If you're seeing this message, it means we're having trouble loading external resources on our website.

Jeżeli jesteś za filtrem sieci web, prosimy, upewnij się, że domeny *.kastatic.org i *.kasandbox.org są odblokowane.

Główna zawartość

Mechanizmy ewolucji

Gdy populacja znajduje się w stanie równowagi Hardy'ego-Weinberga to nie ewoluuje. Dowiedz się, w jaki sposób naruszenia założeń Hardy'ego-Weinberga prowadzą do ewolucji.

Kluczowe punkty:

  • Gdy populacja znajduje się w równowadze Hardy'ego-Weinberga dla danego genu, oznacza to, że nie podlega zmianom ewolucyjnym, a częstości alleli pozostają takie same na przestrzeni pokoleń.
  • Istnieje pięć podstawowych założeń prawa Hardy'ego-Weinberga: brak mutacji, kojarzenie losowe, brak przepływu genów, nieskończona wielkość populacji i brak doboru naturalnego.
  • Jeżeli te założenia dla danego genu nie są spełnione, populacja może pod względem tego genu ewoluować (częstość występowania alleli genu może się zmieniać).
  • Mechanizmy ewolucji korelują z naruszeniami poszczególnych założeń prawa Hardy'ego-Weinberga. Są to: mutacje, kojarzenie nielosowe, przepływ genów, skończona wielkość populacji (dryf genetyczny) i dobór naturalny.

Wprowadzenie

W naturze populacje zwykle podlegają zmianom. Trawa na otwartej łące, wilki w lesie, a nawet bakterie w ciele człowieka to naturalne populacje. I jest bardzo prawdopodobnym, że wszystkie te populacje, przynajmniej pod względem niektórych z ich genów, ewoluują. Ewolucja zachodzi tu i teraz!
Oczywiście nie oznacza to, że populacje te maszerują w kierunku ostatecznego stanu doskonałości. Ewolucja oznacza tylko, że populacja zmienia się pod względem swojej struktury genetycznej na przestrzeni pokoleń. A zmiany te mogą być subtelne—na przykład w populacji wilka może wystąpić przesunięcie częstości występowania wariantu genu w kierunku czarnego, a nie szarego futra. Czasami ten rodzaj zmian wynika z doboru naturalnegoj. W innych przypadkach wynika z migracji nowych organizmów do populacji lub z wydarzeń losowych —ewolucyjnego "szczęścia w losowaniu".
W tym artykule przeanalizujemy co to znaczy, że populacja ewoluuje. Przyjrzymy się (rzadko spełnionemu) zestawowi warunków wymaganych do tego, aby populacja nie podlegała ewolucji oraz zbadamy jak to się dzieje, że niespełnienie tych warunków w rzeczywistości prowadzi do ewolucji.

