące za kontrowersyjne, sposoby. Nic więc dziwnego, że Vasari, który znał Michała Anioła, pisał o tym jak Michał Anioł wyróżniał się we wszystkich trzech sztukach: malarstwie, rzeźbie i architekturze:

"wielki Władca Nieba spojrzał w dół i [...] postanowił [...] wysłać na ziemię geniusza obeznanego w każdej sztuce [...] Obdarzył go prawdziwie moralną filozofią i poetyckim duchem, aby świat mógł podziwiać niezwykłość jego życia i dzieł oraz wszystkich jego działań, które wydają się raczej boskie niż ziemskie."

Michał Anioł był także poetą. W poniższym wierszu Michał Anioł ukazuje nam w swojej sztuce współistnienie miłości do ludzkiego (szczególnie męskiego) ciała, jak i Boga.

Rzeźba, pierwsza ze sztuk, zachwyca
Wciąż silny i zdrowy: każdy ruch, każda kończyna, każda kość
Otrzymują życie, a oto ciało człowieka się unosi,
Oddycha żywe, w wosku lub glinie lub kamieniu.
Ach, jeśli niepohamowany gniew czasu zniszczy,
Lub okaleczy posąg, który człowiek buduje sam,
Jego piękno wciąż pozostanie i można je będzie prześledzić z powrotem do źródła, które wypływa z siebie.

Autorami eseju są dr Beth Harris i dr Steven Zucker.

Dodatkowe materiały w języku angielskim:

A virtual tour of the Sistine Chapel
Michelangelo's poetry at Poetry Archive

Chcesz dołączyć do dyskusji?

Zaloguj się

Sortuj według

Na razie brak głosów w dyskusji

Rozumiesz angielski? Kliknij tutaj, aby zobaczyć więcej dyskusji na angielskiej wersji strony Khan Academy.