Równowaga Hardy'ego-Weinberga

Najpierw zobaczmy, co się dzieje kiedy populacja nie ewoluuje. Jeśli populacja jest w stanie zwanym równowagą Hardy'ego-Weinberga, to częstość występowania alleli lub wersji genów i genotypów bądź też zestawów alleli w tej populacji pozostaje niezmienna na przestrzeni pokoleń (i będzie również spełniać wymogi równania Hardy'ego-Weinberga). Formalnie rzecz ujmując, ewolucja to zmiana częstości występowania alleli w populacji na przestrzeni czasu, z czego wynika, że populacja w równowadze Hardy'ego-Weinberga nie ewoluuje.
Brzmi to wszystko trochę abstrakcyjnie, więc przeanalizujmy powyższe na następującym przykładzie. Wyobraźmy sobie, że mamy dużą populację chrząszczy. Dla celu tego wyjaśnienia załóżmy, że populacja ta jest nieskończenie duża. Chrząszcze naszej nieskończenie dużej populacji przybierają dwa kolory, ciemnoszary i jasnoszary, a ich kolor jest zdeterminowany przez gen A. Chrząszcze AA i Aa są ciemnoszare, a chrząszcze aa są jasnoszące.
Powiedzmy, że w naszej populacji allel A ma częstość 0.3, podczas gdy allel a ma częstość 0.7. Jeśli populacja znajduje się w równowadze Hardy'ego-Weinberga, częstości występowania alleli będą powiązane z częstościami występowania genotypów poprzez określoną zależność matematyczną - równanie Hardy'ego-Weinberga. Możemy więc przewidzieć częstości spodziewanych genotypów (jeśli populacja jest w równowadze Hardy'ego-Weinberga), podstawiając częstości alleli tak jak pokazano na przykładzie poniżej:
p2 + 2pq + q2=1
p = częstość A, q = częstość a
Częstość AA = p2 = 0.72 = 0.49
Częstość Aa = 2pq = 2 (0.7)(0.3) = 0.42
Częstość aa = 0.32 = 0.09
Wyobraźmy sobie, że są to rzeczywiście występujące częstości genotypów, które obserwujemy w populacji naszego chrząszcza (9% AA, 42% Aa, 49% aaa). Doskonale—nasze chrząszcze wydają się być w równowadze Hardy'ego-Weinberga! Teraz wyobraźmy sobie, że chrząszcze te się rozmnażają i wydają następne pokolenie. Jakie będą częstości występowania alleli i genotypów w tym pokoleniu?
Aby to przewidzieć, musimy przyjąć kilka założeń:
Po pierwsze, załóżmy, że żaden z tych genotypów nie zapewnia większej przeżywalności bądź też przewagi reprodukcyjnej. W takim przypadku częstość występowania alleli A i a w puli gamet (plemniki i komórki jajowe), które spotykają się w celu stworzenia kolejnego pokolenia, będzie taka sama jak całkowita częstość występowania każdego allelu w istniejącym pokoleniu.
Po drugie, załóżmy, że chrząszcze kojarzą się losowo (w przeciwieństwie do sytuacji w której np. czarne chrząszcze preferują inne czarne chrząszcze). W takim przypadku reprodukcję możemy traktować jako wynik dwóch losowych wydarzeń: doboru nasienia z puli genowej populacji i doboru komórek jajowych z tej samej puli genów. Prawdopodobieństwo uzyskania określonego genotypu potomstwa równa się po prostu prawdopodobieństwu połączenia komórki jajowej i plemnika w wyniku którego dochodzi do wytworzenia tego genotypu.
Aby obliczyć prawdopodobieństwo występowania różnych genotypów potomstwa, możemy użyć zmodyfikowanego kwadratu Punnetta. W tym przypadku, mnożymy częstości gamet aby otrzymać prawdopodobieństwo zajścia zdarzenia zapłodnienia .
Jak wykazano powyżej, częstości występowania genotypu w pokoleniu potomstwa bedą dokładnie takie same jak w pokoleniu rodziców: 9% AA, 42% Aa, oraz 49% aa. Jeśli częstości genotypu nie uległy zmianie, również częstości alleli muszą być takie same jak w pokoleniu rodziców: 0.3 dla A i 0.7 dla a.
To, co właśnie widzieliśmy, to istota równowagi Hardy'ego-Weinberga. Jeśli allele w puli gamet stanowią dokładne odzwierciedlenie alleli pokolenia rodzicielskiego i jeśli spotykają się losowo (podczas nieskończenie dużej liczby zdarzeń), nie ma żadnego powodu—w rzeczywistości nic - aby częstotliwość alleli i genotypów zmieniała się z jednego pokolenia na drugie.
Wobec braku innych czynników można sobie wyobrazić, że proces ten powtarza się pokolenie po pokoleniu utrzymując stałą częstość występowania alleli i genotypów. A ponieważ ewolucja jest zmianą częstotliwości występowania alleli w populacji na przestrzeni pokoleń, populacja znajdująca się w stanie równowagi Hardy'ego-Weinberga z definicji nie ewoluuje.

Ale czy jest to realistyczne?

Jak już wspomnieliśmy na początku tego artykułu, populacje zwykle nie znajdują się w równowadze Hardy'ego- Weinberga (przynajmniej nie w odniesieniu do wszystkich genów w ich genomach). Przeciwnie, populacje wykazują skłonność do ewoluuowania: częstość występowania alleli przynajmniej niektórych ich genów zmienia się z jednego pokolenia na drugie.
Faktycznie, genetycy zajmujący się genetyką populacjii często sprawdzają, czy populacja znajduje się w równowadze Hardy'ego-Weinberga ponieważ podejrzewają, że może ona podlegać oddziaływaniu innych czynników. Jeśli częstość występowania alleli i genotypów populacji zmienia się na przestrzeni pokoleń (lub jeśli częstość występowania alleli i genotypów nie pasuje do prognoz równania Hardy'ego-Weinberga), rozpoczyna się poszukiwanie przyczyn takiego stanu rzeczy.

Założenia Hardy'ego-Weinberga i ewolucja

Co powoduje ewolucję populacji? Aby populacja znajdowała się w stanie równowagi Hardy'ego-Weinberga lub inaczej w stanie niezmiennym, musi spełnić pięć głównych założeń:
  1. Brak mutacji. Żadne nowe allele nie powstają wskutek mutacji, jak również geny nie są ani duplikowane ani usuwane.
  2. Kojarzenie losowe. Organizmy kojarzą się losowo, bez preferencji dla poszczególnych genotypów.
  3. Brak przepływu genów. Żadne osobniki ani ich gamety (np. pyłek niesiony przez wiatr) nie wchodzą do ani nie opuszczają populacji.
  4. Bardzo duży rozmiar populacji. Wielkość populacji powinna być zasadniczo nieskończona.
  5. Brak doboru naturalnego. Wszystkie allele warunkują jednakowe dostosowanie do środowiska (sprawiają, że organizmy mają równe szanse na przetrwanie i rozmnażanie). Nie występują fenotypy preferowane.
Jeżeli którekolwiek z tych założeń nie jest spełnione, populacja nie jest w stanie osiągnąć równowagi Hardy'ego-Weinberga i może ewoluować: częstości alleli mogą się zmieniać z jednej generacji na drugą. Również w obrębie jednego pokolenia częstości alleli i genotypów mogą nie spełniać wymogów równania Hardy'ego-Weinberga.

Niektóre geny mogą spełniać prawo Hardy'ego-Weinberga, podczas gdy inne nie

Zauważ, że o równowadze Hardy'ego-Weinberga można myśleć na dwa sposoby: w kategoriach jednego genu lub też wszystkich genów w genomie.
  • Jeśli bierzemy pod uwagę tylko jeden gen, to sprawdzamy czy powyższe kryteria są prawdziwe dla tego genu. Możemy na przykład zapytać czy gen ten podlegał mutacjom lub czy organizmy kojarzyły się losowo w odniesieniu do ich genotypu warunkowanego przez ten gen.
  • Jeśli bierzemy pod uwagę wszystkie geny występujące w genomie, warunki te muszą być spełnione dla każdego genu.
Chociaż jest to możliwe, że dla pojedynczego genu w pewnych okolicznościach warunki te będą w mniejszym lub większym stopniu spełnione, jest bardzo mało prawdopodobnym, aby zostały one spełnione dla wszystkich genów w genomie. Tak więc, chociaż populacja może pozostawać w równowadze Hardy'ego-Weinberga pod względem niektórych genów (nie ewoluować pod względem tych genów), jest mało prawdopodobne, aby pozostawała ona w równowadze Hardy'ego-Weinberga pod względem wszystkich genów (nie ewoluować wcale).

Mechanizmy ewolucji

Naruszenia poszczególnych założeń prawa Hardy'ego-Weinberga korelują z różnymi mechanizmami ewolucji.
  • Mutacje. Chociaż mutacje są pierwotnym źródłem wszelkiej zmienności genetycznej, tempo mutacji dla większości organizmów jest dość niskie. Tak więc, wpływ nowych mutacji na występowanie w kolejnych pokoleniach różnic w częstości alleli jest zazwyczaj nieznaczny. (Jednakże dobór naturalny oparty na efektach mutacji może być potężnym mechanizmem ewolucji!)
  • Kojarzenie nielosowe . W kojarzeniu nielosowym organizmy mogą preferować kojarzenie się z osobnikami o tym samym lub o różnych genotypach. Kojarzenie nielosowe nie spowoduje automatycznie zmiany częstości alleli w populacji, chociaż może zmienić częstości występowania genotypu. W konsekwencji, populacja nie jest w równowadze Hardy'ego-Weinberga, ale jest dyskusyjnym, czy można to traktować jako ewolucję, ponieważ częstości występowania alleli pozostają takie same.
  • Przepływ genów. Przepływ genów obejmuje przemieszczanie się genów do lub z populacji, wskutek przemieszczania się pojedynczych organizmów lub ich gamet (komórki jajowe i plemniki np. poprzez rozsiewanie pyłku przez rośliny). Organizmy i gamety które migrują do populacji mogą wnosić ze sobą nowe allele lub też wnosić allele już w niej występujące lecz w innych proporcjach. Przepływ genów może być istotnym czynnikiem ewolucji.
  • Skończony rozmiar populacji (dryf genetyczny). Dryf genetyczny obejmuje zmiany częstości alleli spowodowane zdarzeniami losowymi - przy doborze alleli dla następnej generacji występuje dosłownie "błąd próbkowania". Dryf może występowac w każdej populacji o skończonej wielkości, ale jego wpływ zaznacza się silniej w małych populacjach. Przyjrzyjmy się szczegółowo dryfowi genetycznemu oraz znaczeniu rozmiaru populacji.
  • Dobór naturalny. Zajmijmy się teraz najbardziej słynnym mechanizmem ewolucji. Dobór naturalny ma miejsce, gdy jeden allel (lub też kombinacja alleli różnych genów) sprawia, że organizm jest w mniejszym lub większym stopniu przystosowany, to znaczy, że jest w stanie przetrwać i rozmnażać się w danym środowisku. W przypadku gdy dany allel zmniejszy zdolności przystosowawcze organizmu, jego częstotliwość będzie się zmniejszać z pokolenia na pokolenie. Zbadajmy teraz szczegółowo różne formy doboru naturalnego, które występują w populacjach.
Wszystkie z pięciu wyżej wymienionych mechanizmów ewolucji mogą, do pewnego stopnia, działać w każdej naturalnej populacji. W istocie ścieżka ewolucyjna danego genu (tzn. zachodzące na przestrzeni pokoleń zmiany częstości występowania alleli w populacji) może być pochodną kilku, jednocześnie działających mechanizmów ewolucyjnych. Na przykład, częstość występowania allelu danego genu może być modyfikowana zarówno przez przepływ genów jak i dryf genetyczny. Z kolei w przypadku innego genu, mutacja może spowodować powstanie nowego, faworyzowanego (bądź też nie) przez dobór naturalny, allelu.

Chcesz dołączyć do dyskusji?

Na razie brak głosów w dyskusji
Rozumiesz angielski? Kliknij tutaj, aby zobaczyć więcej dyskusji na angielskiej wersji strony Khan Academy.